Route Elba, Castiglione della Pescaia, Lago Trasimeno (Tuoro), Perugia. Zaterdag 20 - vrijdag 26 oktober 2007.

 

Zaterdag 20 oktober 2007.

 

Dit keer schrik ik om 8.45 uur wakker .. oeps, wekker vergeten te zetten. Maar direct aan de slag dan. En dus ga ik eerst weer "met het water" bezig. Vuil water in een emmer afvoeren en op de terugweg schoon water in een jerrycan weer meenemen. Nadat ik dat ritje 4x gemaakt heb vind ik het wel prima, was de emmers en neem warm water mee richting camper om de "badkamer" schoon te maken. Daarna mn toiletcassette even legen en dat kan er weer een tijdje tegen.

 

Inmiddels is het al 10.15 uur en als ik zit te dubben wat ik zal gaan doen, komt mn Duitse buurjongen eraan. Of hij z'n i-pod en telefoon bij mij mag opladen. Want bij hun tent hebben ze geen stroom. En dus heb ik ook gelijk mn keus gemaakt. Want ik heb maar 2 stopcontacten en besluit dus om met de scooter op pad te gaan.

Nog even afscheid nemen van mn Zwitserse buren Andre en Michelle en de kids (wat een leuke lui .. ik zal ze missen ...):

en daarna richting Capoliveri. Want ik moet nog steeds tanken (dat was ik woensdag van plan maar kreeg toen een lekke band), boodschappen doen en misschien kan ik in Capoliveri nog wel even naar de kapper. Bij het tankstation laat ik ook mn olie nog even iets aanvullen. Zo ... de scooter kan er weer een poosje tegen.

In Capoliveri vind ik een kapper en hij heeft nog tijd ook. Ik moet wel even wachten, maar na 20 minuten ben ik aan de beurt. Zoals ik al eerder ervaren heb zijn de Italiaanse kappers superprecies en hij is een behoorlijk tijdje bezig. En dan toch maar EUR 13 he !

 

Ik had eigenlijk dit keer wel wat meer verwacht. Want het prijsniveau hier op Elba ligt wel wat hoger dan op het vasteland. De boodschappen, campings en de benzine bijv. is duurder. Dan verwacht je eigenlijk ook dat de kapper duurder is. Aan de andere kant heb ik vorig jaar een keer gehoord dat de lonen hier in Italie ongeveer op 1/3 liggen in vergelijking met Nederland. Gek eigenlijk. Want de rest is ongeveer even duur. Huizenprijzen liggen volgens mij zelfs wel hoger, zeker hier op Elba. Ook de diesel/benzine is duurder dan in Nederland.

 

Daarna even boodschappen doen en dan weer richting camping. Daar besluit ik om me maar gelijk ook even te douchen. Daarna even broodje eten in het zonnetje. Dat kan nog net want het is niet echt warm weer. Het blijft een aantal dagen zo (ca. 17 graden maar wel volop zon) en daarna kruipt de temperatuur weer richting 20 graden.

Voor ik het vergeet nog even wat foto's van mn plekkie hier:

 

Rechts op de foto de accommodatie waar de Zwitsers in zaten. Links op de foto je in "de diepte" de baai met het strand liggen. Trappetje en paadje af en dan sta je aan het strand.

 

En dan aan het werk. Mailtjes beantwoorden, verslag bijwerken en accommodaties op www.moltravel.nl plaatsen. En aan het eind van de middag sta ik bijna alleen op de camping, nououou. Iets verderop staat nog 1 Zwitserse camper, maar eerlijk gezegd verwacht ik dat die ook morgen weg gaan.

Mn scooter en het ligbed staan inmiddels weer in de garage.

 

Vandaag eet ik lasagne 2 want met zo'n schotel heb ik natuurlijk het hele weekend genoeg. Lekker makkelijk. De rest van de avond vind ik het wel prima en hang ik lekker voor de tv.

 

Zondag 21 oktober 2007.

 

Dit keer wel weer op tied druut en al om 8.30 uur sta ik aan een enorme afwas. Door het koken van het water en het afwassen warmt het misschien ook wat op in de camper want het is een koude nacht geweest. Nou eigenlijk meer een koude avond. Gisteravond voor het eerst deze reis de kachel een paar keer aangehad. En voor de zondagnacht is de temperatuurvoorspelling nog wat lager (ca. 3 graden ..)

 

Na de afwas schijnt het zonnetje weer in de camper en warmt het langzaam op. De zondagochtend ben ik bezig om wat dingetjes af te wikkelen op internet. Rond de middag even eten en inmiddels kan de camperdeur weer wat open. Het zonnetje schijnt volop en ondanks dat ik het nog niet warm vind zie ik een stel meiden op het strand in de bikini liggen. En volgens mij, als je uit de wind in de zon ligt, valt het best wel mee.

 

Na de middag maak ik het contract voor morgen klaar. Het zal me nu toch niet gebeuren dat die president niet tekent ... Daarna nog wat boekingen printen en dit verslag bijwerken. En, het belangrijkste: waar ga ik de komende week naar toe. Inmiddels heb ik besloten om niet meer naar Rome te gaan. Het is gewoon te ver uit de richting en bovendien heb ik er te weinig tijd voor. Want ik heb nog behoorlijk wat afspraken staan en inmiddels ben ik al weer 5 weken onderweg.

 

Dinsdag a.s. heb ik een hele belangrijke afspraak en ik ben nu bezig om voor woensdag/donderdag een afspraak te maken. Als dat niet lukt ga ik misschien weer richting Florence. Het is of het een of de ander. Beide lukt niet. Daarna in ieder geval naar Lago Trasimeno. Daar moet ik 4 campings bezoeken en 1 daarvan is tot 31 oktober open. Voor de tijd moet ik daar zijn. En voor eind oktober had ik ook al een afspraak gepland iets onder Ancona en dat ligt helemaal aan de andere kant van Italie, in le Marche.

Dus ...

 

Na het eten is het uiteraard tijd voor voetbal, met wel een hele mooie wedstrijd tussen AZ en Heerenveen. Of heb ik me teveel door de uitslag (0-1) laten beinvloeden ?

Benieuwd wat me de dag van morgen gaat brengen ...

 

Maandag 22 oktober 2007.

 

Nadat ik me gedoucht heb maak ik me alvast klaar voor vertrek. Alles in de camper vast een beetje opruimen, afwassen, etc. Rond 10.00 uur loop ik even naar de receptie om te informeren of Marco al weet hoe laat de president van de groep Elba campings komt. Maar Marco is niet aanwezig. Oei .. dit begint niet goed.

Maar het voordeel van deze camping (ik hoorde trouwens vanmiddag dat ook camping Lido - wat hiernaast ligt - van dezelfde familie is) is, dat er altijd wel een familielid op de camping aanwezig is. In dit geval Marco z'n moeder, en na een telefoontje begrijp ik van haar (in het Italiaans) dat Marco om 11.00 uur op de camping komt.

 

Dus kruip ik maar weer achter mn laptop. Tegen 11.00 uur is Marco inderdaad gearriveerd en als hij mij aan ziet komen begint hij gelijk te bellen. En opnieuw gaat dat luidkeels. Als hij het gesprek heeft beeindigd geeft hij aan dat de president later vanmiddag komt. Hoe laat is nog niet duidelijk. Maar zo gauw hij (Marco) het weet komt hij naar me toe. Shit .. nu weet ik nog niet waar ik aan toe ben.

 

Terug bij de camper zijn de laatste medekampeerders (Zwitserse camper) ook klaar voor vertrek. Toeterend en zwaaiend rijden ze de camping af. Of ik nu alleen ben ? Nou, niet echt, ik heb nieuwe buren gekregen, wel iets verderop, maar toch:

De rest van de middag ga ik weer met mn verhuursites aan de slag. Om 15.00 uur bedenk ik me dat ik misschien "aan het uiteinde" kan beginnen. En dus bel ik de 2 campings op die ik morgen wil bezoeken. En ja hoor ... ondanks dat in de campinggidsen staat dat de campings nog open zijn tot 31 oktober, zijn ze allebei dicht.

Dus... stel dat de president rond 16.00 uur komt en ik kan nog een boot pakken, dan heb ik kans dat ik in het donker op het vasteland kom en dan nog een camperplaats moet gaan zoeken.

 

En dus is mn keus gemaakt: nog 1 nachtje hier. En gelijk ben ik wat gerustgesteld. Ik zie wel of de president nog komt. Anders morgenvroeg maar.

Maar net als ik met het eten aan de slag wil gaan komt er een scooter aanrijden. De knaap heb ik nog niet eerder gezien, maar zn boodschap is duidelijk: er zijn mensen voor me bij de receptie. Dus even wat nettere kleren aan (ik loop nu in een joggingbroek en een sweatshirt met capuchon) en op naar de receptie.

 

Zonder de map open te doen bereid ik onderweg het gesprek voor. Ik maak kennis met de president, die eigenaar is van "de 5e camping" en met nog een campingeigenaar.

Het gesprek loopt goed, ik overhandig m het contract en hij heeft me beloofd dat hij er deze week op terug komt. En weet je, ik heb nu een dikke week op die man gewacht maar toch, zo warm en vriendelijk als de mensen dan zijn, dan kun je gewoon niet boos zijn.

 

Als ik terug ben bij de camper zie ik een mooi schouwspel in de baai. Op de foto niet zo duidelijk te zien, maar de lucht was heel donker met in de verte nog de zon en halverwege het feestelijk verlichtte cruiseschip:

Enigszins voldaan ga ik met het eten aan de slag, daarna even afwassen en CSI kijken en de dag is alweer voorbij.

Door het gesprek toch niet helemaal een nutteloze dag. Morgenvroeg ga ik trouwens op tijd weg want ik wil nog even water lozen (die zit hier achter "slot en grendel") en Marco moet om 9.00 uur weg. Maar goed, ik heb morgen genoeg te doen. Ik weet alleen nog niet waar ik morgenavond ga overnachten. Wordt vervolgd ..

 

Dinsdag 23 oktober 2007.

 

Heeeeeeeeel erg benieuwd wat de dag me brengen gaat. Want er zijn nogal wat onzekere dingen. Hoe gaat het met de overtocht, hoe verloopt het gesprek vanmiddag, waar slaap ik de komende nacht, waar ga ik morgen naar toe ?

 

En dus er maar op tied uut. Rond 8.30 uur ben ik klaar voor vertrek en ga ik vast richting receptie. Marco zou tegen 9.00 uur komen. Als hij arriveert ben ik al schoon water aan het tanken en krijg ik van hem de sleutel voor de "vuilwaterstortplaats". En direct vertrekt ie weer (ik moet de sleutel maar onder de mat leggen). Hij bedankt mij hartelijk voor mn komst en ik moet vooral weer komen. Op de een of andere manier past mijn vraag "wat ben ik je verschuldigd" niet in dit gesprek en voordat ik het in de gaten heb is ie al weer vertrokken. Sjonge jonge ... 12 nachten op Elba .. voor niets.

 

Als ik mn vuilwatertank leeg heb vertrek ik richting Portoferraio en ga op zoek naar het Torremar kantoor. In overleg met een knaap die het inschepen verzorgt parkeer ik mn camper op een plek waar dat niet mag, maar een andere mogelijkheid is er ook niet. Bij Torremar wordt me duidelijk gemaakt dat ook hier de publiciteit centraal gaat. Als ik informeer naar de tijden en de prijzen van de overtocht naar Piombino wordt me gevraagd om hoeveel personen het gaat en of het een auto of camper is. Hoe lang en hoe hoog (wat wel gebeurd bij Moby) wordt niet gevraagd. En als je iets niet gevraagd wordt hoef je het toch ook niet te vertellen .. toch ?

 

En als ik een prijs krijg van EUR 42 vind ik het al lang goed. Want gisteren heb ik in het reserveringssysteem van Moby per vandaag en met opgave van de lengte van de camper een prijs gezien van rond de EUR 100 (geen retour !).

Wel moet ik even wachten want de boot gaat pas om 10.30 uur, dus kan ik nog even wat doen. Als ik de boot op rijd zie ik al (daar was ik al voor gewaarschuwd) dat de boten van Toremar van wat mindere luxe zijn dan de boten van Moby. En als we vertrekken vraag ik me even af of ik hier wel goed aan gedaan heb ... sjonge ... alles kraakt en piept.

 

Onder het genot, na ja genot ... de cappuccino smaakt net zoals het schip eruit ziet ...bweehh, van een cappucino dus, bereid ik me vast voor op het gesprek wat ik vanmiddag heb. En voordat ik het weet ben ik al in Piombino aangekomen. Dit Piombino trouwens is een plaats om heel gauw te vergeten. Het grootste gedeelte van de stad bestaat uit een enorm terrein van Arcelor Mittal. Overal zie je zwarte rookpluimen en het lijkt wel of de stad helemaal grauw is. Toen ik begin dit jaar langs Gyon in Baskenland reed was dat precies zo.

 

Als ik de stad bijna uit ben zie ik een grote supermarkt en besluit eerst maar s even flink wat in te slaan. En omdat het daarna al 12.30 uur is, ook hier maar even brood eten en daarna op naar Castiglione della Pescaia. Onderweg zie ik plekken waar ik vorig jaar overnacht en gegeten heb. Ook kun je tijdens deze rit bijna continue Elba zien liggen.. grappig. De rit blijkt toch nog iets verder dan ik gedacht had en rond 14.00 uur rijd ik de 1e camping op. Daar heb ik een kort gesprekje met de wel zeer jonge eigenaar. En daarna naar camping Baia Azzurro waar ik de afspraak met Maremma Promotion heb.

 

De dames van de receptie zijn zeer vriendelijk en tracteren me op zo'n lekker sterk bakkie expresso. Als je daar geen water bij doet, of suiker erin dan slaap je 3 nachten niet ha ha. Als we over het weer zitten te kletsen hoor ik dat er gisteravond in Arezzo (verslag 30 oktober 2006) en in Amiata (verslag 14 november 2006)

sneeuw is gevallen. In beide plaatsen heb ik dus vorig jaar overnacht. Het sneeuwt dus niet alleen in Noord Italie maar ook in de hoger gelegen plaatsen verder zuidwaarts.

 

En als ik morgen naar Trasimeno wil rijd ik ongeveer tussen deze plaatsen door. Ben benieuwd. Het weer is nu trouwens prima. Het is zo'n 20 graden en droog. Maar dit weekend heeft het zo veel geregend hier dat ze besloten hebben de camping te gaan sluiten. En ook de temperatuur hier was vanaf woensdag al fors lager terwijl ik toen op Elba nog op het strand lag. Heel apart eigenlijk.

 

Even later arriveren ook de eigenaar en Erica. Ik heb hun beiden ook op de Vakantiebeurs gesproken, nou je beiden .. de eigenaar spreekt geen Engels of Duits. Maar tijdens het gesprek heb ik daar een paar keer twijfels bij. Maar het gesprek is leuk en ze zijn geinteresseerd. Maar niet op de manier waarop wij normaal werken. Ze willen een afspraak maken rond de publiciteit van alle campings in Toscane. Oei .. hier moet ik het s even met mn baas over hebben.

Dus even telefonisch contact gehad en ik heb het idee dat we er wel uit komen. Zou niet gek zijn !

 

Aan het eind van het gesprek informeer ik of ik hier wellicht kan overnachten. Er volgt een "discussie" in het Italiaans en uiteindelijk krijg ik het antwoord dat ik wel op het parkeerterrein mag overnachten of anders even door moet rijden richting Castiglione want daar is nog een camping open. Ik besluit ervoor te kiezen hier te blijven. Want morgen ga ik toch gelijk weer door. Een nachtje zonder stroom houd ik nog wel vol. Bovendien is het hier heerlijk rustig want de campings hier liggen aan een doodlopende weg en nu alle campings dicht zijn komt er nauwelijks verkeer langs:

Maar nu ik niet aan de stroom sta moet ik wel keuzes maken. Achter de laptop zitten en met een schuin oog naar PSV kijken gaat niet lukken want dan heb ik de accu's zo leeg. Omdat mn verbinding hier superslecht is kies ik er dit keer voor om naar PSV te kijken. Wauw ... spectaculaire wedstrijd (....).

 

Woensdag 24 oktober 2007.

 

Als ik wakker word zie ik stukjes blauwe lucht. Mooi ! Gisteren viel eigenlijk het weer ook wel mee en ook de temperatuur was nog goed (vrij lang ramen en deur opengehad) maar voor vandaag was slechter weer voorspeld. En vandaag ga ik - waarschijnlijk - richting Trasimeno en onder het rijden is het toch wel fijn om in ieder geval droog weer te hebben. "Waarschijnlijk" omdat ik nog aan het proberen ben om met 2 andere groepen afspraken te maken. Maar om 10.00 uur is me dat niet gelukt en dus vertrek ik richting Lago Trasimeno.

 

Bij Castiglione della Pescaia neem ik een shortcut richting Siena. Vorig jaar heb ik ditzelfde stuk gereden toen ik op vrijdagmiddag hier geen geopende campings meer kon vinden en ik toen weer richting le Soline in Casciano (ca. 25 km. onder Siena) ben gereden. Op die camping had ik toen een paar weken terug ook al een weekend overnacht en dat was me goed bevallen.

Dit Castiglione della Pescaia is trouwens in de zomer een superdrukke plaats. Het schijnt dat veel (rijke) inwoners van Siena en Florence hier 2e en 3e woningen hebben. Naast de vele campings die hier liggen brengt dit dan zoveel extra mensen met zich mee dat af en toe 's nachts het water wordt afgesloten. Simpelweg omdat er anders overdag niet voldoende water aangeleverd kan worden....

 

Omdat ik op Elba vergeten ben mn navigatiesysteem voor vertrek aan de stroom te zetten moet ik "op de kaart" rijden. Dat lukt aardig totdat ik 2 afslagen krijg waar geen "ANWB" bordjes staan. Gelukkig weet ik de weg nog een beetje van vorig jaar en inderdaad kom ik even later op de E78 van Grosseto naar Siena.

Deze weg is bij Grosseto en bij Siena 4-baans maar daar tussenin is het een ramp. Vorig jaar waren ze hier ook al druk aan het werk maar het vordert niet snel.

En zo kan het gebeuren dat je opeens stapvoets moet rijden omdat een vrachtwagen niet sneller bergopwaarts kan. Maar goed, dan kun je nog s een mooie foto schieten:

Sorry .. de plaats heb ik niet mee kunnen krijgen. Even later staat het ineens helemaal stil. Ik kan niet goed zien wat er is gebeurd maar er is nogal wat consternatie. Op de weg staan een paar mannetjes flink te gebaren en te schreeuwen (uiteraard ..). Huh ? geen politie, maar alles wordt wel een parkeerplaats bij een tankstation opgedrukt. En omdat dat eigenlijk niet past wordt gewoon alles volgepropt. Zo drukken ze vrachtwagens bijv. gewoon op de plekken waar je normaal staat te tanken. Daar zal de pomphouder toch niet blij mee zijn.

 

Een grote wachtwagen ontneemt me het zicht maar zo goed als zeker is het vanwege "groot transport". Even later rijd het weer en uiteraard ga je dan op zn Italiaans weer de weg op. Of te wel, zo snel mogelijk en volledig in stijl zijn er een aantal die zich al slalommend een weg richting de weg (dat klinkt leuk he ..) banen. Als ik ook weer heelhuids op de weg ben geraakt moet ik eigenlijk wel lachen. Sjonge jonge .. wat een hapsnurkers.

 

Even later bereik ik Siena. Helaas, helaas .. dit keer geen bezoek, maar doorrijden richting Trasimeno/Perugia. Onderweg vind ik helaas geen leuke plek om even te stoppen en dus rijd ik in 1x door. Wel heb ik mooie uitzichten op het typische Toscaanse landschap, al heeft de grond wel een hele aparte (grauwe) kleur. Ik weet het niet zeker maar het lijkt wel klei:

Rond het Lago Trasimeno, wat overigens onder Umbrie valt, moet ik 5 campings bezoeken. Omdat ik natuurlijk ook nog ergens moet overnachten en ik eigenlijk wel stroom nodig heb plan ik de 4e en 5e camping als laatste in. En dus rijd ik eerst richting de zuidkant van het meer en stop bij de Lidl in Castiglione del Lago om even wat te eten. (grappig .. ik rijd van Castiglione naar Castiglione). Dat doe ik trouwens wel vaker - bij de Lidl lunchen - want de winkels liggen meestal aan de rand van een plaats en hebben vaak grote parkeerterreinen. Als ik aan het eten ben stopt er zelfs een grote vrachtwagen. (nee, niet om te lossen ..)

 

Bij de 1e en 2e camping tref ik het niet. Bij de 1e camping kom ik de manager buiten tegen, ze wil net weg. Dus overhandig ik haar mn voorstel en vertrek richting de 2e. Daar heb ik vorig jaar een heel goed gesprek gehad en de zoon Luca heb ik op de Vakantiebeurs gesproken. Beide keren kwam het toen niet rond maar hij gaf mij aan in een volgend gesprek zaken te willen doen. Maar helaas ... hij is op vakantie in de USA. Tja, dat krijg je als je geen afspraken maakt. Maar goed, dat lukte gewoon niet omdat ik vanochtend pas heb besloten hierheen te rijden. En omdat ik meerdere campings wilde bezoeken heb ik de gok maar genomen. Tot zover geen succes dus.

 

Ook bij de 3e camping gaat het niet goed. Daar tref ik wel een van de eigenaren maar die wil alleen praten als er nog 2 andere mensen bij zijn. En dat duurt even voordat die opgetrommeld zijn. Bij deze camping heb ik vorig jaar wel zaken gedaan en kom ik nu voor eventuele verlenging. Maar het loopt niet fijn. Halverwege het gesprek kom ik erachter dat een van de mannen (die er vorig jaar niet bij was) de vader van de beide jongens blijkt te zijn en hij lijkt de boot af te willen houden. Maar omdat de beide knapen wel door lijken te willen gaan ontstaat er een pittige discussie. Zo pittig dat pa het uiteindelijk voor gezien houdt. Oei .. en nu ?

 

Duidelijk is dat er nu geen besluit komt, dus vertrek ik. Op naar de 4e camping, camping Punta Navaccia in Tuoro aan de noordzijde van het meer. Die heb ik vanochtend voor de zekerheid nog wel even gebeld en die is zeker open. Ik word vriendelijk onthaald maar eerlijk gezegd ontgaat het mij allemaal een beetje. Het is inmiddels al 18.00 uur, heb net een klotegesprek achter de rug en vind alles wel prima. Ze geeft aan dat de eigenaresse vrijdagochtend komt (ja ja .. prima) gevolgd door "zoek maar een plekje".

 

Als ik op het aangegeven gedeelte van de camping (aan het water) kom verandert mn humeur enigszins. Wauw .. dit ziet er leuk uit. Alleen ... allemaal bomen he !

Er staat nog een Duitse en Ned. camper en nog een Ned. caravan. De beide Nederlanders staan met elkaar te praten als ik langs loop en 1 van de mannen zegt dat het wel moeilijk zal worden om nog een plekje te vinden waar de schotel tussen de bomen doorkomt. Hij is net zelf een half uur bezig geweest en heeft het nog niet goed voorelkaar.

 

Ik laat me niet uit het veld slaan, vind een mooi plekje aan het water en door een opening tussen een aantal takken moet het misschien net lukken. En als ik het probeer .. ja hoor ! in 1x. Ik kan de verleiding om even naar die mannen toe te lopen tenauwernood weerstaan (en mn maag knort) en dus ga ik met het eten aan de slag. Dit keer maar een pizza lijkt me.

 

Ook vanavond doe ik niet veel, ik heb eenvoudigweg geen puf meer. Dus maar weer voetbal kijken. Ook niet best trouwens.

 

Donderdag 25 oktober 2007.

 

Als ik wakker word en ik de screens open doe zie ik pas hoe mooi ik sta. Straks even foto's maken. Eerst even lekker douchen ... nou ja, lekker. Het water is niet echt warm en als ik terug ben bij de camper doe ik de trui er maar bij aan. Want gek genoeg is het buiten warmer dan binnen. Dat komt uiteraard omdat de camper onder de bomen staat en de zon de camper niet kan opwarmen. Oke .. zo sta ik dus, niet gek he:

  

 

  

Als het na een aantal telefoontjes nog niet warm is besluit ik op de fiets naar het dorp te gaan om even brood te kopen. Want de camping is zeer fraai gelegen aan het water en ligt eigenlijk zeer dicht bij het dorpje Tuoro. Tussen de camping en het dorp ligt nog een spoorlijn en snelweg, maar gek genoeg heb je daar totaal geen last van. Zal ook wel door de bomen komen. Nu moet ik wel zeggen dat de camping nogal langgerekt is en ik direct aan het water stond.

 

Als ik weer terug ben bij de camper met mn boodschappen (brood en Johnny Walker Red Label.. mooie combinatie he, maar ja die whisky kost hier maar EUR 10,24 of zo) is het inmiddels al bijna etenstijd. Dus vlug nog even wat campings bellen (voorbereiding voor volgende week) en daarna ga ik even eten.

Na het eten raak ik met mn Nederlandse buurman aan de klets, sjonge jonge ... wat een kletsmajoor. Maar goed, het is wel gezellig en onder de praat krijg ik zelfs een bakkie senseo in de handen gedrukt. Oooohh, ik ben niet de enige die een senseo bij zich heeft ha ha.

 

Overigens komen hun uit Pompei vlakbij Napels. Ze zijn al een tijdje onderweg en hebben een rondrit door Zuid Italie gemaakt en dat is ze enorm goed bevallen. En ik ben een en al luisterend oor want die rit wil ik ook nog wel s gaan maken. Maar, daar ben ik nu nog niet klaar voor ...

Na 2 uur kletsen vind ik het wel genoeg en ga weer "aan het werk". De gesprekken van morgenvroeg voorbereiden. Want naast het gesprek met de eigenaresse hier heb ik een lunchafspraak met de eigenaar van Camping Spina Village in Lido di Spina. Deze camping ligt iets boven Ravenna, ca. 300 km. hiervandaan maar heel toevallig woont de eigenaar in Perugia.

 

Ook deze eigenaar heb ik op de Vakantiebeurs leren kennen en het contact is goed. Hij geeft aan wel naar mij toe te zullen komen en dus heb ik morgen om 12.00 uur met hem een lunchafspraak. Maar als ik dat gesprek aan het voorbereiden ben stopt ineens een auto bij de camper. De eigenaresse van de camping. Of ik nu tijd heb ? Tuurlijk !

Dus nog even vlug voorbereiden, omkleden en richting receptie.

 

Het gesprek met Simona loopt goed en ik doe zaken. Zo ... ik was wel weer s toe aan een (klein) succesje. Want ondanks heel veel toezeggingen heb ik de laatste 2 weken weinig verdiend. Maar goed, ik werk nu ook anders. Vorig jaar bezocht ik zo'n beetje alle campings, nu alleen de campings die vorig jaar hebben aangegeven dat jaar geen interesse te hebben, maar wellicht volgend jaar wel. En daarnaast de vele mensen die ik inmiddels ken. Of via via, of via eerdere gesprekken of via de Vakantiebeurs.

 

Eenmaal terug bij de camper voel ik me dan ook weer wat beter dan gisteren want dat rotgesprek is me niet in de koude kleren gaan zitten. Nog even achter de laptop en dit keer wel een goede verbinding maar moet ik toch weer de laptop dichtdoen omdat ik mn maximum bundel (50 mb per dag) bereikt heb. En dus ga ik nog even wat dingetjes opruimen en later naar AZ kijken. Ondertijd kook ik het eten en was ik af.

 

Daarna nog even dit verslag van de afgelopen dagen bijwerken (offline). Oh ja... ik heb trouwens besloten om hier het weekend te blijven. Mn volgende afspraak (weer een belangrijke in le Marche) is nog niet gemaakt en bovendien heb ik het advies gekregen om Perugia te gaan bezoeken. Dat moet een mooie stad zijn en bovendien ligt het station op loopafstand van de camping hier en kan ik er zo makkelijk naar toe. Bovendien heb ik morgen om 12.00 uur de lunchafspraak met Tiziano, dus dan ben ik ook laat om te vertrekken. Overigens moet ik dit keer wel betalen. Ik krijg 1 nacht gratis en de andere 4 nachten moet ik betalen. Maar het is een ACSI-card (EUR 14) camping, dus dat is te overzien ha ha.

 

Vrijdag 26 oktober 2007.

 

Vandaag heb ik om 12.00 uur een afspraak met Tiziano en hij komt naar deze camping. Gezien het verloop van mn eerdere afspraken ben ik heel benieuwd hoe het dit keer gaat. Tot die tijd kruip ik achter de laptop. Het weer is niet best. Af en toe regent het en het is rond de 15 graden. Als ik dan ook richting receptie loop heb ik me goed aangekleed. En dat is na Elba (waar ik eigenlijk de hele dag alleen in een sportbroek liep) wel even wennen.

 

Bij de receptie informeer ik waar in de naaste omgeving een restaurant geopend is waar we kunnen lunchen. Maar Tiziano heeft een verrassing voor me. Hij is overigens mooi op tijd maar geeft aan dat hij me graag mee wil nemen naar Perugia om me de stad te laten zien en omdat hij me iets typisch Perugiaans eten wil voorzetten. En ondanks dat hij nu mn plannen aardig in de war gooit is de keuze snel gemaakt. We rijden nog even naar de camper om mn camera op te halen en gaan richting Perugia.

 

Daar aangekomen is het inmiddels behoorlijk gaan regenen dus gaan we direct maar richting restaurant. Misschien wel belangrijk voor iedereen die Perugia wil bezoeken: je mag niet met eigen auto de stad in. En als we door het oude stadscentrum lopen is duidelijk waarom. Sjonge jonge wat een drukte. Bijna overal kruipt het verkeer tussendoor. Als ik aangeef dat het in Nederland gelukkig nog niet zo gek is krijg ik een logische uitleg.

 

De vele historische gebouwen, kerken, paleizen, stadswallen, oude wegen zorgen ervoor dat uitbreiding gewoon niet mogelijk is. Wegen met dubbele rijbanen vind je alleen ver buiten het oude centrum van Perugia. Even wat voorinformatie:

 

Perugia is een stad in de regio Umbrië in centraal Italië, dicht bij de rivier de Tiber. De stad ligt ten zuidoosten van Florence en ten noordoosten van Rome, ongeveer tussen deze twee steden in, en is de hoofdstad van de provincie Perugia. In 2006 had de stad 162.565 inwoners.

Perugia wordt voor het eerst genoemd onder de naam Perusia als een van de twaalf steden van de statenbond van Etrurië, in het verslag van de oorlog van 310 v.Chr. of 309 v.Chr. tussen de Etrusken en de Romeinen. Net als de meeste andere Etruskische steden is Perugia gebouwd als een arendsnest bovenop een steile heuvel. De stad speelde een belangrijke rol in de opstand van 295 v.Chr., en werd met Vulsinii en Arretium (Arezzo) overwonnen, waarop zij het jaar erop vrede sloot.

In 1540 werd de stad na de nodige provocaties veroverd door paus Paulus III, die een machtige burcht liet bouwen, naar hem 'Rocca Paolina' genoemd, om de Perugianen eronder te houden. Dat lukte, zo'n driehonderd jaar lang, tot in 1849 in het spoor van de Europese revolutie van 1848 de pauselijke regering werd verdreven. De gehate Rocco Paolina werd afgebroken. Onder de voormalige vesting is nog steeds een stelsel van overdekte middeleeuwse straten te vinden, waar door de Perugianen druk gebruik van wordt gemaakt. Op de plaats van de burcht vindt men nu een parkje met prachtig uitzicht en enkele monumentale overheidsgebouwen.

 

Maar eerst even weer terug naar het restaurant. Want Tiziano heeft wat speciaals in gedachten. Hij vraagt mij of hij gewoon wat mag bestellen. Nou .. 1 blik op de menukaart en ik weet voldoende ha ha. Ondertussen gaat ook zn cellulare, kortweg door veel Italianen cell genoemd en hij meldt dat zn vrouw ook even mee komt eten. Gezellig !

Als zn vrouw en het eten is gearriveerd moeten we natuurlijk even op de foto:

En daarna aan de "torta al testo" (brood op de schijf). De ingredienten zijn simpel: water, meel en zout, maar het geheim schuilt in het bakken dat nauwkeurig gebeurt op een schijf, vroeger van grindcement en tegenwoordig meestal van gietijzer. Tiziano en ik eten een soort mix van deze torta al testo. Oftewel: in stukjes gesneden en telkens met andere vulling, zoals spek met spinazie, of met een salade, of met gesmolten kaas, met ham of met een soort van brie. Als je 1 vulling wil krijg je zo'n stuk als Tiziano zn vrouw heeft. En het was heeeeeeeeeel lekker !!

 

En ondanks dat het buiten flink regent gaan we er toch maar op uit. Tiziano leidt me door deze prachtige stad, waar je echt om elke hoek weer een prachtig gebouw ziet staan. Dit is wel de fraaiste:

 

Dit gebouw is het Palazzo dei Priori en de naam zegt het al een beetje, het is de zetel van de macht van de stadstaat, of even in normaal Nederlands: het stadhuis.

Op de 2e foto zie je de beroemde (tja ..) fontein van Perugia, de Fontana Maggiore. Deze fontein is eigenlijk wel het hart van de stad. Het plein heet Piazza IV Novembre en grenst rechts aan een enorme kathedraal: de Duomo San Lorenzo.

 

Voor het paleis begint overigens ook de "mainstreet", een brede straat met overal waar je kijkt luxe winkeltjes en restaurantjes. Hier is het elke avond druk. Gezien het weer is het nu redelijk rustig en dus duiken we de "underground" in. Slecht voorbereid als ik ben heb ik even het idee dat ie me op de metro wil zetten, maar eenmaal beneden valt mn mond open van verbazing. Wat dit verwacht je niet: je gaat namelijk met een roltrap naar beneden en beneden begint een 2e stad. Ongelooflijk. Allemaal gangen en winkeltjes en alles zoals het al jaren is. Dus met mooie poorten en gewelven. Heel apart.

 

Zonder gids had ik dit nooit gevonden. En als je in Perugia bent moet je dit zeker zien. Het middeleeuwse stelsel van straten (zie boven bij de omschrijving over Perugia) is eigenlijk overgebleven nadat de gehate vesting Rocco Paolina was afgebroken. Het stelsel diende eigenlijk als "schuilkelder" in tijden van oorlogen. Alle inwoners van Perugia gingen dan naar binnen en de poorten werden gesloten. Heel bijzonder dat dit nu nog steeds bestaat.

 

Eenmaal weer boven de grond (waarisdemol ha ha) valt het nog steeds met bakken uit de lucht. Dus dit keer maar op zoek naar een leuk cafetje om even koffie te gaan drinken. Want dat doe je niet in een restaurant he .. Het cafe is het oudste van Perugia en echt helemaal geweldig. Hier kun je trouwens ook zien waar Perugia nog meer van bekend is: van de chocola. Sowieso geldt dat de Umbrie, waar Perugia in ligt, zich kan beroemen op een rijke traditie op het gebied van zoete lekkernijen.

Vorige week was hier zelfs een WK rond chocola. Vanuit de hele wereld kwamen chocola makers naar Perugia ... shit, dat heb ik dan net gemist ..

 

In het cafe probeer ik met mn meegenomen laptop (want de afspraak was natuurlijk niet voor niets) verbinding te maken. Maar dat gaat helaas niet lukken. Tiziano zit grijnzend naast me en geeft aan dat de muren hier overal zo dik zijn dat er nauwelijks iets door komt. Nou .. na een tijdje proberen is me dat inderdaad duidelijk.

Als de regen wat is getemperd maken we nog een wandeling door de stad en overal zie je oudheid van de stad terug:

   

Op de rechter foto het ondergrondse stelsel. Ik heb meer foto's gemaakt maar daar zie je helaas nog minder op terug ...

Omdat de stad op een heuvel ligt (zie opnieuw omschrijving over Perugia) heb je op veel plekken een prachtig uitzicht:

 

Rond 15.30 uur houden we het voor gezien en gaan we met een omweg terug naar het Lago Trasimeno. Met een omweg omdat Tiziano mij nog een prachtig kasteel wil laten zien. Dit kasteel, Castello di Antognolla, ligt in een gebied met ongelooflijk veel kleinere kastelen. Werkelijk op elke top van de berg zie je een kasteel. Dus als je een kasteelfreak bent moet je dit gebied tussen Perugia en Arezzo zeker gaan bezoeken.

De weg slingert door de bergen en opeens doemt het kasteel op ... wauw:

 

                                                           

 

                                                                                                                    

Van iets dichterbij lijkt het nog indrukwekkender maar volgens Tiziano, die ook in dit kasteel gewerkt heeft, is het van binnen echt geweldig. En dus crosst ie een landweggetje in maar helaas ... helaas. Gesloten. Een slagboom verspert ons een verdere doorgang. Wel zie ik nog een enorme golfterrein bij het kasteel en verder zijn er allerlei "wellness" voorzieningen gevestigd.

 

Op zn Italiaans rijden we terug naar de camping in Tuoro en zijn dus in een poep en een scheet terug bij de camper. En daar moeten we natuurlijk nog even aan het werk. En dus klap ik de laptop open en trakteer Tiziano op een Nederlands bakkie senseo en of het daardoor komt weet ik niet, maar zakelijk komen we er wel uit. Ik laat m ook even zien hoe hij (via zoover.nl bijv.) kan zien wat Nederlandse gasten van zn camping vinden.

 

Toch wel apart, de eigenaar van de grootste camping in Emilia Romagna (de camping ligt vlakbij Ravenna) zit gewoon bij mij in de camper ha ha. Maar goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. En als hij vertelt dat hij in de zomer allerlei sportevenementen op zn camping organiseert waaronder een korfbaltoernooi is hij helemaal mn vriend ha ha. Hij geeft aan dat hij volleybal, badminton en "kurfbal" wedstrijden organiseert. Zoals zo vaak denk ik dat hij basketbal bedoelt maar vervolgens zegt ie "a typical sport Holandese" en dus zal hij ongetwijfeld de prachtige sport Korfbal bedoelen.

 

Als ik m over mn verleden als toernooi-organisator vertel en aangeef dat wij op een gegeven moment het grootste korfbaltoernooi van de wereld hadden (het was het grootste van Nederland en dus ....) vraagt hij mij of ik zin heb om wat sportevenementen op zn camping te gaan organiseren. Ik moet er wel om lachen. Maar s even over nadenken.

 

Om half 6 vindt hij het wel genoeg en gaat terug naar Perugia. Onder het genot van een bakkie senseo overpeins ik de dag. Sjonge jonge .. het is toch wel weer anders gelopen dan ik verwacht had. Omdat ik natuurlijk al aardig wat gegeten heb, besluit ik nu maar wat brood te eten. En de rest van de avond vind ik het eigenlijk wel goed.