Bijgewerkt t/m dinsdag 11 oktober 2016. Deze (korte) week rijd ik van Tabiano (bij Parma) langs het Gardameer richting Arco en vanaf daar in 2 dagen naar huis. Uiteraard weer met een overnachting op Camping Mainblick in Scharzach am Main even voor Wurzburg.
Zaterdag 8 oktober 2016.
Oei … dit is wel even heel erg wennen. Want het was een frisse nacht. Gisteravond moest ik zelfs de lange broek aan en die had ik (in de camper) nog niet aan gehad deze reis. En als ik vanochtend terug kom van het sanitairgebouw moet ook het kacheltje even aan, want met 11 graden in de camper kan ik mn koffie zo uit het Senseo apparaat drinken ha ha. Brrrr.
Ik twijfel nog even wat ik zal doen. Mn eindbestemming van vandaag is Arco wat aan de noordzijde van het Gardameer ligt. Ik heb me voorgenomen op langs de linkeroever van het Gardameer te rijden. Een prachtige route, maar dat kost iets meer tijd en daarom ben ik vorig jaar over de snelweg rechts langs het Gardameer gereden.
Het kost me iets van 3 uur en in Arco moet ik voordat ik mn eindbestemming ben, nog een camping bezoeken. En ik ben er niet zeker van of die receptie ook tussen de middag open is. En dus moet ik OF vanmorgen laat vertrekken OF op tijd zodat ik zeg maar rond 12.30 uur op die camping ben. Vanwege het frisse klimaat in de camper kies ik voor de laatste optie, leeg mn wc-cassette nog even en rijd van de camping.
In Fidenza gooi ik de tank nog even vol (diesel € 1,28 … een paar jaar terug betaalde ik in Italië nog € 1,75 per liter !) en draai vervolgens de autostrada op richting Milaan. Even verder sla ik af richting Cremona/Brescia en op dat stuk is het heerlijk rustig. Die rust verwacht ik op de A4 van Milaan – Venetië niet en dus neem ik de afrit Brescia – Sud, tik € 6,50 tol af en neem de spiksplinternieuwe autoweg richting Venetië.
Even later neem ik de afslag en rijd vervolgens noordwaarts richting Salo. Als ik de A4 “oversteek” zie ik dat ik een goede keus gemaakt heb. Van Milaan – Venetie zie ik langzaam rijdend verkeer en het is echt superdruk. Mazzzzel ! Ik rijd verder richting Salo en ook hier is het behoorlijk druk. Onderweg zie ik dit:
Typisch Toscane of niet dan ? Maar goed, ik ben nu in Lombardije 🙂 Als ik Salo achter me gelaten heb, is het ook minder druk en wordt de weg smaller en smaller. Vorig jaar schreef ik dat ik deze route niet nam omdat het teveel tijd kost en ook omdat het smal en dus niet echt makkelijk rijden is. Vrachtwagens met aanhanger zijn hier niet toegestaan en dat begrijp ik volkomen. Onderweg heb ik (als ik geen verkeer tegenkom en op een recht stuk zit ….) een geweldig uitzicht op het Gardameer:
linkerzijde Gardameer bij Toscolano Maderno
Onderweg kom ik langs prachtige hotels, kneuterige dorpjes en schitterende gebouwen:
Af en toe komt het zonnetje erdoor, maar naarmate ik noordelijker kom wordt mn zicht over het Gardameer wat minder:
Hierboven zie je ook gelijk hoe smal het is. De auto voor mij heeft bijna de hele weghelft nodig. Ik ben nog een stukkie breder en rijd dus over de witte lijn. Vooral in de bochten is dat flink oppassen geblazen. Naarmate je dichter bij Riva del Garda komt, komen er ook meer tunnels en soms is het gewoon zoeken waar de weg blijft:
Over de 50 km van Salo naar Riva del Garda doe ik meer dan een uur. Bij 1 van de tunnels staan verkeerslichten en daar moeten we ongeveer 10 minuten wachten voor het verkeer van de andere kant. In de tunnel begrijp ik dat volkomen, want het is errug smal. Dan ineens komt er toch een auto van de andere kant. De Audi voor mij vliegt van schrik bijna tegen de tunnelwand en we kunnen elkaar net passeren.
Even later komen we nog meer auto’s tegen, gevolgd door een auto met zwaailicht van de – volgens mij – “technische dienst van de tunnel”. Maar goed, ik ben het smalste voorbij en even later krijg ik Riva del Garda in het vizier:
Omdat het in het centrum van Riva del Garda ook niet al te ruim is en het er bovendien behoorlijk druk is, pak ik de nieuwe tunnel richting Arco en rijd even later Camping Arco op. Mn contactpersoon is er niet (wist ik ..) en dus laat ik de papieren achter en rijd ik door naar Zoo Camping. De eigenaren (broer en zus) ken ik al een flink aantal jaren en ik word gastvrij ontvangen.
We kletsen even bij en overnachten is geen enkel probleem. “Mn vaste plekkie” is vrij en dus heb ik de camper even te plek en ga ik – gewapend met een bakkie senseo – aan het werk. Mn mailbox nalopen, verslag bijwerken, etc. En voor ik het weet is de middag al weer voorbij.
Na het eten (Spaghetti di Massi) probeer ik nog wat achter de laptop te doen, maar het potje energie is leeg. Morgen weer een dag.
Zondag 9 oktober 2016.
Na de zeer koude vrijdag- op zaterdagnacht viel de kou van afgelopen nacht eigenlijk wel mee. Ik moet vanmorgen in de camper eerst wel even het kacheltje aan, maar dat komt hoofdzakelijk omdat ik de hele dag achter de laptop zit. Als je bezig bent is het nog goed te doen. Om mij heen staan overigens behoorlijk wat tentjes, dus ik moet ook gewoon niet klagen 🙂
Ik moet het nog met de eigenaren afstemmen, maar mn bedoeling is om hier vandaag nog een daggie te blijven. Want ik heb nog flink wat administratie liggen, mn verslag loopt al weer wat achter en Zoo Camping is ook gewoon een leuke camping. Het ligt op loop-/fietsafstand van het dorpje Arco aan de noordzijde van het Gardameer. Vanwege de prachtige omgeving en de enorme puist (op de foto hieronder in het midden onderaan) trekt Zoo Camping veel natuurliefhebbers, wandelaars, mountainbikers en bergbeklimmers.
Zoo Camping ligt linksonder op de foto aan de rivier Sarca. In de verte zie je Riva del Garda liggen, op ongeveer 9km. van de camping. Riva del Garda is de meest noordelijke plaats aan het Gardameer. Leuk stadje !!
De camping zelf beschikt over zeer veel voorzieningen waaronder een mooi zwembad:
diverse soorten kampeerplaatsen en accommodaties. De eigenaren zijn – vind ik – super vriendelijk en veel kampeerders komen jaarlijks terug.
Aan het eind van de ochtend ga ik nog even richting receptie om het zakelijke gesprek te voeren. Onder het genot van een bakkie cappuccino nemen we de papieren door en ga ik weer richting camper. Hier nog een nacht blijven is geen probleem. En dus kruip ik weer achter de laptop, eet tussen de middag even een broodje en ga weer aan het werk. De kachel is trouwens inmiddels weer uit … niet meer nodig.
Rond 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag, onder het eten even tv kijken, daarna afwassen, nog heel even achter de laptop en daarna vind ik het wel genoeg voor vandaag. Morgen ga ik naar huis !
Maandag 10 oktober 2016.
Vanmorgen ga ik eerst even douchen, daarna een broodje eten en daarna op pad. Als ik nog even bij de receptie stop, blijkt ook Pietro – de eigenaar – te zijn gearriveerd en ik ontkom niet aan een een bakkie cappuccino ha ha. Het gesprek met Pietro en z’n zus Giulia is echt heel leuk. Pietro spreekt redelijk goed Nederlands, Giulia iets minder. Maar ze verstaan het wel. Ik praat dus Nederlands, maar soms antwoordt Giulia in het Engels en af en toe legt Pietro iets uit in het Italiaans richting z’n zus. Echt een grappig gesprek.
Daarna moet ik toch echt weg. Want voor vandaag heb ik een ritje van iets van 6,5 uur op het programma staan. Eindbestemming: Camping Mainblick in Schwarzach am Main, iets voor Wurzburg. Waar ik me een beetje zorgen over maak: voor vandaag is op de Brenner sneeuw voorspeld. Dat is ook de reden dat ik vanmorgen niet heel vroeg vertrokken ben, want hoe eerder ik op de Brenner ben, hoe groter de kans dat ik in de sneeuw kom.
Maar als ik Arco uit rijd is het weer echt helemaal super:
In de verte zie ik wel iets sneeuw op de bergen, maar dat is nog een eind weg. Iets verder bij Trento draai ik de autostrada richting Brenner/Innsbruck op en kan ik lekker opschieten. Want het is niet echt druk op de weg. Als ik Bolzano (Bozen) voorbij ben, is het gedaan met het zonnetje en zie ik de sneeuwgrens steeds dichterbij komen:
Ik ben inmiddels al vlakbij de Oostenrijkse grens en sla direct na de tolpoortjes af om nog even te tanken en een vignet te kopen. Bij deze parkeerplaats bij Vipiteno moet je overigens een kaartje “kopen” om te parkeren, maar als je binnen een uur vertrekt hoef je niets af te rekenen. De dieselprijs is hier aan de autostrada overigens wel een flink stuk hoger. Tankte ik afgelopen nog voor € 1,28, ik betaal nu € 1,56 per liter…
Even later draai ik weer de autostrada op en bereik even later de Brenner. De pompbediende had me al verteld dat er op de weg geen sneeuw ligt, maar toch komt de sneeuwgrens nog steeds dichterbij:
Volgens de voorspellingen op www.ilmeteo.it zou het op een hoogte van 1.050 meter gaan sneeuwen en de weg over de Brenner bereikt een hoogte van 1.355 meter. De temperatuur is inmiddels gedaald tot 3 graden, maar in de camper is het gelukkig nog lekker warm. Ik rijd zonder problemen over de Brenner en passeer even later Innsbruck.
Binnen een poep en een scheet ben ik door Oostenrijk heen en bereik even later de grens met Duitsland. Bij de grens hebben ze nog steeds controles en ja hoor …. ik word aangehouden. Als het polizei-mannetje me gebaart te stoppen schiet ik in de lach. Want net als een jong ventje in een dure Ferrari is een man alleen in een camper schijnbaar niet gebruikelijk en dus moet ik weer s stoppen.
Hij vraagt me of ik alleen ben, ja dus ….. en ik mag verder. Blij dat ie me niet richting de “controle-tent” naast de snelweg dirigeert, want dan ben ik gauw wat kostbare tijd verloren. De rit richting München verloopt prima, maar op de verbindingsweg A99 is het gigadruk. Ook omdat ze er met de weg bezig zijn. Ik besluit nog even een stukje door te rijden en dan weer even te pauzeren. Want mn maag begint te knorren….
Via Ingolstadt en Nürnberg rijd ik verder richting Würzburg en hoor ineens op de radio dat er op A3 tussen Nürnberg en Würzburg Steine auf der Autobahn geworfen sind. Waar precies weet ik niet en dus let ik even goed bij viaducten. Maar net als mn navigatiesysteem aangeeft dat er over 60km. objecten op de weg liggen, hoor ik op de radio dat de politie de waarschuwing opgeheven heeft.
En dus neem ik even verder ongeschonden de afslag bij Schwarzach, gooi de tank nog even vol (dit keer voor € 1,09 !!) en rijd even later Camping Mainblick op. Eigenaar Volker ken ik inmiddels al een flink aantal jaren en het is dit jaar al de 4e keer dat ik hier kom en eigenlijk zegt hij altijd hetzelfde. Hij begroet me hartelijk en zegt “wo kommst du denn her ?” en vervolgens “hasst du dein Freundin auch dabei ?” Want zegt hij er lachend bij “es wird Heutenacht ca. 0 – 2 Grad”.
Nou lekker dan … als ik de camper te plek heb, eerst even een bakkie Senseo en ik wil eigenlijk nog even mn mail checken (wifi kost hier € 0,50 per uur !!), maar heb er nog geen puf voor. Dus eerst even een VI lezen, daarna nog een bakkie koffie en even later ga ik met het eten aan de slag. De laatste keer in de camper dit jaar en dus een feestmaal: pannenkoeken met spek en kaas 🙂
Onder het eten even tv kijken, afwassen en de rest van de avond achter de laptop, voor de buis, mn vriendin bellen en daarna vroeg op bed.
Dinsdag 11 oktober 2016.
Nou .. het was inderdaad behoorlijk fris vannacht. Ik heb midden in de nacht nog even de hete lucht verwarming aangehad omdat het toch wel errrug frisjes in de camper werd. Maar de temperatuur bleef boven het vriespunt. Ook vanmorgen doe ik eerst even de kachel aan in de camper om de temperatuur iets draaglijker te krijgen, loos het vuile water en leeg mn wc-cassette nog even bij de camperserviceplaats en ga op pad.
Het 1e stuk op de snelweg is nog geen probleem, maar als ik de snelweg van Kassel – Ulm ben overgestoken staat het ineens op de rechterrijstrook helemaal stil:
De matrixborden geven aan dat vrachtwagens hier niet mogen inhalen, maar zoals je ziet zijn er nog een flink aantal in overtreding. Ik besluit de linkerrijstrook te pakken en kan redelijk goed doorrijden. Iets verderop zijn wegwerkzaamheden en daar rijden de vrachtwagens stapvoets op de rechterrijstrook. De 2 rijstroken ernaast zijn niet breed genoeg voor mn camper en bovendien: als er 1 vrachtwagen iets te ver uitsteekt, heb ik mn spiegel of luifel eraf.
Mn camper is een personenauto en dus mag ik hier rijden, het probleem is alleen dat ik er niet op pas. En dus besluit ik heel asociaal beide rijstroken te pakken en wel de gang er een beetje in te houden om de auto’s achter mij niet teveel op te houden. Iets verder krijgen de vrachtwagens ook weer wat meer vaart en ga ik af en toe iets naar rechts om wat snelle jongens langs te laten. En als ik de wegwerkzaamheden voorbij ben …. vrij baan:
Zoals je ziet is het een beetje triest weer, maar het is droog en dus is het lekker weer om te rijden. Helaas is de fun van korte duur want een uurtje later staat het bij Frankfurt helemaal stil:
Mn navigatiesysteem heeft inmiddels al een paar keer aangegeven “weg afgesloten, volg omleiding”. Maar dat kost me zoveel extra tijd dat ik besluit om de A3 te volgen. Maar ja … als je dan in de file komt, denk ik wel “misschien had ik dat advies toch op moeten volgen ?” Maar goed … even later heb ik weer de situatie dat het stil staat op de rechterrijstrook en ik weer – een korte stukje – over 2 rijstroken tegelijkertijd de wegwerkzaamheden passeer.
Rond 11.30 uur stop ik even om een broodje te eten en ga daarna weer verder richting Oberhausen. Bij Oberhausen staat het opnieuw stil:
en hoor ik even later op de radio “A3 Oberhausen richtung Arnheim gesperrt wegen Unfalle”. Mn navigatiesysteem wil me via Venlo hebben, maar vanwege de drukte in Nederland op de wegen besluit ik door te rijden. Ik heb inmiddels al in de gedachten om de “31” richting Emden te gaan volgen en als het bij de afslag richting Arnheim nog steeds “gesperrt” is, besluit ik “rechtdoor” te rijden.
Het voordeel van de “31” is, dat de weg langs de Nederlandse grens loopt en het er relatief rustig is. Ik kan dus lekker opschieten en pak bij Meppen de afslag richting Emmen/Hoogeveen. Bij De Wijk is het nog even druk, maar even later komt Meppel in zicht en om 15.15 uur rijd ik de camper onder de carport:
Slotwoord:
Eigenlijk ben ik redelijk tevreden hoe het deze reis gegaan is. Vorig jaar twijfelde ik of ik “Italië” nog wel weer een vervolg moest geven. Niet omdat ik het in Italië niet leuk vind, maar omdat het zakelijk – voor mijn gevoel – niet genoeg opleverde.
De economie in Italië trekt nog steeds niet aan, maar er komen wel meer kampeerders en dat heeft natuurlijk ook te maken met het terrorisme. In landen als Turkije, Egypte, Griekenland … maar ook Duitsland en Frankrijk waren er flink minder boekingen en in landen waar het relatief rustiger is, zoals Spanje en Portugal, maar dus ook Italië was er juist een stijging van het aantal boekingen.
De Italiaanse campings hebben over het algemeen een goed seizoen gedraaid. Ze zien dus dat de markt aantrekt en zijn daardoor bereid om meer te investeren in promotie. En dus heb ik een flink aantal nieuwe contracten afgesloten. Maar er is ook een keerzijde: doordat de markt aantrekt besluiten veelal grotere campings dat het nu een goed moment is om in de camping te gaan investeren. Nieuwe kampeerplaatsen, extra mobilhomes, nieuw/groter zwembad, vervanging sanitair, etc. Tja … en bij deze campings blijft er dan weinig geld over voor promotie.
Maar al met al heb ik goed gedraaid, zeker als je dat afzet tegen de kortere periode dat ik in Italië ben geweest. En dus zal Italië volgend jaar zeer waarschijnlijk weer op het programma staan. Net als Noorwegen uiteraard. In het voorseizoen verwacht ik dat de reis volgend jaar naar Spanje en Portugal gaat (i.p.v. naar Slovenië / Kroatië), maar daarover later meer.
Marcel.