Route Ca Noghera (bij Venetie), Caorle, Grado, Lignano, Ca Noghera, Ceriale (Liguria). Zaterdag 17 - vrijdag 23 november 2007.

Zaterdag 17 november 2007.

Gelukkig ....ze vliegen 's nachts niet. De laatste vluchten vertrokken gisteravond rond 23.00 uur en de 1e vertrokken vanmorgen om 7.30 uur. Maar een beetje rekening mee houden dus. Het was ook mn bedoeling om dit weekend nog even te wassen maar als ik naar buiten kijk en de temperatuur in de camper voel heeft dat niet veel zin. Dat gaat zeker niet drogen.

Dus eerst maar even wakker worden met een bakkie senseo en een sudoku. En daarna aan het werk. En opnieuw hetzelfde schema als vorig weekend. Zaterdags met mn mail en mn eigen sites aan de slag. Zondag met de administratie van de campings. Venetie laat ik dit keer voor wat het is. De meeste mensen die hier om me heen staan komen uiteraard hier naar toe om Venetie te bezoeken. Zo komt er aan het eind van de ochtend een Italiaanse camper stijf naast me staan:

Hoezo mensen zijn kuddedieren ? er is plek genoeg, maar hij moet uitgerekend direct naast me staan. Of misschien wil hij wel gewoon naast een mooie camper staan ha ha. Net als een ander Frans stel wat net met de auto gearriveerd is (slapen die in een tentje ?) gaan ze met de bus naar Venetie.

Na het eten ga ik met mn verhuursites bezig. Ik gebruik mn oude site (http://home.hetnet.nl/~recreatiewoning/index.html) nu om bezoekers naar mn nieuwe site te krijgen. Want daar staan (nog steeds) alleen nog maar accommodaties op van Roompot en dus wil ik er nog geen reclame mee maken. Maar omdat ik op mn oude site wel veel bezoekers heb kan ik mooi doorlinken naar www.moltravel.nl. Bij hele goedkope aanbiedingen kunnen mensen dan direct boeken. Ik gebruik dan het reserveringssysteem wat achter mn nieuwe site hangt. En ook als bezoekers meer info willen hebben over de accommodaties worden ze doorgelinkd naar de nieuwe site. Dit heeft al aardig wat boekingen opgeleverd. En ik blijf het leuk vinden als er een mailtje binnenkomt met "geacht reisburo, er is een boeking via uw site gemaakt ...etc."

Ook ben ik mn "thuiskomst" al aan het voorbereiden. Onderdak voor de camper zoeken en een auto regelen. Want nu over 2 weken ben ik weer in Nederland. De kans dat ik nog via de Dolomieten ga is uiterst miniem. En niet alleen omdat er in Oostenrijk en Zuid Duitsland heel veel sneeuw n ligt. Ik ben namelijk de kou ook goed zat. En als je je dan bedenkt dat de meeste campings in de Dolomieten tussen de 1.000 en 1.500 meter hoogte liggen kun je begrijpen dat het daar 's nachts niet echt warm zal zijn.

Als ik nou de afgelopen periode wel warm weer had gehad zou het anders zijn geweest. Maar vanochtend heb ik bijvoorbeeld ook de hele ochtend de kachel aan moeten hebben. En dus is het ook gauw s gedaan met mn gas.

Onder het eten kijk ik naar de wedstrijd Schotland - Italie en met kippenvel (een mol met kippenvel .. ja ja) op mn rug kijk ik naar de opening. Sjonge wat mooi. Tussentijds kijk ik natuurlijk even naar Campinglife maar daarna schakel ik al weer vlug over naar de wedstrijd. En zie de Schotten op het laatste moment ten onder gaan. En wat dat is weet ik niet, maar net als heel veel Nederlanders heb ik een zwak voor die Schotten. Strijdend gaan ze ten onder. En dat publiek blijft gewoon zingen. Echt heel apart ...

Tja, en als je dan de wedstrijd van Nederland ziet, is dat nog niet een fractie zo mooi als de wedstrijd van de Schotten. Die beleving zoals die spelers en het publiek dat hebben zullen we in Nederland nooit meemaken. Maar goed, "we" gaan naar het EK en de Schotten niet....

De rest van de avond geniet ik met name van een lekkere borrel. Want fit voel ik me nog steeds niet. En zou gauw het laatste vliegtuig opgestegen is ga ik op bed ha ha.

D'r kwam trouwens vanavond om 21.30 uur nog een camper aan. Je zult maar niet weten dat het vliegveld hier vlak achter ligt en net de camper hebben staan. Als er dan ineens zo'n vliegtuig vlak over je schotel opstijgt zit je wel even raar te kijken denk ik...

Zondag 18 november 2007.

Uiteraard ben ik om 7.30 uur wakker maar heb goed geslapen. En ik voel me wat fitter dan gisteren, de borrels hebben goed geholpen denk ik.

Als ik naar de wc loop zie ik dat het hek achter op de camping open staat. Dat was gisteren gesloten en vanaf die plek kun je mooi op de landingsbaan kijken. Ik ben nog net op tijd om met gang een brandweerauto naar de baan te zien rijden. Huh ? isterwatgebeurd ? nee hoor .. gewoon standertproseduur. Is dat nou positief of negatief. Veilig gevoel dat die wagen daar staat of "als er nooit wat gebeurd zullen ze daar toch niet steeds naar toe rijden ?"

Ik zie een aantal vliegtuigen achter elkaar landen. Wel een grappig gezicht. Je ziet ze in de lucht wachten om te kunnen landen. Ik kan me van een aantal jaren geleden nog een vlucht vanaf de Canarische Eilanden herinneren die heel veel vertraging had. Volgens de gezagvoerder konden we toen niet opstijgen omdat het te druk was in het luchtruim. Net als een file zeg maar ..

Ook nu begin ik de morgen met een sudoku en een bakkie senseo. Maar als ik voor de 2e keer iemand met cola en broodjes zie lopen (standaard ontbijt volgens mij bij de groepen hier ...) bedenk ik dat er toch ergens iets open moet zijn. En ja hoor. Elke ochtend en avond gaat de bar annex restaurant open. Als je broodjes wilt hebben loopt de barkeeper met je mee de naast gelegen winkel in. De service hier op de camping is goed geregeld.

Als ik terug loop richting camper raak ik aan de praat met een Zwitserse knaap die in een hele oude camper op de camping staat. Ik had het idee dat hij hier altijd stond (en dat hij student was of zo) maar hij blijkt - ook - wereldreiziger te zijn. Ik heb al s eerder aangegeven dat ik schijnbaar allemaal van dat soort gasten tegen kom. Vorig jaar mensen uit Zuid Afrika die heel Afrika en Europa waren doorgereden naar de Noordkaap en toen bij Siena stonden te wachten om de boot richting Griekenland en Turkije te nemen om vervolgens via Azie en Indonesie naar Australie te trekken.

Deze camperaar is ook al een paar maanden onderweg en is via Slovenie naar Griekenland gereden. Daar wilde hij de boot pakken naar Israel maar die ging niet. Niet echt goed voorbereid ha ha. En dus is hij maar richting Italie gereden en staat nu te wachten op de boot die eind november richting Israel vertrekt. Hij werkt aan een project maar het is mij niet duidelijk geworden wat voor project.

Aan het eind van de ochtend heb ik mn verslag helemaal bij en ga ik even brood eten. En dan met mn administratie aan de slag. Buiten is het echt triest (bewolkt, af en toe regent het en de temperatuur is rond de 10 graden) dus een ideale dag om aan het werk te zijn. Tegen 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag en vandaag maar s een menu wat ideaal is voor deze temperaturen: vis in de oven, rijst er bij (niet te verwarren met rijstebrij) en natuurlijk kerry saus. Waarom ideaal met deze temperaturen: omdat de vis 45 minuten in de oven moet en dan warmt de camper lekker op ha ha.

Na het eten even voetbal kijken en met stijgende verbazing luister en kijk ik naar de vertrekkende vliegtuigen. Zo rond 20.00 uur gaan ze zo'n beetje om de 3 minuten. Mijn gedachte: extra vluchten van mensen die een weekend naar Venetie zijn geweest ? Sommige vliegtuigen vertrekken zo kort achter elkaar, die zitten bijna te bumperkleven op de startbaan ha ha.

Maandag 19 november 2007.

Het douchen op deze camping is een belevenis. De vorige keer had ik warm-koud-warm-koud water, vanochtend was het koud-koud-koud-steenkoud water. Dus maar een andere maxi-caravan genomen en daar kwam gelukkig na een tijdje wel warm-lauw-warm-bijnawarm water uit. Daarna nog even een rondje bellen want ik heb voor morgen nog steeds mn afspraken niet "zeker" gesteld.

Grado ligt namelijk wel op bijna 2 uur rijden van hier en bovendien de verkeerde kant op. Ik bedoel dus: niet op de weg naar huis maar juist verder weg. En dan wil ik wel een beetje zeker zijn dat de campings geinteresseerd zijn. Na een half uurtje heb ik 4 van de 5 campings in Grado gesproken en bij 2 een afspraak gemaakt. En morgenvroeg eerst een afspraak bij een camping vlakboven Grado.

Nog even vlug afwassen en alles opruimen en dan moet ik ook zo weg. Want ik moet mn camper nog "verzorgen". De komende 2 nachten zal wel weer een camperplaats worden en dan kan ik beter goed voorbereid zijn. Als ik mn Zwitserse buurman nog even "goeiendag" gezegd heb vertrek ik richting Mestre waar ik een afspraak heb in een kantoorcomplex waar het "winteroffice" van camping Ca Savio gevestigd is.

En net als vorig jaar is het op de A4 richting Mestre weer enorm druk. Na een tijdje te hebben stilgestaan rijd het ineens weer. Opnieuw verbaas ik me over het enorme aantal vrachtwagens. En schijnbaar is dat standaard hier. Want als je naar de borden kijkt zie je dat de linker strook verboden terrein is voor vrachtwagens en de andere 2 stroken staan werkelijk helemaal vol vrachtwagens. Zo ver je kunt kijken.

Omdat ik geen vrachtwagen ben wurm ik me door de 2 rijen vrachtwagens naar de linker baan. Daar rijd het wel en met het risico dat ik een Italiaan achter in de garage geparkeerd krijg druk ik m ertussen. Het gaat goed en gelukkig kan ik even later de afrit pakken. Het kantoorgebouw is redelijk snel gevonden maar parkeren is een groter probleem. Alles staat bijna vol en op de meeste plaatsen staat "PP". Mijn idee: parking privato ? Maar een andere keuze heb ik niet. Ik vind een plekje waarbij ik met de achterkant van de camper over de stoep kan hangen en dan nog sta ik met mn voorkant een meter buiten het vak.

Eerst me maar even melden en vragen of dit geen problemen oplevert. Volgens "mn afspraak" niet maar voor de zekerheid leg ik ook een groot vel voor de ruiten met "appuntamento Via Don Tosatto 133" erop, zodat ze kunnen zien waar ik ben en dat ik hier niet kom overnachten of zo. Het gesprek met maar liefst 3 dames loopt prima en als ik weer terug ben bij de camper zit er geen klem (geen mollenklem maar een wielklem dus he !) op.

Het is inmiddels 12.30 uur maar ik besluit toch maar te gaan rijden. Want als het richting Trieste net zo druk is ...

Dat valt gelukkig mee, maar aan de andere kant staat nog steeds een onafgebroken rij vrachtwagens. En ik ben er inmiddels ook achter waarom. 75% van deze vrachtwagens komt uit Slovenie wat hier vlakbij ligt. En net als Polen, Litouwen en Letland hebben veel bedrijven hun transportactiviteiten in Slovenie ondergebracht. En die komen hier allemaal de grens over.

Onderweg bezoek ik nog een potentiele camperplaats maar de plek zint me niet. Het adres had ik uit de campergids. De plekken liggen naast een boerderij waar het enorme chaos is en als ik 10 meter van de camping verwijderd ben hoor ik gegrom achter me. In de veronderstelling dat dit waarschijnlijk niet de boer zelf is probeer ik niet hard weg te lopen maar als ik om kijk zie ik 2 enorme "bloedhonden" (hoe heten die beesten ..). Maar gelukkig komt de boer er ook net aan. Als hij aangeeft dat overnachten EUR 15 kost (zonder douche en wc he !) heb ik mn besluit al genomen. Weg hier.

Rond 14.00 uur arriveer ik in Caorle en ga al vast op zoek naar het adres waar ik de afspraak heb. Want ik heb een afspraak bij de eigenaar van camping Laguna Village. Dus niet op de camping zelf. En zowel mn navigatiesysteem als internet kennen het adres niet. Dus besluit ik eerst maar s te gaan eten en daarna hun te gaan bellen. Met mn (telefoon) oordopjes in word ik richting het huis geloodst en natuurlijk ben ik hier zostraks strak voorbij gereden.

Ik word vriendelijk ontvangen door Hana die uit Tsjechie komt. Mooi .. kan ze straks ook www.camping.eu even testen want die is ook in het Tsjechisch. Even later schuift ook de eigenaresse aan. Deze afspraak is overigens wel een beetje vreemd tot stand gekomen. Het begon in januari op de Vakantiebeurs waar ik op de stand van Vacanselect een meisje tegenkwam die informatie gaf over deze camping. Van haar heb ik een naam en emailadres gekregen van de manager en heb hem vervolgens in februari gebeld en gemaild. We hebben toen afgesproken dat ik zou bellen als ik "in de buurt was".

Dus vorige week gebeld maar toen bleek hij er niet meer te werken. De receptioniste was echter allervriendelijkst en heeft toen voor mij een afspraak met de eigenaresse geregeld. Die wil echter niet direct antwoord geven. Ze is wel geinteresseerd maar wil het overleggen met de nieuwe manager die volgende week begint. Afwachten dus.

Inmiddels is het al 16.00 uur geweest en ik vraag Hana of zij misschien nog een overnachtingsplaats (met stroom) weet.

Ze loopt even weg en als ze terug komt geeft ze me een adres wat op 8 km. van hier ligt. En ook nog op de route richting Grado. Helemaal geweldig. Ze belt even met die mensen om te informeren of het goed is. Het gesprek verloopt in het Italiaans maar ik hoor haar iets zeggen over "Olandese" en dat ik aan het werk ben. Geregeld !

Nu het adres nog zien te vinden. Na 15 minuten rijd ik op de juiste weg maar kan de goede plek niet vinden. Op een gegeven moment kom ik bij een brug waar weer zo'n leuk bord staat "verboden voor voertuigen breder dan 2,20 m." Wat nu ? Volgens mij loopt de weg (waar ik moet zijn) door aan de andere kant van de brug.

Als ik even stop om na te denken rijd er ineens een vrachtwagentje over de brug. Huh ? dan moet ik er ook over kunnen. Maar halverwege merk ik dat het toch wel heel krap wordt. Ook niet zo gek natuurlijk ... mn camper is 2,35 m. breed. Stapvoets rijd ik verder en zie aan beide zijden van de camper ongeveer een ruimte van eh ... van een flessie bier. Als ik er bijna over ben moet een tegemoetkomende auto nog iets aan de kant omdat ik kaarsrecht van de brug moet afrijden, anders kom ik nog met de achterkant tegen de brugleuning (beton). Maar het gaat goed.

Als ik richting een busje waar 2 gasten met open mond zitten toe te kijken een beweging maak alsof ik het zweet van mn voorhoofd veeg beginnen ze te lachen en steken de duim omhoog. Ha ha ... maar goed, dat is me nu wel gelukt ... maar als ik op mn navigatiesysteem kijk zie ik dat de weg hier een andere naam heeft. Lekker !!! En nee, ik ga niet meer terug. Dus maar een eindje omrijden. Om een lang verhaal kort te maken: een kwartier later staat ik bij het bedrijf "Sportyland", een soort van agri-tourismo met sportfaciliteiten (mountain-bike parcours, visvijvers, etc.) een restaurant en fraaie kamers.

Voor camperaars: het adres is Via S. Antonio 6, Loc. Ottava Presa, ca. 8 km. voor Caorle. Officieel is het geen camperplaats maar als je zegt dat die "Olandese" je gestuurd heeft dan komt het wel goed (heeft de eigenaar mij aangegeven).

De eigenaar regelt persoonlijk de stroom en als ik vraag wat ik m verschuldigd ben zegt ie "doe maar EUR 5" ha ha. Dit is de plek. Lijkt een beetje bouwvallig maar het is echt wel luxe:

's avonds krijg ik niet zoveel meer uit handen. Morgen weer een dag.

Dinsdag 20 november 2007.

Sjonge wat was hier rustig vannacht. Heerlijk ! Even vlug een bakkie senseo want ik wil op tijd weg. Ik heb namelijk om 10.00 een afspraak met Monica op camping Aquileia in de gelijknamige plaats en dat ligt op een dik uur rijden vlak boven Grado.

Onderweg koop ik nog even wat lekkere bolletjes, al mis ik zo langzamerhand wel het normale Nederlandse brood. Gewoon volkoren of maisbrood .. lijkt me heerlijk.

Tegen 10.00 uur rijd ik de camping op en Monica staat me al op te wachten. Want als heel veel andere campings heeft ook deze camping een "winter-office" en alles op de camping is gesloten. En omdat staand onderhandelen niet echt werkt gaan we in de camper zitten. Wel grappig ha ha. En nog zaken doen ook he ! Op deze camping hebben ze voldoende Nederlanders dus kiest ze voor een vermelding op www.camping.eu.

Daarna ga ik vlug door, want in Grado heb ik nog 5 campings die ik wil bezoeken. Bij 2 heb ik min of meer een afspraak gemaakt, bij 1 kan ik niemand bereiken en bij de andere 2 heb ik een voorstel gedeponeerd. Die ga ik gewoon bezoeken. En uiteraard die 2 campings als eerst. Als je trouwens over de dijk (want links en rechts van de weg zie je water) naar Grado rijdt valt me op hoeveel ruimtelijk het hier is. En als ik even later bij de campings kom is dat niet anders. Heel anders dan bij de campings in en rond Cavallino.

Bij de 1e camping tref ik niemand maar ik heb inmiddels wat ervaring hoe ik de aandacht moet trekken. Het toegangshek naar de camping (Belvedere Pineta Camping Village) staat gedeeltelijk open en ik kan er net met de camper door. Vervolgens parkeer ik de camper voor de toegangspoort zodat er niemand meer langs kan ha ha.

En daarna loop ik de camping op want de receptie is dicht. Na 5 minuten wordt er flink getoeterd bij de poort. Ha ! ik heb beet ...

Als ik weer bij de camper kom is de poort open maar de auto achter mij kan er niet langs ... he toch ! Voordat ik de camper weg zet heb ik bij de vrouw losgepeuterd dat de receptionist Louigi heet en om 16.00 uur in de receptie is. Mooi !

Op de 2e camping is niemand aanwezig maar op de 3e camping (Tenuta Primero) wauw !! compleet met een 9 en 18-holes golfbaan word ik heel vriendelijk ontvangen door Tommy die me uitnodigt om in het tegenover gelegen restaurant even wat te gaan drinken. Hij lijkt heel erg geinteresseerd maar kan niet direct beslissen. Maar dit lijkt wel goed te komen.

Maar er zit vandaag nog een leuke verrassing in de hoge hoed. Want als ik op de volgende camping kom ligt het contract al in feite voor me klaar. De manager is niet aanwezig maar de receptioniste geeft mij mn eigen mailtje waarop www.campings.nl is omcirkeld. "this one please !". Ik moet wel lachen. Ook deze receptioniste is allervriendelijkst. Ze faxt zelfs het contract van de vorige camping nog even door naar het kantoor van Recreatie Media.

Zo .. nu eerst maar even wat eten want het is inmiddels al 13.00 uur geweest. Ik ga even op zoek naar een leuk plekkie want het lijkt me wel leuk om aan het strand te staan. Dat is nog niet zo gemakkelijk maar uiteindelijk vind ik opening om op "de wandelboulevard" te komen. Want in de zomer is dit een autovrij gebied. Ook nu mag ik er volgens mij niet staan .. maar ikke niet begrijpen he ! Nou niet gek he:

En weet je ... en dat vind ik eigenlijk heel apart omdat ik graag nog een keer naar Kroatie wil --> aan de overkant zie ik vaag Kroatie liggen. Het zicht is niet helemaal vrij maar op de kaart zie ik dat aan de overkant Izola ligt. Dat is wel grappig omdat ik van de burgemeester nog een uitnodiging heb liggen om gratis in een restaurant in Izola te eten. Want mijn camper komt uit Izola (het type heet trouwens ook zo), daar staat de fabriek van Adriatik. Izola ligt trouwens nog net in Slovenie.

Even eten en even achter de laptop met een ouderwets (opschenken) bakkie koffie en dan rond 15.00 uur richting de laatste camping hier in Grado. Onderweg zie ik in de verte nog een camperplaats en besluit even te gaan kijken. Het is echt prachtig gelegen (als je van Grado noordelijk richting Monfalcone rijdt) en je beschikt er over stroom.

Maar een overnachting kost wel eventjes EUR 15. Voor de zomer niet zo gek, maar ik begrijp niet dat ze de prijzen nu niet wat lager maken. Er staat dan ook niks. En stroom is nu niet noodzakelijk. De camping is overigens dicht en niets te zien. Dus maar door naar de camping waar ik vanochtend de poort had geblokkeerd.

Maar als daar na een tijdje wachten eindelijk de receptionist reageert geeft die aan dat hij de informatie (die ik al gemaild had) al heeft doorgespeeld aan de manager, maar dat die deze week niet bereikbaar is. Dat schiet niet op en dus houd ik het voor gezien. Nu maar s een plekje zoeken want het wordt nu gauw donker. In Aquileia heb ik een camperplaats gezien maar dit zint me eigenlijk niet. En omdat ik in de campergids ook in Latisana een officiele camperplaats heb zien staan besluit ik daar heen te rijden. Dat is echter nog wel een uurtje rijden (wel de goede kant op .. dus richting Lignano waar ik morgen afspraken heb) en het is een risico omdat ik daar echt in het donker aan kom.

Shit ... als ik de straat, waar de camperplaats zou moeten zijn, gevonden heb, blijkt deze midden in het centrum van deze grote plaats te liggen. Volgens de campergids zou deze achter het politieburo moeten liggen maar die parkeerplaats staat vol auto's en het is er enorm druk. Dit is niet wat. Tja .. en wat nu ? Ik besluit maar naar Lignano te gaan. Dat ligt aan de kust, misschien dat ik daar wel ergens kan staan. Omdat het enorm druk is verlaat ik me volledig op mn navigatiesysteem en die stuurt me op een gegeven moment een weg in waarbij ik een haakse bocht moet maken. En die haal ik dus niet in 1 keer. Kun je het voorstellen ? In het donker, in de drukte, linksaf draaien en dan de bocht niet kunnen halen. Dus op hoop van zegen maar iets achteruit gereden (niks gehoord) waarbij ik dwars over de weg stond. En ja ... mn camper is nog steeds heel.

Zo rond 18.00 uur bereik ik Lignano. En nu ? Ik besluit maar gewoon op zoek te gaan naar de camping die ik morgenvroeg als eerste wil bezoeken. Misschien kan ik daar wel voor het hek parkeren. Heb ik in ieder geval een goed excuus als de polizia op de deur klopt. Maar zelfs dat (voor het hek parkeren) zit er niet in. Het hek staat al half op de weg en dus is er verder geen plek. Als ik verder rijd zie ik ineens om de hoek een groot verlicht parkeerterrein (naast camping Girasole Park) bij een restaurant. Een prive-terrein en dus pak ik mn map want volgens mij zie ik eigenaar buiten.

Die map werkt altijd ha ha. Ik laat m zien waar ik voor werk, schreeuw wat Italiaanse woorden (want hij spreekt geen Engels, Duits of Frans) als appuntamento, domani (morgen) en de naam van de camping, maak een slaapbeweging, wijs naar de camper en het parkeerterrrein en de overnachting is geregeld ha ha.

Als ik de camper in een hoekje heb gezet (het restaurant is ook nog dicht, dus lekker rustig) moet ik gewoon eerst even een flessie bier. Sjonge jonge wat een einde van de dag. Daarna toch maar even eten. De afwas komt morgen wel.

Woensdag 21 november 2007.

Het gaat ervan deze week, dus benieuwd wat me vandaag gaat brengen. Inmiddels heb ik vandaag al 2 afspraken. 1 aan het eind van de ochtend en 1 om 14.00 uur. Maar eerst maar s bij Girasole Park kijken, maar daar blijft het hek gesloten. Ook de telefoon wordt niet opgepakt, ik geef het op. Dus maar direct door naar het "winter-office" van Camping Pino Mare. Daar heb ik een goed gesprek met marketing manager Lucia en ook hier heb ik een goed gevoel bij.

Tja, het is nu 11.15 uur en de volgende afspraak is om 14.00 uur. Wat nu ? Toch maar vast even bij Camping Sabbiadoro kijken of ze me al kunnen gebruiken. Als ik daar arriveer komt iemand naar me toe. Of ik Marcel Mol ben ? Zo, dat begint goed .. want ik had niemand mn naam nog gezegd. De man die me ontvangt spreekt gebrekkig Engels en ik begrijp eerlijk gezegd niet wat ie aan het doen is. Hij is aan het bellen, komt vervolgens weer bij me dat we zo de camping over kunnen. En als ik m aangeef dat dat niet noodzakelijk is, maar dat ik het uiteraard wel leuk vind, loopt ie weer weg en begint weer te bellen.

Een kwartier later arriveert Marco, de zoon van de eigenaar. Hij gaat mij de camping laten zien. Marco spreekt gelukkig vloeiend Engels en samen met ??? gaan we met een elektrisch wagentje over de camping. Ze laten me alle accommodaties en faciliteiten zien. Ik moet ook wel lachen .. ik laat het maar gewoon gebeuren.

Terug bij de receptie is ook de eigenaar gearriveerd. We maken kennis en kunnen heel even praten, want hij moet zo even weg. Maar hij is er om 14.00 uur weer en volgens mij kunnen we dan tot zaken komen.

Ik begin het Italiaans inmiddels wat te begrijpen (als ze niet te snel praten) en volgens mij zei pa net tegen Marco dat we maar ergens wat moesten gaan eten. En inderdaad informeert Marco even later of ik zin heb om ergens wat te gaan eten. Tuurlijk ! En dus spring ik bij hem in de auto en gaan we naar een strandtentje om een lekkere pizza met een biertje te nuttigen. Echt leuk ! Maar om 14.00 uur moeten we weer bij de receptie zijn want pa heeft niet veel tijd.

Ik heb Marco de sites al laten zien, maar pa heeft nog wat vragen. Een uur later is alles rond, met een heeeeeeel mooi contract. Maar als ik aanstalten maak om te vertrekken vraagt pa me mee te komen. Want zn zus heeft een bungalowpark en die heeft ook interesse. Even later word ik bij de zus geintroduceerd en ook daar doe ik zaken. Sjonge jonge .. dit gaat mooi.

Maar onderhand is het al wel 16.15 uur en moet ik nog een flink stuk rijden. Want ik wil weer naar de camping bij Venetie waar ik afgelopen weekend ook gestaan heb. Maar dit is nog ruim een uur rijden. Voor de zekerheid heb ik even advies ingewonnen over de te rijden route maar beide personen geven aan dat het verstandiger is om de snelweg te pakken. Volgens hen begint de drukte pas bij Mestre. Niet dus. Want ongeveer 30 km. voor Mestre staat het ineens hopeloos vast. De afslag richting Cavallino (daar had ik binnendoor gekund naar de camping) heb ik net gemist omdat de rechterstrook helemaal vol vrachtwagens stond en ik het bord niet gezien heb.

En dus stapvoets richting Venetie. Maar goed, mn dag kan niet meer stuk. Dit is volgens mij de 1e keer dat ik fluitend in de file stond ha ha. Maar als ik eindelijk de afrit richting het vliegveld kan pakken is het al bijna 18.00 uur. Opgelucht rijd ik de camping op en word zowel door de receptioniste als door de Zwitserse knaap, die ik dit weekend ontmoet heb, verwelkomd. Uiteraard zoek ik weer hetzelfde plekje op. Binnen 3 minuten heb ik alles klaar, maar ... geen stroom ?

En dus probeer ik andere contactpunten, andere kabels, zelfs een andere stroompaal. Niets ! Ik snap er niks van. Nu begint mn humeur toch wel wat een knauw te krijgen. Inmiddels ben ik een uur verder en heb ik ook al de nodige zekeringen nagekeken en vervangen en de boekjes nagekeken. Maar ik kan het niet snappen dat het niet werkt.

Dus informeer ik bij de Jeanrenaud (de Zwitser) of hij misschien technisch is. Niet dus. Dus loop ik mopperend dat ik dan maar in het donker moet zitten richting mn eigen camper. Het is eigenlijk ook wel lachwekkend, hij rijdt in een van camper van 30 jaar oud en die van mij is bijna nog nieuw ....

Als ik zit te eten wordt er op de deur geklopt, staat Jeanrenaud voor de deur met lucifers en waxinelichtjes. Ha ha ... wat een kerel ! Ik geef m aan dat de accu's nu echt bijna leeg zijn. Onder het eten probeer ik de afgelopen 24 uur terug te halen. Heb ik iets gedaan waardoor de stroom uit kan zijn ?

En ineens bedenk ik me dat ik gisteravond een trui uit de kast gehaald heb en dacht dat er iets op de grond viel. (ik hoorde een tik..). Dus maar s in de kast kijken. En ja hoor... achter in de kast zit een (hoofd) schakelaar. Als ik m weer naar boven doe heb ik stroom. Dus ........

En meteen is mn humeur weer opgeklaard. Ik loop direct even naar Jeanrenaud om m uit te nodigen voor een bakkie Hollandse leut en hij ligt helemaal in een deuk. Nu wil ik natuurlijk ook weten met welk project hij bezig is. Dus even in het kort (als je meer wilt weten moet je maar even op www.shoot-it.populus.ch kijken .. is wel in het Frans trouwens): hij wil op 5 contingenten voetbal promoten aan met name arme kinderen. En reist dus met zn camper rond. Niet, zoals ik, een paar maanden en dan weer even terug, nee .... hij is waarschijnlijk 3 jaar onderweg !!

De stichting waar hij voor werkt stelt geld ter beschikking voor het project maar hij moet wel alles low-budget houden. Volgende week gaat hij met een vrachtboot (...) de overtocht naar Israel maken en daarna door naar Senegal. Over de route en overnachtingsadressen moet hij ter plekke nog informatie inwinnen want internet heeft ie niet. Ook wil hij nog naar Zuid Amerika, maar heeft ie nog geen idee hoe hij daar moet komen. Hoezo ... een avontuur ? Echt heel bijzonder !

Als hij vertrokken is, ga ik me voorbereiden op morgen. Want morgen wil ik eigenlijk in 1 ruk naar Liguria rijden, maar dat is wel 475 km. Dan moet ik onderweg dus geen oponthoud hebben. Bovendien weet ik nog niet of ik daar ergens terecht kan. Ik heb camping Baciccia een paar dagen geleden al gemaild maar nog geen reactie gehad.

Morgenvroeg eerst maar s bellen dus.

Donderdag 22 november 2007.

Eerst maar weer even douchen en de camper helemaal vertrekklaar maken. Dus wc legen, schoon water tanken en vuil water lozen. Steeds als ik niet weet waar ik terecht kom zorg ik dat dat soort dingen goed geregeld is. Dan kun je je in ieder geval een aantal dagen redden.

Daarna kruip ik nog even achter de laptop om mn mail nog even te checken en camping Baciccia te bellen. En !! ik kan er terecht. De camping is inmiddels al wel gesloten maar ze zullen zorgen dat ze aan het eind van de middag in de buurt zijn om me binnen te laten.

Als ik afscheid genomen heb van Jeanrenaud en weer niets heb hoeven betalen bij de receptie zet ik de gang er flink in. Inmiddels ben ik rond Venetie en Mestre goed bekend en dus ga ik "binnendoor" zodat ik niet weer op de A4 kom vast te staan. En het lukt, even later zit ik op de A4 richting Milano. Ondanks dat het heel druk is, kan ik flink doorrijden. Het blijft overigens wel oppassen met al die vrachtwagens want af en toe komt er eentje de middelste baan op zeilen. Via Padova, Verona en Brescia rijd ik richting Piacenza. Na ruim 2 uur stop ik even om te tanken en rijd nog even een uurtje om vervolgens wat te gaan eten.

Het is nu inmiddels bijna 13.30 uur en zoals gebruikelijk sta ik op een overvolle parkeerplaats. Even na 14.00 uur ga ik weer verder. Volgens het navigatiesysteem is het nog een kleine 2 uur rijden, maar het moeilijkste stuk moet nog komen. Want het laatste stuk richting Genova is bochtig en met ontzettend veel tunnels.

Nou dat laatste was niet overdreven, je rijdt vaker in een tunnel als er buiten. Inmiddels is het ook behoorlijk gaan regenen en waaien. Als ik bij Genova de Autostrada dei Fiori pak wordt het regelmatig op de borden aangegeven "pas op harde wind". Af en toe word ik bijna tegen de vangrail aan geblazen, echt niet normaal.

Na 2 uur stop ik nog even voor een sinaasappeltje en daarna het laatste stuk naar de camping. Bij de camping aangekomen is er - uiteraard - niemand te zien maar na 5 minuten komt de zus van Mauro de poort openen. Ze geeft aan dat Mauro later komt en vraagt me een plekje te zoeken wat niet vanaf de weg te zien is. In de gidsen staat namelijk dat ze nog steeds open zijn (niet dus ..) en als ik dan in het zicht ga staan is het natuurlijk vragen om problemen.

Bovendien heb je achterop de camping ook minder last van het lawaai van de weg. En !! er is stroom. Wat wel grappig is dat ik nu bij een aantal campings al weet hoe ik de camper neer moet zetten om ontvangst te hebben. Een uur later ontmoet ik ook Mauro, de eigenaar. En het blijft een aparte gozer. Hij vraagt me hoe lang ik wil blijven. Als ik aangeef dat ik dat nog niet weet, zegt ie "je mag zo lang blijven als je wilt". En vervolgens "heb je ook douche en toilet nodig". Tja, als ik hier het hele weekend blijf, wel.

Hij ziet me twijfelen en werpt me een sleutel van een bungalow toe. "daar zit een douche en toilet in, die mag je wel gebruiken.". En vervolgens "ik doe straks de poort op slot, moet je morgen of zo nog weg". En opnieuw wordt me een sleutel toegeworpen ha ha.

Als hij ook nog WIFI voor me regelt en we tot overstemming zijn gekomen over een contract is het helemaal geweldig. Voldaan loop ik (in de regen) naar de camper.

Eerst maar s even eten. Ondanks dat het 19.00 uur ga ik pannenkoeken bakken. Hekzinan. Daarna eerst maar s met het verslag aan de gang want dat loopt behoorlijk achter. En uiteraard om 21.30 uur even naar Ik Vertrek kijken.

Vrijdag 23 november 2007.

Sjonge jonge, wat gaat de tijd toch snel. Nog 1 week en dan ga ik weer naar Nederland en ben dan ruim 2,5 maand onderweg geweest. De vorige keer dat ik hier op de camping stond was de 1e week oktober (zie foto's verslag 2 oktober 2007).

Ik heb inmiddels besloten om hier wat langer te blijven. Want de afgelopen dagen heb ik het behoorlijk druk gehad en ben de hele tijd onderweg geweest richting afspraken. Dus eerst maar s even wat puin ruimen. Zoals het er nu naar uit ziet probeer ik maandag hier vlakbij nog een camping te bezoeken en daarna een camping in San Remo en daar een overnachting te regelen. Deze 2 campings vallen onder dezelfde groep als waar camping Baciccia onder valt en nu de groep het niet eens kan worden ga ik de campings, die volgens Mauro wel geinteresseerd waren, bezoeken.

Daarna ga ik nog naar campings in Villeneuve-Loubet Plage (vlakbij Nice), want daar zijn nog campings open en bovendien ligt de temperatuur daar weer wat hoger dan hier. Want koud is het niet meer, ik schat zo'n 14 graden .. maar nu regent het. Vanaf zondag (komt door de naam he !) wordt het echter mooi weer en loopt het bij Nice op tot bijna 20 graden. Daar kijk ik nu al naar uit !

De rest van de ochtend zit ik achter de laptop en maak ik het contract voor Mauro klaar. Even later is het getekend en gefaxt. Ook weer klaar.

Even eten en daarna met de administratie aan de slag. En daar ben ik de rest van de middag zoet mee. En het weer werkt mee want het valt met bakken uit de lucht. Ben eigenlijk wel blij dat ik nu niet hoef te rijden.

Na het eten (macaroni 1) nog even wat mailtjes beantwoorden en dan lekker tv kijken.