Week 1 Italië: Naar Grado en dan langs de kust richting Venetië.

Periode woensdag 11 september – dinsdag 17 september 2019. Deze week vertrek ik weer naar Italie. Zelfde rondje als de afgelopen jaren. Dus langs de kust bij Grado, Caorle en Cavallino (campings Venetie) en daarna bij Venetie zuidwaarts richting Chioggia.

Woensdag 11 september 2019.

Deze keer vertrek ik op een “door-de-weekse-dag”, s kijken of dat ook verschil maakt. Ik wilde eigenlijk zaterdag 14 september vertrekken, maar een aantal campings welke ik deze week moet bezoeken gaan al 15 – 16 september dicht. Een paar dagen na sluitingstijd zijn ze er vaak nog wel, maar daarna gaan de manager en eigenaren altijd al vlot op vakantie. En dus moest ik vandaag wel weg. Eindbestemming vandaag: Freystadt, iets onder Nurnberg.

Even voor half 9 ben ik startklaar en stap in mijn mooi opgepoetste Dethleffs Globe Drome. Vorig jaar vertrokken we samen, maar Hennie kan dit keer niet mee en dus word ik vandaag uitgezwaaid. Eerste bestemming is International SIM in Terborg (vlakbij Doetinchem). Om 10.00 uur heb ik met de eigenaar afgesproken, want ik moet de WIFI nog regelen voor Italie. International SIM is gespecialiseerd in WIFI netwerken en simcards en dus al jaren een vertrouwde leverancier voor mijn internet als ik naar het buitenland ga. Want dat moet natuurlijk wel goed geregeld zijn. Wil je meer info over de mogelijkheden rond WIFI en simcards, kijk dan even op: www.internationalsim.eu.

Vlakbij Doetinchem word ik opgeschrikt door een voorbij suizende Ford Focus met op de hoedenplank een bordje met “politie – volgen”. Gelukkig is het niet voor mij bestemd en even later rijd ik Terborg binnen. Onder het genot van een kopje koffie zit ik even later met de eigenaar International SIM in gesprek en een half uurtje later is alles geregeld. Gauw verder, want ik heb nog een stukkie te gaan vandaag.

Het 1e stuk in Duitsland richting Oberhausen gaat prima, maar bij Dusseldorf is het behoorlijk druk. Om de haverklap zegt mn navigatiesysteem trouwens “opstopping in het vooruitzicht”, en de meeste keren klopt het helaas ook. Sjonge jonge … het lijkt wel of ze om de 10km. met de weg bezig zijn. Maar het zijn gelukkig steeds kleine stukjes en ik kan redelijk doorrijden. Even voorbij Bonn stop ik even om een broodje te eten. Het weer is prima, droog en niet te warm. Prima weer om te rijden. Een eindje verder passeer ik het vliegveld van Frankfurt: 

Op dit stuk snelweg kost het gewoon moeite om je ogen op de weg te houden. Overal om je heen zie je vliegtuigen landen en opstijgen. Deze lijkt wel op de vrachtwagen te landen 🙂 Op de bovenste foto zag je misschien de matrixborden al opgelicht, nu helemaal. Iets verder staat het over 4 rijstroken helemaal vast. De spits begint vroeg bij Frankfurt blijkbaar:

Sjonge jonge … De “3” tussen Frankfurt en Wurzburg is nu trouwens bijna klaar. Oplevering over een maandje. Maar dichterbij Wurzburg zijn ze volgens mij nog lang niet klaar en staat de rechter rijstrook weer compleet vol met vrachtwagens:

Echt … die gasten moeten toch ook wel een geduld hebben. Het staat echt volledig stil, terwijl je op de linker- en middelste rijstrook gewoon door kunt rijden. Iets voorbij Wurzburg neem ik de afslag naar Schwarzach am Main. Dit keer niet om te overnachten, maar voor een korte break en om even de tank vol te gooien. Als ik weer een beetje ben bijgekomen, draai ik weer de “3” op richting Nurnberg en even later is het weer bingo:

Opnieuw staat het op de rechter rijstrook volledig stil. Kilometers lang rijd ik er langs. Tis toch niet te geloven… Bij Nurnberg kom ik zelf ook heel even stil te staan bij wegwerkzaamheden, maar echt veel vertraging heb ik niet en even later neem ik bij Allersberg de afrit richting Freystadt. In Freystadt heb ik een camperplaats uitgekozen, want het is al laat en morgenvroeg vertrek ik toch weer op tijd. En bij deze camperplaats hebben ze stroom en dat is eigenlijk het enige wat ik nodig heb.

Als ik Freystadt binnen rijd zie ik op meerdere plekken borden waarop aangegeven staat “centrum – maximale hoogte 2.80 meter. Oh jee … dat ga ik niet redden. Maar dan bedenk ik me dat de camperplaats waarschijnlijk aan de rand van het stadje ligt, want anders kan er geen camper komen 🙂 De camperplaats blijkt zeer fraai. Er staan nu 5 campers. Ik zie dat er nog een stroomaansluiting vrij is en check even wat de beste plek is voor tv-ontvangst. En dus heb ik de camper even later zo staan:

In totaal zijn er iets van 15 plaatsen, maar er zijn maar 6 stroomaansluitingen. Dus als je stroom wilt, moet je op tijd zijn 🙂 Wil je meer info, klik dan even op 1 van de foto’s hierboven. Als ik de camper geinstalleerd heb, ga ik met het eten aan de slag. Vanavond staan er pk’s (pannenkoeken) op het menu. Kan ik gelijk eten en ondertussen tv kijken. Na het eten en de afwas check ik nog even mn mail en bel ik natuurlijk nog even met mn lieve vriendin. Morgen het 2e gedeelte van de reis.

Donderdag 12 september 2019.

Om 8.20 uur ben ik startklaar voor het 2e stuk richting Grado, nog een ritje van 635km. Ik ben bewust niet vroeger vertrokken, omdat ik dan waarschijnlijk toch bij Munchen in de file terecht kom. Maar goed, achteraf gezien had ik net zo goed eerder kunnen vertrekken, want bij de aansluiting naar de “99” staat het hopeloos vast en heb ik alle tijd om even een foto van de Allianz Arena van Bayern Munchen te maken:

Ik krijg trouwens een flashback naar een paar jaar geleden, toen stond ik ook op precies dezelfde plek (lang) stil:

Als het even later weer rijd, schiet het nog steeds niet op. Maar ik kom gelukkig niet meer in de file. Als ik op het stuk van Munchen naar Salzburg het knooppunt bij Rosenheim voorbij ben, stop ik vlakbij de Chiemsee even om te tanken, een vignet te kopen en een broodje te eten. Uiteraard met een bakkie leut erbij. Daaaaaarrrrrr knap je van op 🙂

Ik vervolg mn rit richting Salzburg waar ik af sla richting Villach. Bij Salzburg is het even druk omdat ze er met de weg bezig zijn, maar daarna kan ik heerlijk door rijden. De omgeving bij Villach is indrukwekkend:

Het is ook vandaag mooi weer, maar er wordt slecht weer voorspeld. Temperaturen van rond de 30 graden bij Grado …. dat is aan mij niet besteed. Vuul te warm 🙁 Iets verderop stop ik weer even voor een bakkie koffie en een broodje en het is hier inderdaad al behoorlijk warmer dan bij de 1e stop vanochtend. Als ik weer wat energie heb opgedaan, kruip ik weer achter het stuur en rijd richting Udine. Dit stuk snelweg is prima. Goed onderhouden en niet om de haverklap wegwerkzaamheden. En dus schiet het lekker op.

Rond 16.00 uur neem ik bij Monfalcone de afslag richting de kust van Grado. Eindbestemming vandaag: Camping Village Tenuta Primero. Daar heb ik morgenvroeg om 10.00 uur het 1e gesprek en als ik me meld bij de receptie blijkt mn komst te zijn aangegeven. Prima ! Ik ga op zoek naar een plekje. Geen tv dit keer. Maar goed, de vele bomen op de camping geven wel heerlijk schaduw en da’s wel nodig. Want het is inderdaad 30 graden. Pfff. 

Camping Village Tenuta Primero ligt direct aan een prachtig zandstrand:

En veel voorzieningen, waaronder een gezellig restaurant en een mooi zwembad:

Ondanks al dit moois blijf ik lekker bij de camper. Even op adem komen. Kword oud 🙁  Daarna even een tijdje achter de laptop. Ondertussen gooi ik een pizza in de oven en peuzel die even later op. De rest van de avond ben ik bezig met mn verslag. Ik zal proberen het dit keer een beetje actueel te houden ….

Vrijdag 13 september 2019.

Vanmorgen heb ik om 10.00 uur een afspraak met de campingdirecteur en dus kan ik vanochtend even op mn gemak gebruik maken van het fijne sanitair hier op de camping, ontbijten en nog even mn mail checken. Daarna maak ik de camper klaar voor vertrek, want ik ga met de camper richting de receptie. Dan kan ik namelijk direct na het gesprek weg en bovendien kom ik dan droog aan bij de receptie. Want de temperatuur loopt al snel op. Verwachting voor vandaag: 29 graden. 

Even na 10.00 uur zit ik in gesprek en dat verloopt prima. Ik moet nog even wachten op het definitieve akkoord, maar de klant is tevreden dus de contracten worden ongetwijfeld verlengd. En dus kruip ik weer tevreden in mn camper en rijd richting Grado. Grado is een leuk stadje, maar eerlijk is eerlijk … ik ben nog nooit in het oude centrum geweest. Meestal is het me veel te warm, of ik rijd op tijd omdat ik afspraken heb en bovendien vind ik zo’n stadje alleen bezoeken niet veel aan. Maar goed, rijdend langs Grado ziet het er allemaal zeer verzorgd uit:

Mooi aangelegde fietspaden, veel bloemen en super onderhouden groenstroken. Daar kunnen ze bij de Gemeente Meppel alleen maar van dromen. Daar maaien ze de bermen volgens mij 1x per jaar. Grado ligt trouwens prachtig, kijk maar:

Camping Village Tenuta Primero ligt helemaal “bovenaan de foto in het midden”. En ik verlaat Grado weer via de dijk (links op de foto) richting Aquileia. Een prachtig stukje, zeker als het mooi weer is:

Voor ik in Aquileia ben, bezoek ik nog een potentiële klant. Maar daar kom ik helaas niet verder mee. In Aquileia moet ik even stoppen (vanwege het verkeer 🙂 ) bij deze zaak:

Zoek je nog een leuke Piaggio ? Mn eindbestemming voor vandaag is trouwens Lignano Sabbiadoro. Nu nog ongeveer een uurtje rijden. Dat heeft niet zoveel te maken met de afstand, maar met de enorme drukte hier. Ik wil volgens mij niet weten hoe het er hier in de zomer aan toe gaat … Even na 12.00 uur meld ik me bij de ingang van Camping Sabbiadoro. Met de parkmanager ben ik goed bevriend en hij heeft me al gesignaleerd en groet me hartelijk. Hij checkt me in en we overleggen even wanneer we het zakelijke gesprek doen.

Daarna rijd ik een eindje de camping op en ga lopend verder. Op zoek naar een plekje. Ondanks dat er iets van 400 campers, caravans en tenten staan, is er nog plek genoeg. Maar ik ben nogal kieskeurig he ?! Ik wil graag een plek in de schaduw en met tv-ontvangst. Uiteindelijk heb ik 3 kanshebbers gevonden. Bij de 1e twee lukt het me echter niet “om de schotel tussen de bomen door te krijgen. Bij de 3e is het wel raak en ik moet zeggen … tis een mooi plekkie (D 102):

Het paadje achter de camper is geen voetpad, maar het pad waar je met de camper overheen moet. Tis net zo breed als de camper zelf, dus af en toe is het even goed passen en meten geblazen. Maar goed, je kunt je het zo moeilijk maken als je zelf wilt. Er zijn genoeg ruime plekken en de camping is zeer populair. Dat heeft ook alles te maken met de prima voorzieningen, waaronder dit zwembadcomplex:

en de ligging. Vlakbij het strand:

En vlakbij het gezellige centrum van Lignano Sabbiadoro. Vooral ’s avonds. In de zomer en ook nu nog, zijn de winkels tot 23.00 uur geopend. Dat moet ook wel, want overdag ligt iedereen aan het strand en is het centrum uitgestorven. Onderstaande foto is buiten de zomerperiode genomen en dan is het ook overdag gezellig druk:

Ik zal de ligging van Lignano Sabbiadoro nog even in beeld brengen. Zo ziet het er overdag uit (lijkt Miami wel):

Ik laat het deze keer allemaal aan me voorbij gaan. Even na half 4 komt Arno (de parkmanager van Camping Sabbiadoro) bij me om het zakelijke gedeelte te bespreken. Als hij is vertrokken, kruip ik nog even achter de laptop en als het weer een beetje is afgekoeld in de camper ga ik met het eten aan de slag.

Na het eten en de afwas krijg ik niet veel meer uit handen en hang ik lekker van de buis. De komende dagen blijft het overigens nog warm. Zo rond de 30 graden …. en eerlijk gezegd: dat mag ook wel wat minder !

Zaterdag 14 september 2019.

Gelukkig koelde het gisteravond lekker af en ook vanochtend is het zeer aangenaam. Na een sanitaire stop en een ontbijtje ga ik achter de laptop aan het werk. Ik heb nog weer een aantal contracten vanuit Noorwegen binnengekregen en die moeten natuurlijk z.s.m. online. Rond 10.30 uur maak ik  de camper klaar voor vertrek en rijd richting de receptie. 

Samen met Arno loop ik nog even “naar de overburen” want ook het bungalowpark c.q. appartementencomplex Los Nidos in Lignanon Sabbiadoro is klant van Mol Travel. Daarna drinken we bij het restaurant van de camping nog even een bakkie espresso en ga ik daarna weer verder. Eindbestemming voor vandaag: Camping Village Pino Mare … iets verderop 🙂

Want het is welgeteld 8 minuten rijden. Maar wel via een prachtige boulevard. Ik ben natuurlijk aan het werk, maar altijd als ik over deze boulevard rijd, krijg ik vakantiekriebels:

Waarom ? Aan de linkerkant (niet zo goed te zien op de foto’s) zie je continue een prachtig mooi strand liggen, met aan de wegzijde diverse strandpaviljoens. En overal strandaanbidders en vakantiegangers. Ik rijd door en even later meld ik bij de receptie van Camping Village Pino Mare. Eerlijk gezegd 1 van mn meest favoriete campings welke ik in Italië bezoek. Zeer goed verzorgd, een prachtig zwemparadijs, uitstekend sanitair en gelegen aan een prachtig zandstrand. Toplocatie:

De eigenaresse weet van mn komst en is aanwezig, maar als ik haar vroeg of ik tot maandag kan blijven vraagt ze of we morgenvroeg in gesprek kunnen. Helemaal prima ! En dus ga ik op zoek naar een plekkie. Maar da’s niet eenvoudig. Ik wil natuurlijk het liefst in de schaduw, maar wel graag met tv-ontvangst. Uiteindelijk vind ik een mooi plekje en als ik de camper geïnstalleerd heb, zet ik deze maar gelijk even op de foto:

Zo, nu eerst even een broodje eten en daarna antwark. En dus zit ik de rest van de middag achter de laptop. Ik heb van huis een mobiele airco / blazer meegenomen en dat lijkt iets te helpen. Bovendien sta ik het grootste gedeelte van de dag in de schaduw, maar toch loopt de temperatuur op tot boven de 30 graden … pffff.

Na het eten heb ik het dan ook wel gehad (je wordt hier zoooo loom van) en kruip ik even voor de buis om naar het Duitse voetbal te kijken. Daarna hijs ik me nog een tijdje achter de laptop om een stukkie verslag te doen en daarna vind ik het wel prima. Morgen blijf ik hier dus nog een daggie.

Zondag 15 september 2019.

Pff … twas warm vannacht. Heel veel ramen open, maar het koelde vannacht nauwelijks af. Dus maar gauw een frisse douche, gauw een ontbijtje en hop naar de receptie voor het gesprek met de eigenaresse. Dat verloopt prima, zelfs nog beter dan ik had verwacht. En dus loop ik weer super tevreden richting camper en besluit direct nog even wat foto’s te maken.

Camping Village Pino Mare heeft een groot aantal plaatsen onder de bomen, de plaatsen in de zon liggen vlakbij het strand. Sommige zijn echt megagroot:

En hebben een mooi doorkijkje richting het strand.

Op het strand zelf ziet het er zo uit:

Afgelopen jaar is het sanitair op Camping Village Pino Mare vernieuwd (een aantal gebouwen zijn nog niet klaar) en het ziet er super uit:

En dit:

dit is “gewoon” buiten bij het sanitairgebouw. Prachtig ! Naast de kampeerplaatsen beschikt de camping over een flink aantal mobilhomes en over een prachtig zwemparadijs:

Tja … wat wil je eigenlijk nog meer ? Toplocatie !

Terug in de camper ga ik achter de laptop aan het werk. Kmoet nog wat dingetjes voor Noorwegen afwikkelen en daar ben ik de rest van de dag wel zoet mee. Tussen de middag ga ik even een broodje eten en voor ik het weet is de dag al weer voorbij. Gauw met het eten aan de slag en vlak voor 19.00 uur zit ik voor de buis. De rest van de avond zit ik wisselend voor de buis en achter de laptop.

Maandag 16 september 2019.

Vanmorgen gaat de wekker al om 7.00 uur. Gauw nog even weer van het fijne sanitair hier op de camping gebruik maken, terug in de camper even een broodje eten en de camper klaar voor vertrek maken. Want ik moet om 8.30 uur rijden. Kheb een druk daggie … nou ja, eigenlijk een drukke ochtend. Want ik moet vanmorgen in ieder geval 3 campings bezoeken, de 1e ligt op een klein uurtje en nummers 2 en 3 ook weer op een klein uurtje rijden.

Onderweg naar Caorle zie ik dat de boeren het hier ook niet makkelijk hebben … sjonge jonge wat een droogte. Het onkruid naast de weg staat nog hoger dan de mais in het veld:

Op de afgesproken tijd (9.30 uur) meld ik me bij de receptie van Camping Laguna Village in Caorle en de campingdirecteur staat al op me te wachten. Hij heeft weinig tijd en dus sta ik al vlot weer buiten. Maar wel met een getekend contract 🙂 !! Voor meer info over deze camping in Caorle, klik even op 1 van onderstaande foto’s:

Zo, volgende bestemming is Cavallino-Treporti. Daar liggen op een strook van 10km. iets van 30 campings en dan tel ik die van Lido di Jesolo en Punta Sabbioni nog niet eens mee. Mijn keuze is gebaseerd op de sluitingsdata van de campings. Vanochtend bezoek ik dus campings die vandaag dicht gaan en 1 van die campings is Camping Silva, een kleine familiecamping. Ik heb het adres in mn navigatiesysteem ingegeven, maar da’s eigenlijk niet nodig. Ik weet hier bijna blindelings de weg en ken nagenoeg alle campings hier. Ik hoef er trouwens maar een klein aantal te bezoeken. Een deel van de campings valt onder groepen en sowieso worden de grootste campings rechtstreeks vanuit kantoor (door een Italiaan 🙂 ) benaderd/bezocht.

Even later meld ik me bij de receptie van Camping Silva. Mn contactpersoon is niet aanwezig, maar wordt gebeld. Of ik even 10 minuten kan wachten? Tuurlijk. Ik loop even weer richting de camper en bereid me vast voor op het volgende gesprek en kijk nog even naar mn planning. Ook check ik nog even mn mail via de telefoon. 

Even later is Pierfrancesco (Peter Frans 🙂 ) – mn contactpersoon – gearriveerd en kunnen we in gesprek. En ook hier wordt het bestaande contract voortgezet. Meer info via onderstaande foto’s:

Ik kruip weer achter het stuur en rijd verder het schiereiland op waar Cavallino-Treporti op ligt. De campings die hier liggen worden eigenlijk onder “campings bij Venetie” geschaard, maar ja … Venetie ligt nog wel wat verderop. Rond Cavallino-Treporti is het altijd druk, nou ja … behalve dan vanaf 1 november. Want dan zijn alle hotels en campings hier dicht. Dan kun je hier wel een kanon afschieten. Vandaag zijn de meeste campings nog open en dus is het druk. In de zomer zal het hier wel helemaal feest zijn. Twee van de grootste campings van Europa (Union Lido en Marina di Venezie) hebben samen al iets van 6.500 !! plaatsen. Dan praat je al over minimaal 14.000 – 15.000 mensen. Tis niet te geloven.

Mijn volgende bestemming is Camping Al Boschetto. Ook deze camping gaat vandaag dicht. Bij de receptie is niemand aanwezig en dus bel ik de eigenaar op zn mobiel. Die hoor ik vervolgens vlak achter me over gaan en terwijl ik naar het mobiele nummer van de eigenaar aan het zoeken was, bleek de eigenaar naar me toe te zijn gelopen. We kletsen even bij en zetten het gesprek voort in zijn kantoor. Maar tot zaken komt het niet. Nog niet in ieder geval.

Mn eindbestemming voor vandaag is Camping Miramare in Punta Sabbioni op het uiterste puntje van het schiereiland. Vanaf Punta Sabbioni kun je met de boot naar Venetie en dus is de camping een geliefde plek voor kampeerders die Venetie willen bezoeken. Bij aankomst op de camping is de eigenaar niet aanwezig, maar de receptioniste herkent me en geeft aan dat ik maar een plekje moet zoeken en later vanmiddag naar de receptie terug moet komen. Even later heb ik de camper te plek, ongeveer op dezelfde plek (nr. 422) als vorig jaar:

Net als ik het eten op heb, komt de eigenaar van Camping Miramare bij me. Of we om 15.30 uur in gesprek kunnen, want hij verwacht drukte later vanmiddag. Tuurlijk, geen probleem. Tot die tijd kruip ik nog even achter de laptop en tegen 15.30 uur ga ik richting receptie. Het gesprek met de eigenaar is leuk en we kletsen even bij, maar tot een goed resultaat leidt het niet. Helaas ….

En da’s jammer, want dit is een leuke camping. Met shuttle service naar zowel het strand als naar de boot. Super ! Bovendien beschikt de camping over goed sanitair en een mooi zwembad:

Terug in de camper moet ik weer even bijkomen van mn wandeling van de receptie naar de camper. Want het is nog steeds bloedheet. Tegen de 30 graden … pfff … En ondanks dat ik even later alles in de camper tegen elkaar open heb staan, lijkt het maar niet af te koelen. Ook later op de avond is het nog steeds warm. Over een paar dagen lijkt het wat af te koelen …. ik kijk er nu al naar uit 🙂

Dinsdag 17 september 2019.

Nou …. het bleef vannacht nog lang warm. Als vanmorgen de wekker om half 8 gaat is het nog steeds of al weer 24 graden. Sjonge jonge. Als ik langs de haven van Punta Sabbioni rijd, zie ik dat ze al weer druk bezig zijn de bootjes richting Venetie vol te proppen 🙁 

Gistermiddag is mn planning voor vandaag trouwens volledig in de war gegooid. Ik heb nu om 11.00 uur een afspraak in Lido di Jesolo. Wilde eigenlijk die camping daar als eerste bezoeken, maar moet nu eerst nog een paar andere campings. En dat verloopt .. eh … niet goed. Bij beide campings kom ik niet gelegen en dus sta ik even later op het parkeerterrein van Jesolo International Club Camping. Op het parkeerterrein is overigens wel stroom beschikbaar en dus kruip ik even later met een bakkie senseo achter de laptop.

Tegen 11.00 uur trek ik mn nette kloffie aan, want Jesolo International Club Camping is een luxe camping 🙂 Het gesprek met de eigenaar verloopt goed, maar voor het definitieve antwoord moet ik nog even geduld hebben. En dus rijd ik even later van de camping en bezoek de 2 campings van vanochtend nog een keer. Opnieuw zonder resultaat …. grrrrr ….

Ik heb zwaar de pest in en besluit Cavallino-Treporti en Lido di Jesolo dan ook maar gelijk voor gezien te houden. Nieuwe eindbestemming voor vandaag: Camping Fusina “aan de andere kant van Venetie”. De snelste weg om van Cavallino-Treporti naar Fusina te gaan, is met de boot vanuit Punta Sabbioni. Maar ja, dan moet je weer overstappen in Venetie 🙂 en ik zit natuurlijk met de boot. En dus rijd ik via het vliegveld en Mestre en ga daarna zuidwaarts richting Ravenna. Een ritje van bijna 1 uur. 

Vlakbij de camping kom ik in een enorme file. Geen idee wat er gebeurd is, maar het staat nagenoeg helemaal stil. Een Italiaan probeert zich “op zn Italiaans” links langs een vrachtwagen te wurmen en dan zie ik dat het na de rotonde ook nog 4-baans is. Ik moet iets verder linksaf en dus wurm ik mij ook langs de vrachtwagen, pak “geheel op zn Italiaans” nog een stuk verdrijvingsvlak mee en sla even verder linksaf. Via het industrieterrein bereik ik even later Camping Fusina. De enige camping rond Venetie waar je Venetie vanaf de camping kunt zien liggen. Kijk:

Ik meld me bij de receptie. De receptionist herkent me en geeft aan dat de campingdirecteur morgenvroeg weer aanwezig. Ze geeft me de code voor de WIFI (nu gratis over de gehele camping !) en geeft aan dat ik maar een plekkie moet zoeken. Maar da’s nog niet eenvoudig. Het staat behoorlijk vol en ik wil natuurlijk wel graag AJAX zien vanavond. Uiteindelijk vind ik toch nog een mooi plekje, vlakbij de plek waar we vorig jaar stonden:

Ik kijk net tussen 2 campers door, tenminste … als er geen camper meer voor me komt staan. Maar goed, de meeste schepen die hier langs varen komen ruim boven de campers uit, kijk maar:

Zo, eerst maar s even lunchen dacht ik zo. Het is per slot van rekening al bijna 15.00 uur. De rest van de middag ben ik achter de laptop aan het werk. Rond 18.45 uur ga ik even eten, daarna afwassen, even voor de buis, nog ff achter de laptop en de rest van de avond kijk ik naar AJAX, top !!