Noorwegen, route Skjåk, weg "51", Vang i Valdres, Fagernes, Gol, Hovet i Hallingdal, Hemsedal, Laerdal, Aurlandsvegen, Vik, Skogtun (bij Bergen). Vrijdag 25 juli 2008 - donderdag 31 juli 2008.

Vrijdag 25 juli 2008.

Om 10.00 uur heb ik een afspraak in Lom. Normaal doe ik dat niet, maar sommige eigenaren zul je anders gewoon nooit treffen. Dus nog even achter de laptop, de camper klaarmaken voor vertrek en afscheid nemen van Sverre en Tanya en precies om 10.00 uur rol ik PlusCamp Nordal Turistsenter in Lom op. Een behoorlijk grote camping die bijna een kwart van het dorp beslaat, maar in 2006 nog camping van het jaar was in Noorwegen. Daar zal zeker het prachtige sanitairgebouw wat in 2005 is opgeleverd, aan bijgedragen hebben. De camping was in 2005 de 1e camping in Noorwegen die met familiebadkamers begon. Echt zeer fraai !

Wat minder fraai is, is dat mn afspraak niet komt opdagen. De telefoniste doet nog verwoede pogingen hem te bereiken, maar ook nadat ik mn rondje over de camping gemaakt heb, is de afspraak nog niet gearriveerd. Maar ik ben standvastig he, dus wacht nog even af wat er verder gebeurt. Even later komt de zoon van de eigenaar opdraven. Met de boodschap "hetzelfde als vorig jaar". En dus formulieren ingevuld en advertentie verlengd.

Zo, nu op naar "de klim". De rit van Lom naar Vågåmo langs het Vågåvatnet is zeer fraai, mede omdat het water een felle blauwe kleur heeft. In Vågåmo sla ik eerst Camping Smedsmo over, want ik kom hier straks weer langs. Even later bereik ik "de klim". En net als de vorige keren vind ik het toch wel weer spannend. Nog even weer uitleggen: omdat ik nog 2 campings aan de E6 moet bezoeken bij Dovre neem ik altijd de short-cut naar Sel. Dan hoef ik niet helemaal om te rijden over Otta en dat scheelt me heen en terug zo'n 75 km. Die short-cut is prima te rijden behalve de 1e 2 km. Dat wordt ook wel duidelijk aangegeven met borden, het stijgingspercentage is 16% en bovendien is de "weg" niet of nauwelijks verhard.

Als ik dus stil kom te staan heb ik een probleem, maar gelukkig kom ik alleen maar Noren tegen en die weten dat stijgend verkeer voorrang heeft. Even begin ik m te knijpen als ik ineens in een bocht een vrachtwagen tegenkom maar hij kan nog net een uitwijkplek induiken. Het gaat dus weer allemaal goed. En dit is ook echt de laatste keer want eind september is deze verbindingsweg verlegd en verhard. Dat laatste was ook de reden dat de klim nu wat moeilijker was. Het was duidelijk te zien dat er niets meer aan de weg gedaan werd en dat maakte het rijden wat lastiger. Ook nu weer kon ik duidelijk merken dat de Cyclone zn werk deed en dat de motor krachtiger was.

Even later bereik ik Sel waar ik de E6 richting Dombås op draai. Ook de 3e camping sla ik over, want ik heb aan het eind van de ochtend op camping Toftemo afgesproken. Dat liep vorig jaar allemaal wat mis (ik heb nu gehoord wat werkelijk de reden van de eigenaresse was om zo tegen mij te reageren) maar als ik me meld en mn rondje over de camping maak, is even later de eigenaresse ook aanwezig. Even de formulieren invullen en op naar de volgende. Dus weer terug ...

Tja, bij sommige stukken is dat gewoon niet anders. Onderweg ga ik eerst nog even een broodje eten en opnieuw is het verschrikkelijk warm.

Bij de 3e camping heb ik pech. De eigenaresse is niet aanwezig en komt pas 8 augustus weer terug. Of ik dan weer kan komen ? Dat dacht ik niet ... want dan hoop ik toch echt de boot terug naar Denemarken te kunnen nemen. Ik maak mn rondje over de camping en we spreken af om verder contact via email te leggen. Zo ... nu kan ik al weer richting de verbindingsweg. De afdaling verloopt zonder problemen en even later draai ik camping Smedsmo in Vågåmo op.

Ook hier is de eigenaar niet aanwezig maar die is wel in no-time opgetrommeld en we hebben een goed gesprek.

Het is inmiddels zo warm geworden dat ik telkens blij ben dat ik de camper weer in kan. Maar ook de airco heeft er moeite mee om het echt koel in de camper te krijgen. Ik hoop dat het in de bergen wat koeler is.

----- even wat tussendoor, in Noorwegen luister ik meestal naar Radio Norge en hoor dat Anouk er weer op is, die is echt heel populair in Noorwegen en haar nummers worden regelmatig gedraaid ----

Vanuit Vågåmo is het maar een paar kilometer naar de "51" en even later draai ik deze mooie weg op. Op de borden wordt "Fagernes 104km." aangegeven. Tot aan Fagernes hoef ik vandaag niet, maar de afstand die ik nu nog moet rijden is zelfs nog verder. In Noorwegen betekent dat nog zo'n 2 uur rijden.

Direct nadat ik de "51" ben opgereden gaat het behoorlijk de hoogte in en even later merk ik al dat de temperatuur wat zakt. Het 1e gedeelte vind ik nog niet echt bijzonder, maar als je ongeveer een kwart gehad hebt wordt het uitzicht echt adembenemend. En steeds als ik hier langs rijd heb ik goed weer. Als je nieuwsgierig bent moet je maar even naar de foto's in het verslag van 15 juli 2006 en 16 juli 2007 kijken. Steeds als ik hier langs rijd heb ik het gevoel dat ik over het dak van de wereld rijd. Schreef ik een paar dagen terug nog dat de "55" met 1434 meter, de hoogst gelegen weg van Noord Europa is, de "51" doet er niet veel voor onder want de weg klimt naar een hoogte van 1395 meter.

Mensen vragen mij wel eens wat ze in ieder geval gezien moeten hebben als ze voor het eerst naar Noorwegen gaan. Dan noem ik - uiteraard - altijd de Prekestolen, maar daarnaast ook altijd de "55", de "51" en de Aurlandsvegen. Tenminste als je het hebt over mooi te rijden routes. En dan is deze "51" toch wel heel erg schitterend. Ik besluit even te vergeten dat ik nog een stukkie moet rijden en zet mn telefoon uit zodat ik de tijd niet meer kan zien, zoek een mooi - rustig - plekkie op, zet een bakkie leut, pak 2 stoelen uit de garage en ga even lekker plat in de zon. Want het is hier echt heerlijk:

Af en toe rijdt er een auto langs (heel vervelend), maar verder hoor je helemaal niets. Echt heeeeel apart.

Na 1,5 uur heb ik geen rust meer, fris me even op en kruip weer achter het stuur. Tussen Maurvangen en Beitostølen bedenk ik me dat ik hier die Nederlanders s wilde bezoeken die een paar keer in Ik Vertrek zijn geweest. Die donkere knaap die hier een kaasmakerij begon en zn vrouw die chocola maakte. Volgend jaar dan maar ... In Beitostølen is het enorm druk, maar ik rijd door. Even later, bij Skammestein, sla ik af richting de E16 want in Vang i Valdres ligt de volgende te bezoeken camping. De weg is goed begaanbaar, maar de 1e keer heb ik toch wel even gevraagd of ik hier wel langs kon want het is op heel veel plaatsen behoorlijk smal. En het wegdek is dit keer wel heel erg slecht.

Maar het gaat allemaal goed en tegen 18.00 uur rijd ik Camping Bøflaten op. Benieuwd wat ik hier aantref want vorig jaar had de (Noorse) eigenaresse aangegeven de camping te willen verhuren. En - heel grappig - toen ik in Spanje was deze winter, hoorde ik van een Noor die hier vlakbij woonde dat de camping te koop stond. En een maandje terug hoorde ik dat er nu Nederlanders op zouden zitten. Dus ... daarom ... benieuwd wat ik aan tref.

Als ik me meld wat ik zeer enthousiast onthaald door Patty. Niet omdat ik het ben, ook niet omdat ik voor de Kosmos Campingwijzer werk, maar gewoon omdat ze van nature enthousiast is. Na mij druppelen nog meer gasten binnen en we spreken af om morgenvroeg een gesprek te hebben. Want, ik vind het eigenlijk ook wel genoeg voor vandaag en bovendien is het nu check-in time bij de campings en dan is er toch geen tijd voor een gesprek.

En heel verrassend, want dat is nieuw hier op de camping, ze hebben wireless internet.

Dat probeer ik eerst even en het werkt. Super ! Het eten voor vandaag is zo klaar en na de afwas kruip ik nog even achter de laptop, kijk nog even naar de Tour, nog weer even achter de laptop en uiteraard naar Flikken Gent. Morgen is er weer een dag.

Zaterdag 26 juli 2008.

Al om 9.00 uur zit ik in gesprek met Patty en Rene en dit soort gesprekken zijn altijd leuk. Dan is het werk wat ik doe ook heel dankbaar als je andere mensen kan helpen met je kennis. Het is dan ook niet verrassend dat ik pas na 11.00 uur weer terug ben bij de camper. Ik pleeg nog even wat telefoontjes en ga daarna direct op pad. Want ik wil (moet eigenlijk ..) vandaag nog een aantal campings bezoeken.

De 1e camping ligt in Fagernes, op 45 minuten rijden, maar daar heb ik pech. Want eigenaresse Kaja is niet aanwezig en komt pas om 16.00 uur. Oei ... wat nu ? Als ik wist dat er geen interesse was om te adverteren zou ik de camping overlopen en met iemand anders de formulieren invullen, maar dat is hier niet het geval (er is dus wel interesse om te adverteren verwacht ik). Slechts 3 km. verderop ligt de volgende camping. Dus die eerst maar s bezoeken. In Fagernes is het een enorme drukte. Ik moet trouwens zeggen dat ik het hier nog nooit rustig heb meegemaakt. Er wordt hier ongelooflijk veel georganiseerd en vanavond zijn er zelfs meerdere feesten.

Onderweg ga ik nog even wat eten want inmiddels is het ook al 13.00 uur geweest. In Leira tref ik voor het 3e achtereenvolgende jaar de eigenaar niet op de camping aan. En dit keer heb ik er alles aan gedaan. De camping gisteren al gebeld en vanmorgen nog een keer rechtstreeks met de eigenaar (kreeg ik niet te pakken, maar wel voicemailbericht achter gelaten) gebeld. Maar de Zweedse receptioniste is supervriendelijk en het formulier is zo ingevuld.

Ik besluit nu toch maar vast weer naar Fagernes te gaan en meldt bij de receptie dat ik op de camping wacht en om 16.00 uur richting receptie kom.

Eerst zet ik de camper gewoon even aan de stroom, maar bedenk me dat het toch wel handiger is om hier vannacht te blijven. Want bij de receptie was al aangegeven dat Kaja, vanwege de drukte, toch niet direct tijd zou hebben.

Ik wil niet teveel over het mooie weer klagen, maar als ik de camper "ingericht" heb, doe ik eerst de luifel uit. Maar het helpt weinig, ik heb het idee dat het in de schaduw net zo warm is als in de zon. En geen zuggie wind. Ik probeer nog even wat in de camper te doen, maar telkens na 15 minuten moet ik even "luchten". Sjonge jonge ... zo lang warm achter elkaar heb ik hier nog niet eerder meegemaakt.

Iets na 16.00 uur loop ik richting receptie. Kaja is gearriveerd en geeft aan dat het inderdaad erg druk is. Om te voorkomen dat ze zegt dat ze helemaal geen tijd heeft, geef ik aan dat ik de formulieren al grotendeels heb ingevuld en dat ze maar een tijd moet noemen. Waarop ze zegt "23.00 uur ? of vindt je dat te laat ?" Eh .. nee hoor. Ik ben eigenlijk al lang blij dat ze nu geen tijd heeft.

Terug bij de camper ga ik eerst een poosje buiten zitten. Als het in de camper iets aangenamer wordt ga ik nog even mn campingadministratie bijwerken, eten koken en met mn verslag aan de gang. En uiteraard even naar de Tour kijken.

Even na 23.00 uur ga ik richting receptie waar ze net aan het afsluiten zijn. Het gesprek met Kaja is prima en in plaats van een link plaatst ze nu zelfs een mooie advertentie. Super ! Ik maak vanavond ook voor het eerst kennis met haar vriend Erik Kroon. Nee, geen Nederlander want Erik is in Noorwegen geboren. Zijn vader, een beroemd schaatser, is vroeger naar Noorwegen verhuisd en is hier toen Fagernes Camping begonnen. Deze wordt nu dus gerund door zn schoondochter Kaja.

Wel grappig, die Erik spreekt net zoveel Nederlands als ik Noors, maar af en toe slingert ie er een Nederlands woord uit. Op een gegeven moment vertelt Kaja dat ze deze zomer ook een Nederlandse vrouw in dienst heeft, Jacqueline. Er gaat bij mij een lampie branden maar ik weet nog niet goed waarom. Als ze vertelt dat die Jacqueline hier deze winter is komen wonen en dat haar man chauffeur is weet ik het. Kijk maar s naar mn verslag van 16 juli 2007 helemaal onderaan. Heel erg grappig !

Als ik terug ben bij de camper is het 00.20 uur, hoezo overuren ?! Op zo'n moment bedenk ik me dat het toch wel handig is dat ik zo flexibel ben/kan zijn (omdat ik alleen ben). Ik pak nog even een wijntje en kruip nog even voor de buis en daarna "gaat het licht uit".

Zondag 27 juli 2008.

Ook vandaag "moet" ik gewoon aan de bak. Dus maar gewoon om 8.00 uur de wekker gezet en nog even de afwas doen en het laatste stuk van mn verslag bijwerken. Tegen 10.00 uur pak ik op, neem nog even een foto van mn plekkie hier:

Loos nog even vuil water en tank schoon water en rijd richting receptie om Kaja nog even te groeten. Daar tref ik ook Jacqueline en ze herinnert zich "vorig jaar" nog. Even later rijd ik richting Gol. Vandaag geen grote afstanden, maar wel wil ik vandaag nog 3 campings bezoeken.

Direct als ik bij Leira weer de "51" op rijd (dit keer richting Gol) begint de weg behoorlijk te klimmen. Na een half uurtje krijg ik Camping Vasetdansen in Tisleidalen in de picture. Een camping met behoorlijk wat seizoensplaatsen maar ook met een prachtig "toerveld" wat gelegen is op een eilandje in de rivier en waar bovendien veel speelvoorzieningen voor kinderen zijn. Bij de receptie word ik hartelijk ontvangen door Ola en zijn vrouw. Ik maak een rondje over de camping en even later zit ik met Ola in gesprek om de formulieren in te vullen en de advertentie te verlengen. Als dat geregeld is vraagt hij me of ik weer wil overnachten, maar ik geef aan dat ik volgend jaar weer graag op z'n eilandje wil staan.

En weer op pad. Onderweg twijfel ik nog even wat ik zal doen. Want het is al weer etenstijd maar ik wil wel graag even in de schaduw staan. Want ook vandaag ligt de temperatuur weer rond de 30 graden. Uiteindelijk vind ik pas bij Gol een geschikt plekkie en ga even eten. Daarna sla ik eerst PlusCamp Gol over en rijd door richting Nesbyen. Want bij deze laatste camping weet ik zeker dat er geen WIFI is. Bij de 2e camping is alleen de dochter aanwezig. Helaas dus geen zaken kunnen doen. Ook bij PlusCamp Gol is de eigenaar niet aanwezig. Niet zo gek natuurlijk met dit weer en het feit dat het zondag is.

Maar ik krijg het mobiele nummer van de eigenaar, krijg de code voor het WIFI mee en zoek een plekje. Dit keer zet ik de camper zo neer dat ik verder de hele middag schaduw naast de camper heb. Als ik de camper te plek heb ga ik dan ook eerst even naast de camper "hangen". En daarna ant wark. Eerst maar s mn mail checken. Met de eigenaar heb ik inmiddels al contact gehad maar die is pas morgenochtend aanwezig. Nou ja, het is niet anders.

Rond 18.00 uur even eten koken en naar Studio Sport kijken. Daarna even afwassen en als de zon achter de bergen is verdwenen en het wat koeler is even de camper helemaal gestofzogen en de badkamer helemaal gedaan. Klinkt heel wat he !

Daarna nog even mn verslag bijgewerkt en nog even de campingadministratie wat bijgewerkt.

Maandag 28 juli 2008.

Eerst even douchen en daarna gelijk maar richting receptie om te kijken of de eigenaar al aanwezig is. Die moet wel ergens op de camping zijn ... De receptionistes hier kennen me inmiddels en helpen me alvast met het invullen van het formulier. En net als we klaar zijn komt de eigenaar binnen. Ik gelijk achter m aan want als je niet oppast is ie zo weer vertrokken. Echt een lang gesprek hebben we niet, maar de advertentie wordt verlengd en de formulieren waren al geregeld.

Terug bij de camper kruip ik nog even achter de laptop maar weet ook dat ik vandaag nog een flink aantal campings te bezoeken heb. Tegen 11.00 uur heb ik geen rust meer en omdat ik alles al klaar had voor vertrek ben ik zo vertrokken. In Gol doe ik nog even wat boodschapjes en ga daarna bij Camping Fossheim op bezoek. Veel "Noorwegengangers" zullen deze mooie camping vlakbij Gol kennen, want er staan altijd veel Nederlanders. Maar ik heb slecht nieuws: de camping gaat dicht. Dit is het laatste seizoen, in september gaat de poort definitief dicht. Ik had dit onderweg al gehoord, maar het werd me op de camping bevestigd. Voor de goede orde ... de camping wordt niet verkocht want de eigenaren wonen op de camping en blijven de hytters aan seizoenswerkers verhuren, maar de camping wordt gesloten. Helaas ...

Dit wordt toch wel een vreemde dag wat de campings betreft. Want de volgende camping gaat fors uitgebreid worden. Maar die plannen zijn er al jaren en schijnbaar zijn de plannen zo grootschalig, dat de kommune (gemeente) er heel lang over doet om het goed te keuren. Voorlopig dus nog even geen advertentie. En de 3e camping van vandaag, in Geilo, gaat juist weer sluiten. Ook hier grootse plannen (anders dan een camping ..) en ook hier wachten op de gemeente. Eigenaar Sven (hij lijkt ook nog op een oud collega van mij die ook Sven heet .... heel apart) is trouwens een hele leuke vent. Tijdens het invullen van het formulier vroeg hij "same procedure as last year" ? Ik schoot in de lach want op Oudjaarsdag moet ik ook altijd naar dat stukje kijken .. hoe heet het ook alweer ... Silvester of zo. Dus ik antwoordde "same procedure as every year James". Hij helemaal in een deuk.

Mijn bedoeling was vandaag om of hier of bij de volgende camping te overnachten. Hier is normaal WIFI op de camping, maar net vandaag natuurlijk een storing. Dus toch maar verder gereden, of liever gezegd terug over de "7" richting Hol. Nou is 1x over deze weg al een drama. Heen en terug is echt een marteling. Het wegdek is echt heel slecht en sommige gaten in de weg zijn zo groot dat je wel met de camper kunt vast komen te zitten. Echt niet normaal.

Vlak voor de afslag naar Hol zie ik ineens allemaal politie op een parkeerplaats. Pas daarna zie ik een politieman naast de weg zitten met een laser gun. Ik rijd - natuurlijk - netjes 60 .. dus voor mij geen probleem. Even later draai ik de "50" op richting Aurland. Tussen Hol en Hovet bezoek ik de - waarschijnlijk - laatste camping van vandaag, Birkelund Camping. Net als altijd word ik zeer vriendelijk ontvangen door Rinie en Franka, de Nederlandse eigenaren van de camping. Rinie is druk bezig met het nieuwe sanitairgebouw, maar als ik arriveer legt hij het werk neer .... en lijkt daar niet rouwig om ha ha.

Het gesprek is goed en onder het genot van een bakkie leut worden de zaken geregeld. Ook doe ik verwoede pogingen samen met Rinie om verbinding met internet (via Telenor) te krijgen, maar helaas.... En omdat het inmiddels al 17.00 uur is vind ik het eigenlijk wel prima. Morgen weer een dag...

Dinsdag 29 juli 2008.

Samen met Rinie en Franka had ik gisteren al gekeken naar een alternatieve route voor de rit naar het Hemsedal. Daar hebben we vorig jaar ook al over gesproken maar toen was het behoorlijk slecht weer. Nu is het prachtig weer en eigenlijk heb ik gisteravond al besloten om de alternatieve route door de bergen te nemen omdat ik anders weer dezelfde weg terug richting Gol moet nemen.

Omdat deze route grotendeels onverhard is, gaat het me wel behoorlijk wat tijd kosten maar volgens Franka is het zeer de moeite waard. En dus vertrek ik vanochtend al op tijd. Nadat ik afscheid heb genomen van deze vriendelijke mensen duik ik even later de bergen in. Het begin (vanaf Hol) is het meest steile stuk, maar daar is het nog verhard en bovendien ben ik na vorige week (17%) wat gewend. Bij de eerste de beste kruising twijfel ik al welke kant ik op moet. Dat begint goed ...

Maar als ik de meegekregen gedetailleerde kaart bestudeer weet ik welke kant ik op moet. En nee .. ik ga niet vertellen waar deze route precies begint. Ik zou zeggen: ga maar naar Birkelund Camping, daar vertellen ze je er graag meer over.

Voor meer info, klik maar even op: http://www.campingwijzer.nl/Noorwegen/Buskerud/Hovet_i_Hallingdal/Birkelund_Camping.aspx  (foto's moeten nog geplaatst worden maar je kunt wel doorlinken).

Even later arriveer ik bij de BOM poort. NOK 40. Maar voor dit pad (want meer is het niet ..) heb ik dat er wel voor over. Het pad is mooi glad geschaafd en op de meeste plekken beter te rijden dan op de "7". Er is alleen 1 nadeel, het is soms heel erg smal. En natuurlijk kom ik op zo'n smal stuk (na een bocht zodat ik m niet kon zien) net een bestelbus met aanhanger tegen. Dus maar even een stukkie achteruit gereden ....

Kort daarna krijg ik naast een mooi uitzicht ook fraaie huizen te zien:

Je kunt er trouwens nog wel 1 bouwen want er is nog grond te koop ... De rest van de rit door de bergen is echt helemaal geweldig. Natuurlijk zorgt de blauwe lucht ook voor een mooier geheel, en eerlijk gezegd zou ik bij slecht weer deze route ook niet nemen. Want af en toe is het pad wel heel erg smal voor de camper:

Maar hier boven in de bergen (je rijdt eigenlijk over een soort van bergplateau) heb je aan alle kanten een prachtig uitzicht:

Even later volgt een steile afdaling richting Nordheim en kom ik op een brede verharde weg. Maar ik zie nergens Hemsedal staan. Dus ik volg ik maar gewoon mn gevoel in even later kom ik Leveld:

Tja .. sommige mensen korten van alles af he ! Maar om Lemelerveld nou zo af te gaan korten ...

Ik begin inmiddels wat te twijfelen of ik wel echt goed rijd. Ik ben inmiddels uit het gebied van de gedetailleerde kaart en mijn eigen kaart brengt in dit geval ook niets extra. En net als ik bedacht heb om iemand te gaan vragen zie ik een afslag naar Hemsedal. Nou ja ... afslag ... 1e fietspad linksaf zeg maar.

Het is nog even verhard, maar nadat ik opnieuw een BOM poort gepasseerd ben (weer NOK 40) gaat het weer behoorlijk de lucht in. En opnieuw ben ik zeer onder de indruk. Sjonge jonge ... wat is dit mooi. Even een korte impressie:

"Aan het eind van het pad" begin ik aan de afdaling richting Hemsedal. Wel grappig .. je rijdt dan een stukje parallel aan de skilift ... nee, er zitten geen mensen in. Want de lift doet het niet. Waarom niet ? omdat er geen mensen zijn natuurlijk. Waarom er geen mensen zijn ? omdat er geen sneeuw is natuurlijk ...

Al met al doe ik over dit 60 km. lange binnenweggetje totaal 2 uur. Maar het was het meer dan waard !

In Hemsedal vind ik bijna direct het weggetje naar PlusCamp Hulbak die ik ook vorig jaar bezocht heb. Toen reageerde de eigenaresse al heel achterdochtig en wilde zelfs niet gratis in de gids, wat er nu gebeurde sloeg werkelijk alles. Bij het sanitairgebouw was een vrouw aan het werk. Omdat ik de eigenaresse niet meer zo goed kon herinneren vroeg ik haar of ze de eigenaresse was. Reactie "ja". Vervolgens of ze tijd had om de formulieren in te vullen. Reactie "ja". Maar ze bleef gewoon doorwerken ...Vervolgens vertelde ze me wat, maar eerlijk gezegd kon ik er geen touw aan vast knopen ...

Gezien haar uiterlijk en tongval leek het mij een Russische dus ik heb het er maar bij gelaten en ben naar de boerderij bij de camping gelopen. Daar trof ik dan eindelijk de "echte" eigenaresse aan. En meteen weer achterdochtig. Wat het kostte, dat ze niets van de afspraak tussen PlusCamp en de Kosmos Campingwijzer wist, dat ze dat eerst wilde nagaan. Toen ik opperde om dan even met Julia (de contactpersoon bij PlusCamp) te bellen gaf ze aan dat ze daar geen tijd voor had.

Ik probeerde haar uit te leggen dat gezien de grote advertentie van PlusCamp (waarbij er verwijzingen zijn naar de individuele PlusCamp campings in de gids) ik van elke camping de gegevens moet opnemen.

En als ze dan geen tijd had, ik zelf wel even over de camping zou lopen en de informatie van de website zou halen. Maar dat werd geweigerd. Aanvullende reden: camping wordt volgend jaar verkocht en is dan ook geen onderdeel meer van de PlusCamp groep.

Enigszins pissed off loop ik weer richting camper en zie op de camping een kleine KIP caravan staan. Omdat ik onderweg tot 2x toe mensen ben tegengekomen met een KIP caravan en omdat die mensen ook naar Hemsedal zouden gaan besluit ik even te gaan kijken. Maar de mensen zijn er niet en ook hun auto staat er niet. En eerlijk gezegd twijfel ik of het wel de "juiste caravan" is. Ernaast staan ook Nederlanders en die geven aan dat het een jong gezin met een kindje is. En dat andere stel waren ... eh ... hadden geen kindje ha ha.

Als ik weer bij de camper ben en de weg richting Hemsedal op rijd zie ik de eigenaresse in het zonnetje zitten. "Geen tijd" ....

Normaal zou ik niet zo negatief over een camping schrijven of de naam weg laten, maar in dit geval voel ik me zo schofterig behandeld ... En natuurlijk speelt het ook mee dat ik, net als vorig jaar, een behoorlijk eind moest omrijden voor deze camping. Nou ja ... inmiddels behoorlijk pissed off rijd ik door het Hemsedal richting Laerdal. De schoonheid van het dal ontgaat me of ik wil het niet zien. Gauw weg hier ...

Ongeveer 25 km. voor Laerdal, inmiddels zit ik weer op de E16, stop ik op een (nieuwe) parkeerplaats. Hier heb ik vorig jaar ook even gestaan. Inmiddels is ook de speeltuin bij de parkeerplaats klaar en zijn ze druk bezig met een sanitairgebouw. Sjonge jonge ... dat wordt geen klein gebouwtje .. Onder het eten kom ik weer wat tot rust. Ik bedenk me trouwens dat ik ook heel blij ben dat ik de rit door de bergen nu toch maar gemaakt heb. Want volgend jaar hoef ik niet natuurlijk niet weer richting Hemsedal en dus zal ik die rit waarschijnlijk niet meer maken.

Even later rijd ik het laatste stuk richting Laerdal. Op camping Laerdal Ferie og Fritidspark word ik weer vriendelijk onthaald door Even. Even is Noors maar spreekt (vanwege de vele Nederlanders op de camping en vanwege het feit dat hij elk jaar op de Caravana staat) redelijk goed Nederlands. We hebben een langdurig maar leuk gesprek en ik doe hele goede zaken. Omdat het inmiddels al 16.00 uur is en Even net heeft aangegeven dat hij hier nu ook WIFI heeft, besluit ik hier te blijven.

Als ik de camper te plek heb ga ik eerst onder de luifel genieten van een bakkie senseo. Sjonge jonge wat is het weer warm. Het mag nu wel wat minder !

Nou .. later op de avond word ik op mn wenken bediend .. tenminste dat denk ik. Wat ineens begint het behoorlijk hard te regenen, maar het lijkt bijna niet koeler te worden ... het lijkt wel of het warm water regent .. heel apart.

Ik werk nog even mn verslag bij en ga nog even (niet Even) wat mailtjes beantwoorden.

Morgen ga ik weer verder. Hier vlakbij nog 1 camping bezoeken en dan over de b Aurlandsvegen richting Aurland. Ik hoop dan wel dat de bewolking wat weg is ... Nou ja ... we zien wel.

Woensdag 30 juli 2008.

Vanochtend wil ik op tijd weg, maar krijg nog een boeking binnen. Die gelijk maar even afwikkelen, even water lozen en schoon water tanken. En nog even met Even (grappig he ..) praten. En dus rijd ik al rond 9.30 uur Vindedal Camping op, 's kijken of de Gaasterlanders er weer zijn. Dat blijkt inderdaad het geval, maar de Gaasterlandse is helaas "gekwetst". Dus even een rondje over de camping maken en onder het genot van een bakkie senseo de formulieren invullen.

En daarna weer op pad want ik heb nog een behoorlijk stuk voor de boeg. Daar kies ik overigens zelf voor, want in plaats van de Laerdaltunnel (met 24,5 km. de langste tunnel van Europa) te nemen kies ik ervoor om - zoals altijd - de mooie Aurlandsvegen te nemen. Zowel de klim vanaf Laerdal als vanaf Aurland is behoorlijk krap. Niet echt heel steil, maar gewoon lange stukken achter elkaar "fietspadbreedte". Maar eenmaal boven is de weg over het algemeen breed genoeg om elkaar te passeren. Toch zou ik deze route niet aanbevelen om met een auto + caravan te rijden.

Eenmaal boven heb je echt de neiging om overal te stoppen waar je maar kunt stoppen om een foto te maken. Deze route, die ook wel de sneeuwroute genoemd wordt, is zeer fraai vanwege de vele meertjes, watervallen en het feit dat je zeer dicht langs de sneeuw rijdt:

Overal zie je dan ook mensen in de sneeuw lopen. Zoals je op de foto's kunt zien valt het weer nog mee. Overigens was het in Laerdal gewoon volledig onbewolkt, maar nu trekt het wat dicht. Of het komt weer door de hoge bergen.

Ik ga weer verder en een eindje verder begin ik aan de afdaling:

Om vervolgens bij het prachtige uitzichtpunt te komen. Als je hier ooit komt: daar moet je zeker stoppen want dat is echt heel gaaf. Als je op het eind staat en naar beneden kijkt zie je - heel nietig - het plaatsje Aurland liggen:

En ondanks dat het direct onder je lijkt te liggen duurt het nog wel een half uur voor je beneden bent. De weg die van linksonder op de foto komt en in het midden de berg in duikt, is de E16 die van Laerdal naar Voss en dan vervolgens Bergen loopt. Net om de hoek (om de berg) naar links ligt Flåm. Ik maak nog even een foto van het fjord:

en laat mezelf nog even vereeuwigen:

en dan maar weer vlug verder. In Aurland doe ik nog even vlug boodschappen en even later rijd ik Camping Lunde op. Een leuke camping op loopafstand van het dorpje Aurland. Ook mooi gelegen, maar de ontvangst is heel wisselend. Vorig jaar heb ik een prima gesprek gehad maar dit keer wordt me duidelijk te verstaan gegeven dat ik niet op het juiste moment kom. Want ze zijn nu druk alle hutten en het sanitair aan het schoonmaken. Even voor de duidelijkheid, het is nu 13.00 uur. En natuurlijk kom ik (bijna) nooit gelegen bij de campings. Als ik rond 10.00/11.00 uur kom zijn heel veel campings ook al aan het schoonmaken. Kom ik om 12.00 uur dan zijn ze aan het eten. Kom ik na 16.00 uur dan begint de inloop al weer voor de nacht.

Uiteraard weet ik dat ik onaangekondigd kom. Maar dat gebeurt bewust. En uiteraard weet ik het dat hoogseizoen is. En ik kan eenvoudigweg de campings niet allemaal in juni bezoeken. Laatst was er al een camping die vroeg waarom ik niet in april kwam. Die camping zat aan de E6 en daar zal het misschien nog niet zoveel problemen geven, maar de camping waar ik nu sta (in Vik aan het Sognefjord) is dan waarschijnlijk niet te bezoeken omdat de pas dicht is en bovendien de camping nog niet geopend.

Maar goed, ik vraag wanneer er wel tijd is en ga zelf even eten. Ik herinner mij dat ze hier nu waarschijnlijk ook WIFI hebben en haal even de mails op en kijk vast even naar de site van de camping om wat gegevens over te nemen. De eigenaren zijn inmiddels vertrokken (ik denk om te gaan eten) en als ze terug gekomen zijn is er tijd om om tafel te gaan. Even later is alles in orde.

Op naar Flåm ! Vanuit de verte zie ik de grote cruiseschepen al weer in de haven liggen. Ik wil nog een foto maken maar het lukt me niet om ergens met de camper te kunnen stoppen. Even later rol ik Flåm binnen. Ik ben benieuwd of ik de familie Wilshusen nog zal treffen. Deze Duitse familie heb ik 2 jaar geleden ontmoet en via sms hebben we elkaar doorgegeven waar we naar toe zouden gaan. Wel grappig: 2 nachten terug heb ik op camping Birkelund gestaan en daar heeft de familie Wilshusen afgelopen nacht gestaan (omdat ik had aangegeven dat ik aan de "50" was). Ik had aangegeven dat ik aan het eind van de ochtend of begin van de middag in Flåm zou zijn.

Nou .. het is wel het begin van de middag geworden, want inmiddels is het al 14.30 uur. Als ik langs de camping rijd zie ik de Duitse Eura Mobil camper al staan en laat weten dat ik er aan kom. Maar eerst met de eigenaar om tafel want later op de middag is hier echt geen tijd. Want als je op deze camping wilt overnachten moet je zeker voor 16.00 uur "binnen zijn". Anders is er geen plek meer. En dat ondanks dat er zo'n 190 plaatsen zijn.

Met John (uit te spreken als Joon) spreek ik af dat ik eerst even mn rondje ga maken en daarna met hem om tafel ga. Tijdens mn rondje kom ik dhr. Wilshusen al tegen en vraag of het goed is dat ik straks even langs kom.

Met John heb ik een goed gesprek, ongevraagd geeft hij me een ijsco. Nou is de temperatuur daar ook wel naar dus ik neem het dankbaar aan ha ha. Even later is alles geregeld. Ik breng mn spullen even naar de camper en loop naar de fam. Wilshusen. Wel grappig dat je elkaar nu weer ontmoet. Overigens vind ik het wel heel bijzonder dat deze mensen nog met de camper door Noorwegen reizen. Want "pa" is al bijna 80 jaar !! Maar geeft aan geen enkele belemmering te voelen. Knap hoor. Onder het genot van een Duits bakkie leut kletsen we gezellig bij, maar tegen 17.00 uur moet ik er toch echt vandoor.

En even later ben ik weer onderweg. Direct als je Flåm uit rijdt duik je weer de tunnels in. Eerst een kleintje van 5 km., maar direct daarna nog een van 11 km. De volgende camping die ik bezoek ligt direct aan de E16. Als ik het gesprek met de eigenaresse gehad heb twijfel ik even wat ik zal doen. Want het is nu al 18.00 uur en ze hebben hier WIFI. Maar om 2 redenen besluit ik door te rijden. Ten eerste moesten we net tijdens het gesprek een paar keer stil houden omdat - met name - het vrachtverkeer zoveel lawaai maakte. En ten tweede heb ik besloten om toch maar naar Vik te rijden. En dat moet ik even uitleggen ...

Want camping Vik ligt een beetje ongemakkelijk in mn route. Als ik de camping vanaf de noordzijde van het Sognefjord wil bezoeken moet ik 2x het fjord over en als ik de camping (zoals nu het geval is) vanuit het zuiden wil bezoeken moet ik vanaf de E16 apart naar Vik en weer terug rijden. En om te voorkomen dat ik er heen en direct weer terug moet rijden besluit ik daar te overnachten. Want de (enkele) rit kost me bijna een uur, terwijl het maar 50 km. is. Dat komt omdat de "13" over de Vikafjell gaat en deze bereikt een hoogte van bijna 1000m.

En dus rol ik om 19.00 uur, overigens in de stromende regen, de camping op. Het lijkt er nog niet op dat het droog wordt, dus maar gewoon de camper klaarmaken en direct even richting de eigenaresse om te melden dat ik er ben en af te spreken wanneer we even om tafel kunnen. Want nu direct, dat ik ga even niet meer redden. Eerst even wat bijkomen en eten. Later op de avond klaart het op en zie ik de eigenaresse op de camping lopen. Ze komt naar me toe en geeft aan dat het eigenlijk beter nu uit komt. Okay...

Sjonge jonge wat een vriendelijke mensen zijn dit. Echt veel plannen met de camping hebben ze niet. En een eigen website bijv. is er niet. Ook WIFI is niet op de camping aanwezig. Ondanks dat het mezelf geld kost om deze camping te bezoeken (ik krijg per camping maar EUR 15 en daar kan ik hier niet voor heen en terug rijden) kies ik er toch voor om de camping te bezoeken. Want ook deze campings zitten er tussen en als ik iets heb aangenomen dan doe ik dat ook. Al is het alleen maar voor mn eigen gevoel.

Later op de avond kruip ik nog even achter de laptop, maar krijg niet veel meer uit handen. En omdat hier wel tv-ontvangst is kruip ik nog voor de buis.

Donderdag 31 juli 2008.

Sjonge  ... ik heb vannacht heerlijk geslapen ! Want ondanks dat de camping behoorlijk vol staat was het hier vannacht heerlijk rustig. Na een lekker doesje eerst even - uiteraard onder het genot van een bakkie senseo - mn verslag bijwerken en tegen 10.00 uur rijd ik de camping af.

Vik ligt in een dal, maar al bijna direct als je het dorp uit rijdt begint de beklimming. Bij de 1e haarspeldbocht heb je een prachtig zicht op het dal en op het Sognefjord:

Eenmaal "boven" in het Vikafjell heb ik een wat beter zicht op de prachtige omgeving dan gisteren. Want gisteren was ik niet alleen al behoorlijk moe, dan kun je je aandacht ook beter op de weg houden ..., bovendien regende het gisteravond behoorlijk en kon je de toppen van de bergen niet zien. En weet je wat altijd zo fijn is in Noorwegen ... doordat het nooit zo druk is heb je soms het idee dat dit helemaal van jezelf is:

Soms zie je ergens een tentje staan:

Of een (Ned.) camper:

Die mensen hebben hier dus overnacht. Niet echt warm (op 1000m.) maar uiteraard wel heerlijk rustig. En met een prachtig uitzicht.

Mijn uitzicht op de weg is inmiddels wat minder geworden, want deze dame ....

.... vond het nodig om al lopend even nog wat dampende kak voor mn camper te mikken. Even later kan ik aan de afdaling beginnen en heb ik eerst nog een mooi zicht op het dal waar ik straks door rijd:

en uiteraard nog even een terugblik op de haarspeldbochten die ik net gehad heb:

ook hier zo ineens weer een schaap wat over steekt. Het blijft oppassen geblazen hier met al dat vee.

Even later draai ik de E16 op richting Voss en Bergen. Onderweg zie ik nog wat leuke campings maar dat laat ik even voor wat het is. Want ten eerste heb ik mn tijd nog wel nodig en ten tweede weet ik nog niet hoe mn route er volgend jaar uit gaat zien. En zodra ik campings op deze route ga opnemen moet ik er ook volgend jaar weer langs. Nu zullen mensen misschien denken "je bent toch consulent voor een campinggids, moet je dan die campings ook niet bezoeken ?". Dat gaat helaas niet altijd lukken. We kunnen natuurlijk niet alle campings in de gids opnemen en bovendien moet het ook enigszins te berijden zijn/blijven.

In Voss is het opnieuw weer een grote drukte en opnieuw is mn indruk van Voss dat het geen Noorse plaats is. Een grote winkelstraat met diverse pubs en restaurants zie je niet veel in Noorwegen. Ook Stryn is een beetje zo'n plaats. En niet geheel toevallig zijn dit ook plaatsen waar het in winter drukker is dan in de zomer ...

Het 1e stuk vanuit Voss richting Bergen is behoorlijk smal en de weg is "heuvelachtig". Af en toe komt er een grote vrachtwagen over de top zeilen en dan moet je goed opletten dat je zo ver mogelijk rechts rijdt. Ik vind trouwens de E16 richting Bergen toch al niet zo'n fijne weg. Je hebt niet echt veel uitzicht langs de weg (veel hoge bergen strak naast de weg) en bovendien is het "tunneltje in, tunneltje uit". De langste tunnel is bijna 3 km., maar in totaal zijn het er bijna 20 tot Bergen aan toe. Vermoeiend rijden omdat ook niet elke tunnel goed verlicht is en bij 1 tunnel de verlichting helemaal uitgevallen is.

Onderweg stop ik nog even om te eten en tegen 13.30 uur rijd ik Lone Camping op in Haukeland bij Bergen. Voor mensen die in Bergen geweest zijn zal dit herkenbaar zijn: maar je kunt niet "rechtstreeks" naar Bergen rijden. Je moet zeg maar "linksom" via Haukeland (waar de meeste campings liggen) of "rechtsom" via Asane. Die laatste optie is de makkelijkste om de stad in te gaan, maar uiteraard moet ik altijd "linksom".

Dit keer hoef ik niet lang te wachten tot ik eigenaar Henrik te spreken krijg. Inmiddels heb ik mn rondje over deze grote camping al gedaan en kunnen we de papieren invullen en tot zaken komen. En daarna weer op pad want mn bedoeling is op de volgende camping te gaan overnachten. Want daar hebben ze nl. WIFI en ik moet nu toch weer mn mails checken.

Camping Bratland ligt slecht een paar kilometer verder. De reden dat ik deze camping op neem, is omdat het onderdeel uitmaakt van een groep van 8 camping die ik een voorstel gedaan heb. Daar is nog geen besluit over genomen, maar het is wel handig om dan deze campings allemaal in de gids te hebben en deze stond er nog niet in. Eigenaresse Ǻse is het daar (want gratis) uiteraard wel mee eens, maar tijdens het gesprek komt ook het onweer van afgelopen nacht aan de orde. En dit onweer heeft er voor gezorgd dat de WIFI is uitgevallen en de monteur komt vandaag of misschien morgen. Nou in Noorwegen kun je dan wel vast met morgen rekenen.

Tja .. wat nu ? De eigenaresse maakt het me nog moeilijker door aan te geven dat ze wel graag willen dat ik hun camping "kom uitproberen voor een nacht". Maar ik moet toch echt internet hebben. Dus ik bedank haar voor het aanbod en geef aan dat ik hier volgend jaar zal overnachten. En dus ga ik nu maar direct door naar Skogtun Camping waar ik eigenlijk morgen naar toe had zullen gaan.

Deze camping ligt op het eiland Sotra en via de weg is dit eiland alleen door Bergen of door de buitenwijken van Bergen te bereiken. En dat brengt me op de tolheffing rond Bergen. Want, was het vorig jaar al onduidelijk, nu is het nog onduidelijker. En ook de campingeigenaren in de omgeving weten het niet (zeker). Want rond de stad Bergen wordt tol geheven. Als dat door middel van een tolpoort (met slagboom) gebeurt is het wel duidelijk. Maar nu staan overal borden "do not stop, automatically bom". Wel staan er nog overal borden die verwijzen naar de tankstations waar je de tol kunt betalen. Maar volgens de campingeigenaren hoeft dat niet meer. Je wordt automatisch gefilmd en krijgt dan een nota thuisgestuurd. Zo is het in ieder geval voor de Noren. Of de nota's ook naar buitenlanders gestuurd worden is niet duidelijk (dat is mij de afgelopen 2 jaar in ieder geval niet gebeurd).

Maar bij een andere camping hoorde ik dat er in mei 40.000 nota's verstuurd waren naar buitenlanders die bij Oslo, Bergen en Trondheim gefilmd waren. Het is mij alleen niet duidelijk of dit "normale" nota's zijn of boetes.

Ik besluit maar gewoon door te rijden en even later rijd ik Skogtun Camping op en wordt weer hartelijk ontvangen door Helge en zn vrouw Søgnie. Op het plateau (zie ook verslag van 25 juli 2007) is nog plek en we spreken af om vanavond even om tafel te gaan zitten. Want ik wil wel graag op het plateau staan. Bovendien is het steile pad inmiddels geasfalteerd en dit keer rijd ik zonder schade naar boven. En ik sta nog maar net of er komt een Hongaarse camper en iets later een Zweedse camper en weer kort daarna een klein Belgisch caravannetje bij staan en het is vol. En ook dat gebeurt ook alleen in Noorwegen: het caravannetje paste er eigenlijk niet tussen, maar de Zweden waren niet de minste (ik kon niet verder aan de kant) en verplaatsten hun camper iets. Echt ruim was het allemaal niet, maar wel gezellig.

Het gesprek met Helge verloopt prima en terug bij de camper ga ik met de was aan de slag. Want mn 1e wasje hangt al en is al bijna droog. Zo, het was me het daggie wel weer .. Ik denk dat ik hier morgen blijf ...