Periode maandag 30 september – zaterdag 5 oktober 2019. In deze korte week rijd ik van Cecina, richting Pisa en vervolgens via Tabiano (bij Parma) en Arco (noordzijde Gardameer) naar huis. Inclusief slotwoord.
Maandag 30 september 2019.
Vandaag ga ik richting Pisa, op een klein uurtje rijden. Nadat ik afscheid heb genomen van Marco (de campingdirecteur van Mareblu) rijd ik noordwaarts richting Vada (iets verderop) waar ik nog een potentiële camping bezoek. Vervolgens ga ik even een paar telefoontjes plegen in de hoop bij een aantal reeds gesloten campings nog een afspraak te kunnen maken, maar helaas. Eindbestemming vandaag zal waarschijnlijk Camping Lago le Tamerici vlakbij Pisa zal worden.
Bij Rosignano pak ik niet de tolweg richting Pisa (is om, geen leuke route en een duur stukje tolweg), maar neem de Via Aurelia richting Livorno. Een leuke route waarbij je regelmatig een mooi uitzicht op zee hebt:
VIa Aurelia vlakbij Livorno
In de verte zie je een flink aantal schepen en dus ben ik al vlakbij Livorno. Want Livorno is de op 2 na grootste havenstad aan de westkust van Italie. Vanuit Livorno kun je trouwens ook van en naar de eilanden Corsica, Sardinie en Elba. In 2010 ben ik zelf vanuit Livorno naar Sardinie gevaren en in 2007 vanuit Piombino naar Elba. Beide eilanden zou ik trouwens nog wel eens weer willen bezoeken. Zooo leuk !
Even later passeer ik Livorno en neem ik de afslag. Ik ben nu iets van 10 minuten van Pisa verwijderd. Eerst nog even proberen om mn contactpersoon van een camping in Marina di Pisa te bereiken, maar nee hoor. En dus rijd ik door naar Camping Lago le Tamerici in Coltano. De afgelopen 5 jaar rijd ik hier steeds langs en nu moet het me toch een keer van t hart: kilometers lang rijd je langs Camp Darby, een voormalige VS legerbasis met een oppervlakte van maar liefst 1.000 ha. Tis echt niet te geloven. Het is de grootste legerbasis welke de VS buiten hun eigen land hebben. Maar het verhaal gaat (is volgens mij nog steeds niet rond) dat de VS het aan Italie wil teruggeven. Intussen staan duizenden legervoertuigen weg te rotten/roesten. Dan kun je gewoon vanaf de weg zien:
Camp Darby tussen Livorno en Pisa
En is ook gewoon op Google Maps te zien (foto hierboven). Ik weet trouwens niet of ik dit soort foto’s mag plaatsen, maar was eigenlijk zelf wel nieuwsgierig geworden omdat ik er al jaren langs rijd…
Aan het begin van de middag rijd ik Camping Lago le Tamerici op. Mn contactpersoon is niet aanwezig, maar hier overnachten is geen probleem. En dus ga ik op zoek naar een plekje. Als ik de camper geïnstalleerd heb en ik zeker weet dat de schotel het doet 🙂 ga ik even een broodje eten en daarna achter de laptop aan het werk. En daarna even wat foto’s maken van mn plekkie hier:
Camping Lago le Tamerici in Coltano vlakbij Pisa
Het is nu nog redelijk rustig, maar later op de middag en begin van de avond loopt het behoorlijk vol. Camping Lago le Tamerici beschikt over grote plekken en is mooi gelegen aan een meer. Maar goed, wel in de middle of nowhere en de weg hier naar toe is echt verschrikkelijk. Daarnaast is het er niet echt rustig. De verderop gelegen snelweg hoor je continue, er loopt nog een spoorlijn en het vliegveld van Pisa is nabij. En dus hoor je elke 5 minuten een vliegtuig over komen. Prima voor een kort verblijf, maar voor een langer verblijf …. Maar goed, de meeste mensen komen hier (volgens mij) vanwege het feit dat deze camping nu nog steeds open is en je hier met de ACSI-card vrij voordelig kan overnachten.
Terug in de camper haal ik de laptop van stal en ga de rest van de middag aan het werk. Ik doe ook nog steeds verwoede pogingen om mn contactpersoon van Camping Internazionale in Marina di Pisa aan de lijn te krijgen, maar helaas. Na het eten en de afwas check ik nog even mn mail en daarna houd ik het voor gezien.
Dinsdag 1 oktober 2019.
Dankzij het vliegveld ben ik al op tijd wakker …. Na een sanitaire stop en een ontbijtje ga ik hier eerst nog even achter de laptop aan het werk. Mn volgende klant is Camping Village Torre Pendente in Pisa. Maar daarvoor moet ik eigenlijk de camping in Marina di Pisa bezoeken. Dus ik doe opnieuw een poging mn contactpersoon te pakken te krijgen. Voor de duidelijkheid: die camping is al gesloten, maar elk jaar bel ik de eigenaar voor een afspraak. En dat is alle jaren nog gelukt … maar dit jaar dus niet.
En dus vertrek ik rond 10.30 uur van de camping. Het gesprek met de eigenaresse van Camping Lago le Tamerici heb ik inmiddels al gehad, maar zonder succes. Camping Village Torre Pendente ligt op een klein half uurtje rijden, maar dat heeft meer met de drukte in Pisa dan met de afstand te maken. Even na 11.00 uur meld ik me bij de receptie van de camping. Mn contactpersoon is niet aanwezig, maar komt later vanochtend. De receptioniste herkent me, geeft aan dat ik maar een plekje moet zoeken en geeft aan dat ze me wel een seintje geeft als mn contactpersoon gearriveerd is.
Ik rijd de camping op, maar hoef hier eigenlijk niet te zoeken. Deze camping bezoek ik al sinds 2006 en ik weet precies waar ik wil staan (vanwege de tv-ontvangst). Maar goed, heel veel plaatsen zijn al bezet. Een Duits stel wat voor mij gearriveerd is, besluit echter een ander plekje te zoeken en dus heb ik even later de camper te plek. Wel vol in de zon, dus gauw alle screens aan de zonkant dicht en de luifel uit. Even later komt de receptioniste op het fietsie bij me (wat een service 🙂 !) en geeft aan dat mn contactpersoon er over een kwartiertje is.
En dus loop ik even later richting de receptie. Met eigenaar Francesco kan ik het goed vinden en het gesprek is dit keer niet alleen leuk, maar zakelijk ook prima. De bestaande promotie wordt voortgezet en hij is zeer tevreden. Mooi zo ! Klant tevreden, ik tevreden en dus loop ik fluitend terug naar de camper. Maar het fluiten vergaat me als ik de camperdeur open doe. Sjonge jonge wat een hitte. Het is inmiddels ook al weer 27 graden en binnen is de 30 al weer gepasseerd. En dus zet ik alle ramen tegen elkaar open. Het motto voor vanmiddag: rustig blijven zitten ….
Aan het eind van de middag maak ik nog wat foto’s van mn plekkie hier:
Camping Village Torre Pendente op loopafstand van de Torre Pendente.
De meeste van deze plaatsen op de foto hierboven liggen onder “schaduwdoeken” en het staat behoorlijk vol. Ook niet zo verwonderlijk. Want Camping Village Torre Pendente ligt niet alleen op loopafstand van de Torre Pendente (= scheve toren), maar beschikt ook over een pizzeria, een campingwinkeltje, een zwembad met een gezellig terras en goede sanitaire voorzieningen:
Zoals gezegd: De camping ligt op loopafstand van de scheve toren, maar vergeet vooral ook niet het centrum van Pisa te bezoeken. Want Pisa is een fraaie stad. Mooi gelegen aan de rivier de Arno:
Bovenstaande foto’s hebben we vorig jaar gemaakt, toen we Pisa voor t laatst bezocht hebben. Dit keer laat ik het aan me voorbij gaan en kruip na het avondeten en de afwas lekker voor de buis. Morgen ga ik vast een stukkie richting huis 🙂
Woensdag 2 oktober 2019.
Vanmorgen maak ik eerst nog even gebruik van het sanitair hier op de camping, eet een broodje in de camper, check – gewapend met een bakkie koffie – nog even mn mail en maak daarna de camper klaar voor vertrek. Eindbestemming voor vandaag: Camping Arizona in Tabiano vlakbij Parma. In totaal ca. 2.5 uur rijden, maar onderweg heb ik nog een paar campings op het programma staan.
Die liggen voornamelijk in Torre del Lago Puccini, ca. 20 minuten verderop (ruwweg tussen Viareggio en Pisa). Op dit stuk is het altijd megadruk, maar als ik de op- en afrit van de autostrada voorbij ben is het gelijk een stuk rustiger. Ik weet hier goed de weg en dat is wel nodig, want ook hier zijn de meeste campings al dicht. Bij sommige campings moet ik dan via een andere ingang richting de camping en dus bel ik bijvoorbeeld Camping Italia eerst even voordat ik het pad in rijd. Want als de campings gesloten zijn, is er veelal minder ruimte om te draaien en keren. Eenvoudigweg omdat veel hekken al gesloten zijn en de camping al direct winterklaar wordt gemaakt.
Maar goed, bij Camping Italia is mn contactpersoon niet aanwezig en dus rijd ik door naar de buren: Camping Europa. Daar heb ik wel geluk, de campingdirecteur is zelf aanwezig en hij heeft wel even tijd. We nemen de brochure en de papieren door en even later is hij akkoord met een mooi contract. Yezzz. Mijn dag kan al niet meer stuk, maar toch bezoek ik ook in Viareggio nog een potentiële camping. Ondanks dat ook daar de poort al dicht is, krijg ik de eigenaar te spreken. Maar dit keer zonder succes.
En dus ga ik door richting mn eindbestemming vlakbij Parma. Vorig jaar ben ik het 1e stuk (vanaf Viareggio) nog langs de kust gereden. Je komt dan o.a. bij Marina di Massa over een prachtige boulevard en hebt continue zicht op strand en zee. Maar goed, het weer valt een beetje tegen vandaag en bovendien kost dat stukkie wel flink wat extra tijd. En dus pak ik even voorbij Viareggio de snelweg richting Genua en Parma (tolweg). Bij de kruising van de E80 richting Genua en de autostrada richting Parma is het – zoals altijd – even druk, maar ik kom gelukkig niet in de file.
De route richting Parma is zeer fraai, maar bergachtig en bochtig:
Zoals je ziet is het weer inmiddels wat opgeknapt. Onderweg stop ik nog even voor een lunch en neem vervolgens vlakbij Parma de afslag naar Fidenza. Vlakbij Fidenza gooi ik de (diesel)tank nog even vol (dit keer voor slechts € 1,429), pak bij Fidenza de rondweg en rijd een kwartiertje later Camping Arizona op.
Bij de receptie word ik hartelijk verwelkomd door eigenaar Cristiano. Met hem ben ik al jaren enigszins bevriend en dus hebben we eerst even flink wat bij te praten. Af en toe worden we “gestoord” door arriverende gasten en dus – inclusief het zakelijke gesprek – is het zo ruim een uur later als ik met de camper naar beneden rijd. Want daar zijn een aantal leuke plekkies. Kijk:
Dit keer ben ik wat vroeger (dan bovenstaande foto van een paar jaar geleden) en zijn al bovenstaande plekken bezet. Maar goed, uiteindelijk vind ik nog een mooi plekje MET tv-ontvangst. Want ik wil natuurlijk vanavond wel even naar Ajax kijken. Helaas beschikken ze hier op de camping over slechts 3 ampere stroom. Geen Senseo dus, maar ik heb in de koelkast nog een flesje “koude koffie” staan. En dat komt helemaal niet zo slecht uit want inmiddels is het al weer flink warm.
Gelukkig ligt deze camping wat in de bergen en koelt het later op de middag lekker af. Na het eten en de afwas ga ik nog even achter de laptop aan het werk en kruip vervolgens voor de buis. Morgen ga ik weer een stukkie noordelijker.
Donderdag 3 oktober 2019.
Zo … vannacht weer s een keertje heerlijk koel geslapen. En ook vanochtend is het nog behoorlijk fris. Na het ontbijt en een ouderwets gezet bakkie koffie maak ik de camper direct klaar voor vertrek en rijd even later de camping af. Cristiano is niet aanwezig bij de receptie, maar als ik even later in Tabiano mn moeder bel (is jarig vandaag en “beneden” op de camping heb ik nauwelijks ontvangst) stopt er een auto bij de camper en komt Cristiano nog even afscheid nemen. Leuk !
En vervolgens ga ik op pad. Dit keer niet via de snelweg want de laatste jaren kom ik steeds bij Brescia in de file te staan. En dus pak ik bij Fidenza een binnenweg en rijd ik via Roccabianca en Asola richting Desenzano del Garda (aan het Gardameer). Ook daar pak ik niet de snelweg, maar de parallel aan de snelweg lopende autoweg richting Peschiera del Garda. Om niet teveel tijd te verliezen volg ik die autoweg richting Lazise en rijd even later Lazise binnen:
Nou … bingo … gelijk in de file. Daar had ik ook al een beetje op gerekend, want het is 3 oktober vandaag. De dag van de eenheid in Duitsland en dus hebben veel Duitsers een lang weekend. Megadruk dus aan het Gardameer. In Lazise is bovendien een soort van “honing-feest” met markt en het is er echt megadruk. Tot aan Bardolino is het stapvoets rijden, maar ook in Garda is het superdruk:
Voorbij Garda is het wat minder druk en heb ik mooie doorkijkjes richting het Gardameer:
Ik rijd door leuke dorpjes:
En het uitzicht is steeds geweldig mooi:
In Marniga moet ik even door een “kruip-door-sluip-door-straatje”… niet echt heel breed:
en zie even later in de verte Riva del Garda (aan de noordzijde van het Gardameer gelegen) al liggen. En het weer … nou, kijk zelf maar:
Helemaal super. Ook in Torbole (waar de campings vol staan met windsurf- en zeilliefhebbers) is het megadruk:
Mn eindbestemming voor vandaag is Zoo Camping in Arco, ca. 6km. noordelijk van Riva del Garda gelegen. Niet direct aan het Gardameer dus, maar ik begin met toch wel wat zorgen te maken of ik daar wel kan overnachten. Want onderweg zag ik al flink wat bordjes “complet” bij campings hangen. In Arco aangekomen bezoek ik eerst Camping Arco. Maar mn contactpersoon is niet aanwezig en dus laat ik de papieren achter en rijd door naar Zoo Camping.
Zoo Camping is al jaren mn laatste stop voordat ik Italië achter me laat en de eigenaren ken ik dus ook al een groot aantal jaren. De ontvangst is dan ook hartelijk en hier overnachten is geen probleem. Al zegt de eigenaresse wel direct: “ga maar even lopend op zoek naar een plekje, want het staat behoorlijk vol”. Nou, inderdaad. Maar ik vind een plekje vlakbij waar ik eerder ook stond. Met zicht op de enorme rots:
Zoo Camping in Arco, ca. 6km. ten noorden van Riva del Garda
Sorry, geen nieuwe foto’s dit jaar. Als ik de camper te plek heb, ga ik eerst even een broodje eten en vervolgens achter de laptop aan het werk. Later op de middag loop ik even richting de receptie voor het gesprek met de eigenaren. Dat verloopt prima en dus loop ik tevreden terug naar de camper. Inmiddels begint de camping behoorlijk vol te lopen en hoor ik later dat de camping aan het begin van de avond volledig vol is. Ook de naast gelegen Camping Arco is volledig vol. Poeh .. blij dat ik op tijd was vanmiddag.
Vrijdag 4 oktober 2019.
Vanmorgen gaat de wekker al om 7.00 uur, want ik heb een flinke rit voor de boeg. Om 7.30 uur ben ik startklaar, groet de eigenaren nog even en rijd even later richting Trento. Daar pak ik de autostrada richting de Brennerpas, maar al gauw hoor ik op de radio dat er – met name bij Bolzano – onderweg flink wat vertraging is. Maar tot die tijd kan ik nog van de mooie omgeving genieten:
Bij Bolzano is het inderdaad druk …. heel druk. Ik hoor iets over een wegafsluiting verderop, maar begrijp niet goed waar het precies is. En dus rijd ik maar gewoon door. Ondertussen passeer ik een rij vrachtwagens … nou eerlijk gezegd heb ik nog nooit zoveel vrachtwagens volledig stil zien staan:
In totaal rijd ik 8 !! kilometer lang langs deze enorme rij met vrachtwagens. Ik heb het even uitgerekend. Een vrachtwagen met oplegger is iets 16.5 meter lang. Inclusief ca. 5 meter ruimte tussen de vrachtwagens in kom ik dan op 370 vrachtwagens. Echt niet te geloven. Maar dan ineens valt mn mond open van verbazing. Ineens staan er op de rechterrijstrook geen vrachtwagens meer. Huh ? De voorste chauffeur is blijkbaar in slaap gevallen… En achter hem staan dus meer dan 300 vrachtwagens … Even denk ik “dit kan toch niet waar zijn” en “had ik die man niet wakker moeten maken”, maar een paar kilometer verder staan de vrachtwagens al weer stil. En even verder sta ik zelf ook stil. Echt compleet stil. De hoogste tijd om even met mn vriendin te bellen. Na een half uur begint het ineens weer te rijden. Zal tijd worden …
Iets verderop zie ik wat de oorzaak van de file is: een volledig uitgebrande vrachtwagen. De brandweer is nog aan het nablussen, maar het verkeer wordt er nu mondjesmaat langs geleid. En dus kan ik weer verder. Onderweg richting de Brennerpas koop ik nog even een vignet voor Oostenrijk (€ 9,20), tik ik € 10,90 tol af en rijd ik even later de Brenner op. Inmiddels krijg ik ook besneeuwde bergtoppen in het vizier:
en is het weer – naarmate ik dichter bij de Alpen kwam – een stuk minder geworden. Vlak voor Innsbruck moet ik – ondanks het vignet – nog een keer € 9,50 tol betalen en neem ik bij Innsbruck de A12 richting Bregenz. Bij Motz neem ik de afslag en ga via de Fernpas richting Reutte en rijd aan het begin van de middag Duitsland binnen. De hoogste tijd om even een broodje te eten. En daarna gauw weer verder, want als de motor van de camper uit is, koelt het bij een buitentemperatuur van 6 graden hard af … brrrr.
Eenmaal weer op de “7” hoor ik op de radio dat er diverse plaatsen vertraging is. O.a. op de “8” van München – Ulm. Even denk ik dat ik daar niet langs kom, maar als ik even later bij Ulm de “8” richting Stuttgart genomen heb, kom ik in een giga lange file. En opnieuw staat het volledig stil. Als ik na 20 minuten nog geen centimeter verder ben, ben ik het zat. Mn beide navigatiesystemen geven aan dat ik de afrit moet nemen, via de andere kant van de vangrail weer terug moet en vervolgens weer de “7” op richting Wurzburg. En dus zie ik even later waar ik net in de file stond:
Ik neem de afslag richting Wurzburg, draai de “7” op en ja hoor … gelijk weer in een file. Sjonge jonge … daar word je toch moedeloos van of niet dan?! Dan ineens begint het op de linkerbaan te rijden. Mn navigatiesystemen zijn het niet eens. Eentje zegt snelweg volgen, de ander vind dat ik af moet slaan. Ik besluit de snelweg te volgen en gooi m op de linkerbaan. En ja hoor … de file staat bij de afrit. En dus kan ik even doorrijden.
Maar goed, ik rijd nu een andere route dan de bedoeling was. Mn eindbestemming is eigenlijk Bad Camberg. Vanaf Arco ca. 750km. Daar zou ik normaal gesproken 8.5 uur (zonder stop) over doen, maar ik heb nu al zoveel vertraging gehad …. en dus twijfel ik wat ik zal doen. Zonder vertraging ben ik rond 18.00 uur in Bad Camberg en als het daar ook zo druk is …. Maar ik heb nog een ander probleem: ik had een aantal overnachtingsplaatsen uitgezocht, maar die liggen allemaal vlakbij de “8” en de “6” (van Karlsruhe ri. Frankfurt). En dus besluit ik maar domweg door te rijden naar Bad Camberg.
Onderweg gooi ik in Vohringen de tank nog even vol (dieselprijs €1,229 … koopje!) en kom ik ook op de “8” regelmatig in de file. Ook bij Wurzburg is het druk, maar op de “3” kan ik nog redelijk doorrijden. Ik maak nog even een korte stop en rijd vervolgens door richting Frankfurt. Dan ineens staat het weer volledig stil. Opnieuw voor lange tijd. Geen idee wat er gebeurd is, maar uiteindelijk sta ik hier weer bijna een half uur stil. Even later wordt de snelweg weer vrijgegeven en zie ik links tegen de vangrail een auto op de kop liggen. Grote kans dat het een Audi, BMW of Mercedes is en ja hoor ..
Uiteindelijk rijd ik – het is inmiddels donker – Bad Camberg binnen en hoop toch echt dat er nog een vrij plekje is. De camperplaats in Bad Camberg ligt in een soort van park en ja hoor … er is nog plek. En ik kan zelfs nog stroom pakken. Omdat het inmiddels ook nog flink is gaan regenen, mik ik er maar gelijk € 2 in. Heb ik voorlopig genoeg. Zo … nu nog even eten en dus mik ik een visfiletje van Iglo in de oven en zet eerst een bakkie koffie. Want daar ben ik wel aan toe.
Vorig jaar hebben Hennie en ik hier ook overnacht en toen hadden we geen tv-ontvangst. Nu sta ik op nagenoeg dezelfde plek, op de foto hieronder achter de rode camperbus (foto is van een paar jaar geleden):
en dus probeer ik tegen beter weten in of de schotel een signaal ontvangt. De schotel begint te draaien en dan ineens …. beeld. Echt waar joh ? Nou, daar ben ik wel aan toe. Een visfiletje met het bord op schoot, tv kijken en verder niets doen. Pffff. Morgen nog het laatste stukje naar Meppel 🙂
Zaterdag 5 oktober 2019.
Nou, ik heb vannacht heerlijk geslapen. Wel frisjes, maar goed te doen. Als ik vanmorgen de screens open trek, zie ik dat het weer een stuk beter is dan gisteren. Yezzz. Ook vanmorgen moet ik weer op de ouderwetse manier koffie zetten. De stroom ging vanmorgen vroeg uit en omdat ik geen € 1 muntstuk meer heb, zet ik maar even een bakkie oploskoffie en maak daarna de camper klaar voor vertrek.
Even na half 9 rijd ik Bad Camberg op en draai weer de “3” op. Ook nu is het weer behoorlijk druk, maar ondanks dat – bijvoorbeeld bij Koln – alle 4 rijstroken volledig vol zijn, rijd het nog redelijk goed door. Bij de Hunxe stop ik even om wat te eten, vergezeld van een bakkie koffie 🙂
Vlak voor de grens bij Elten neem ik nog even de afslag om de tank vol te gooien en rijd daarna de grens over. Ook ook op de Nederlandse snelwegen is het druk en zijn bijvoorbeeld – op zaterdag he ?! – tussen Arnhem en Apeldoorn en even later bij Zwolle de spitsstroken op. Hoezo “spits” stroken ?
Om half 2 rijd ik de camper weer onder de carport. Weer tuus !!
Slotwoord:
Ik begin maar met het allerbelangrijkste: het was dit jaar gelukkig niet zo warm als de laatste keer dat ik in Italië was. Vorig jaar hadden we bijna 3 weken lang een temperatuur van ca. 30 graden. Dat vind ik normaal gesproken al meer dan genoeg, maar als je in die temperatuur moet werken ….
Dit jaar was het alleen de 1e week heel erg warm, maar na een week kwam er een buitje en daalde de temperatuur naar iets van 23 – 24 graden. En dan heb je het dus over eind september …. Ik begrijp nog steeds niet waarom er niet meer Nederlanders in deze periode in Italië op vakantie zijn. Want dat is toch een prima temperatuur ?! Bovendien zijn er best nog wel veel campings open, al moet je je reis misschien iets beter plannen dan normaal.
Zakelijk gezien viel het me niet tegen, al ben ik – veelal vanwege redenen waar ik totaal niets aan kon doen – wel een paar klanten kwijtgeraakt. Maar eerlijk gezegd weet ik nog niet of ik volgend jaar wel weer naar Italie ga. Begrijp me goed, ik heb niets tegen op Italie …. maar de tijd tussen mn thuiskomst vanuit Noorwegen en het vertrek naar Italie is gewoon te kort. Bovendien doe ik dit nu al sinds 2006, de hoogste tijd voor verandering ?Dus, hoe het er volgend jaar uit gaat zien … geen idee. Wordt vervolgd.
Marcel.