Italie, route Casciano-Castiglione della Pescaia-Livorno-Torre del Lago-bezoek Cinque Terrre zondag 19 - vrijdag 24 november 2006

Zondag 19 november 2006.

Als ik 's morgens om 8.00 uur wakker wordt is het heerlijk weer. Wel bewolkt maar de zon komt er al door. Perfect, want ik moet vandaag nog een keer wassen. In het dal zie je dat de wolken tussen de bergen hangen, echt een prachtig gezicht:

Maar als een uurtje later de was klaar is kan ik het toiletgebouw van afstand niet meer zien, zo'n mist. Tja, wat nu ? Toch eerst de was maar ophangen, het lijkt bewolking wat tussen de bergen hangt en zal waarschijnlijk zo wel weg trekken.

Ik begin vandaag maar gelijk met het voorbereiden van de campings want dat wordt een steeds moeilijker verhaal. Werkelijk alles zit nu dicht en op meeste campings is ook het kantoor niet meer open. Dus eerst alle campings die ik aan de kust van Toscane nog wil bezoeken in kaart brengen, adressen erbij zoeken, mailen en morgen bellen.

Ondertussen klaart het inderdaad wat op maar de zon komt er nog niet door. Pas aan het begin van de middag komt de zon erdoor maar ik ben bang dat dat te laat is. Want de luchtvochtigheidsgraad is hier heel hoog en aan het eind van de middag besluit ik de was in het lokaal waar de wasmachines staan op te hangen. Daar brandt namelijk ook de kachel en mn Zuid-Afrikaans - Australische buurvrouw gaf aan dat het dan zo droog is.

De rest van de middag ben ik nog wel bezig met de campings en mn mail. En na het eten ga ik natuurlijk voetbal kijken en Boer zoekt vrouw.

Maandag 20 november 2006.

Vandaag zet ik de wekker nog maar wat vroeger want ik wil me douchen, de camper helemaal klaar maken (water lozen, schoon water tanken, wc cassette legen) en voor ik vertrek wil ik al vast wat campings aan de kust bellen. Bovendien is het ruim een uur rijden voordat ik de eerste te bezoeken campings tegen kom.

Als ik de camping betaald heb koop ik alvast in de supermarkt in het dorp een brood en rijd dan richting Grosseto. En naarmate ik dichter bij de kust kom wordt het weer beter. En als ik Grosseto voorbij ben en ik bij een goedkoop tankstation de tank weer heb volgegooid, schijnt de zon volop.

Bellen vanochtend was geen succes. Bij de meeste campings werd wel opgenomen maar of de managers waren niet aanwezig, of men sprak geen Engels, Duits of Frans. Dus besluit ik maar op de dolle pof te gaan en na een aantal campings heb ik geluk. Bij camping Village Rochette, even boven Castiglione word ik hartelijk ontvangen en krijg ik tijd om de site te presenteren. Een besluit kunnen ze echter niet direct nemen, maar ze lijken zeer geinteresseerd.

Bij de ernaast gelegen camping Baia Azzurra geef ik een informatiepakket af. Als ik weg rijd zie ik (bijna) precies dezelfde camper rijden als ik heb. Dus ook een Renault met Adriatik opbouw. Volgens mij ook even lang, maar met alkoof.

De rit gaat verder naar Punta Ala en ook daar kom ik bij 2 campings waar alleen een receptioniste zit, en waar ik dus de informatie kan afgeven. Op 1 van beide campings eet ik mn broodjes op en daarna ga ik richting Follonica. En ik kom er langzaam achter dat hier echt niets meer open is.

Bij 5 campings op rij waar ik langs rijd is de poort gesloten. Bij een volgende camping weet ik een vervolgafspraak te maken op de Vakantiebeurs en daarna is het gebeurd. Alles dicht.

Tussen Castiglione en Follonica rijd je ineens vlak langs de kust en heb je een prachtig uitzicht over Follonica:

En even later zie je ook het eiland Elba liggen. Dat had ik eigenlijk ook nog wel willen bezoeken, een ander keertje dan maar ..

Daarna ga ik maar op zoek naar een geschikte camperplaats en vind er eentje in Marina di Castagneto Carducci (heel groot plaatsnaambord ...). In de zomer zal het hier waarschijnlijk drukker zijn maar nu sta ik alleen. Gelukkig is het hier lekker rustig behalve de wind die ik achter mij op het strand hoor beuken. Gelukkig neemt de wind later op de avond wat af en kan ik tenminste nog even tv kijken (vanwege de schotel..)

Het grootste gedeelte van de avond ben ik weer bezig met de administratie van de bezochte campings bij te werken en de campings voor morgen in kaart te brengen. Een gedeelte had ik zondag al gedaan maar nu heel veel campings gesloten zijn gaat het natuurlijk veel sneller. Op zich is dat weer niet verkeerd, want aan de Bloemenriviera zijn wel veel campings open, zodat ik daar volgende week nog kan verblijven. En dan naar "huus" ..

Dinsdag 21 november 2006.

Als ik wakker word is het nog mooi weer maar eenmaal onderweg begint het gigantisch te plenzen. Maar gauw weg hier ...

In Marina di Bibbona en Cecina bezoek ik ongeveer 12 campings, die eigenlijk bijna allemaal dicht zijn. Bij 1 camping kan ik een gesprek voeren, maar de eigenaar is op leeftijd en dan ben je gauw uitgeluld. Waarom weet ik niet maar tegen deze man is geen praten mogelijk. Of hij begrijpt me niet. Ik geef m een hand en een lach en vertrek.

Ook de campings in Vada zitten allemaal dicht en net als ik een plekje wil zoeken om wat te gaan eten bereik ik Livorno. Tja, en om nou langs de snelweg te gaan eten, daar heb ik ook niet zoveel zin in. De weg langs de kust (voordat ik op de snelweg kwam) is prachtig. Je rijdt over een soort van rotsweggetje en ziet onder je de golven op de rotsen beuken. Het heeft ook wel wat als het zo hard waait ...

Even voorbij Livorno rijd ik verkeerd en moet een eind omrijden omdat er hier een gigantisch militair gebied ligt. Het is mij niet helemaal duidelijk maar het lijkt wel een Amerikaanse basis. En met gigantisch bedoel ik: een oppervlakte van 10 bij 15 km2 ... echt ongelooflijk. En naast de weg allemaal campers ... en daar zitten geen kampeerders in ha ha. Af en toe word ik toegezwaaid door een mooi wit gebit ...

Als ik in Tirrenia ben is het inmiddels 14.30 uur, hoog tijd om wat te gaan eten. En het regent nog steeds. Pfff .. niet echt leuk ! En waar ik ga overnachten weet ik ook nog niet. Ook hier zitten de campings potdicht en de enige camperplaats in Marina di Pisa ligt zo'n beetje aan het strand. En dan met dit weer .. mij niet gezien.

Dus besluit ik onder het eten maar naar Pisa te rijden. Daar wil ik nog 1 camping (Torre Pendente) bezoeken. Maar voordat ik Pisa in ben kom ik in een hopeloze file. En als ik de camping bereikt heb is ook deze dicht en niemand te zien. Op het hek hangt een plakkaat dat de camping gesloten is (goh ..) en dat 15 km. verderop wel een camping ligt die open is. Hee ... die had ik niet in beeld.

Als ik weg rijd vang ik een glimp op van de "scheve toren" en opnieuw is het giga druk op de weg. De camping die open is ligt in Torre del Lago, gelukkig de goede richting (noorden) op. Als ik de camping oprijdt heb ik al wel gezien dat ik hier 1 naggie blijf ... allemaal vaste plekken en de snelweg ligt op 100 meter. Ook de receptie is dicht maar even later komt de eigenaresse naar me toe. Ze spreekt geen woord Engels, ik probeer haar nog wat duidelijk te maken over www.campings.nl maar geef het daarna op.

Een overnachting kost EUR 16 en als ik begin te mopperen krijg ik EUR 1 korting. Maar als het op betalen aankomt en al een factuur gemaakt heeft, verscheurd ze deze ineens, brabbelt wat in het Italiaans en geeft mij het geld en mn paspoort terug. Ik snap het niet helemaal maar volgens mij geeft ze aan dat, omdat het zakelijk is, ik niet hoef te betalen .. denk ik.

Op een heel groot veld (lekker met die wind) zoek ik zover mogelijk van de snelweg en verscholen achter 2 grote Engelse caravans een plekje. Ik sluit de camper aan op de stroom en warempel de senseo doet het ook nog. Maar net als ik aan mn eerste bakkie zit landt er zo'n beetje een vliegtuig op mn dak. Goh ... dat ik die hoorde boven het geluid van de snelweg....

De radio maar wat harder en eerst maar s met mn verslag aan de gang ...  Echt een hele mooie camping ...

Woensdag 22 november 2006.

Vanmorgen vertrek ik op tijd van de camping. Want ik wil vandaag doorrijden tot de eerstvolgende campings die open zijn en die liggen in Deiva Marina, iets voorbij de Cinque Terre en La Spezia. Onderweg wil ik nog wat campings bezoeken maar ik merk dat mn motivatie begint te verslappen. Als ik bijv. een afslag mis, schrijf ik direct op bij de camping dat ie gesloten was en stuur ze later wel een mail.

Dat komt natuurlijk ook een beetje omdat ik nog maar iets meer dan een week heb en ik toch iets moet opschieten.

Een van de eerste plaatsen waar ik door rijd is Viareggio. Ik had er nog nooit van gehoord maar ik reed er toevallig langs de haven en heb daar een partij luxe jachten gezien. Echt niet normaal. Ik denk dat Cannes en St.Tropez er jaloers om zouden zijn. Ongelooflijk.

Als ik dan langs de kust naar en door Lido di Camaiore rijd verbaas ik mij over de prachtige boulevard. Echt schitterende pandjes met allemaal dure winkeltjes, daarachter een onuitputtelijke rij restaurants, cafetjes en terraasjes en daarachter de zee. Ik rijd over een boulevard met palmbomen, dus het is echt schitterend rijden. Ik moet alleen af en toe even oppassen bij de zebrapaden dat ik niet een bontjas voor de auto krijg. Ik ben ook al een keer door rood gereden ..... sorry, moest even vlug een foto maken bij het verkeerslicht:

En opschieten doet het. Van de 1e camping mis ik dus de afslag, die is dus zeg maar dicht. De 2e camping is echt gesloten. De 3e is al klant van campings.nl en als ik over camping.eu begin te praten (het hek van de camping gaat overigens niet open) geeft ze aan dat ze wil stoppen (??) . Ik doe of ik het niet begrijp ..

De 4e camping (camping River vlakbij Ameglia) ligt ja precies .. aan een rivier, maar de weggetjes die me naar de camping lijden zijn zo smal dat ik sommige bochten niet eens in een keer kan halen en dus een paar keer moet insteken. Niet leuk met zo'n busje ...

Hier is wel een receptioniste aanwezig, maar de manager niet en ik geef haar de informatie en stuur later wel een mailtje.

Tja, en dan vind ik het wel prima. Ik gooi de camper op de snelweg en binnen 3 kwartier ben ik op camping la Sfinge in Deive Marina. Deze camping is het hele jaar open en beschikt volgens de gids over prima sanitair en is mooi gelegen. Maar als ik aan kom is de poort gesloten. En niet alleen maar voor "tussen de middag" maar echt dicht met een ketting erom. Dus bezoek ik de 2e camping hier in het dorp. Volgens de gids is die gesloten .. klopt.

Tja, en dan wordt het spannend. Want als de volgende camping (Valdeiva) niet open is, heb ik een probleem. Want in de naaste omgeving is niets open ..

Maar gelukkig ... de camping is open, al is er niet veel bedrijvigheid. Maar de receptioniste (Sabrina ..) is superaardig. Als ik een mooi plekje gevonden heb, regelt ze zelfs nog een extra kabel zodat ik wat extra ampere kan krijgen (senseo !!). En de tv doet het. Helemaal SUPER.

En als ze dan ook nog aangeeft dat ze hier WIFI (Wireless internet) hebben en dat ook nog blijkt te werken, kan mn dag helemaal niet meer stuk.

Vandaag is het een mooie zonnige dag en ook morgen voorspellen ze goed weer. Dus morgen maar gelijk naar de Cinque Terre. Want de weersberichten voor de dagen daarna zijn niet al te best. 's middags laat ik mij adviseren door Sabrina en dat is toch wel handig. Want wat ik niet wist is dat je entree moet betalen om over het pad langs de kust te lopen. Bij de entree zit ik ook treinvervoer langs de dorpjes en weer terug inbegrepen. Daar betaal je totaal EUR 5,40 voor. Nou, dat wil prima. En daarnaast moet je nog 2 treinkaartjes kopen voor het vervoer van hier naar Levanto en weer terug, kosten EUR 2,20 (echt ongelooflijk goedkoop). Iemand van de camping brengt me dan morgenvroeg naar het station.

Dus ga ik me maar vast even voorbereiden op morgen, wat dingetjes lezen.

Aan het eind van de middag begint het al weer behoorlijk fris te worden, tja... weer boven in de bergen he... en ja hoor 's avonds kan de kachel weer aan.

Er zijn trouwens even na mij nog 2 stellen op de camping gekomen. Mopperende Duitsers met een caravan (die vinden het hier maar niks ..: ze kwamen aan toen net de zon achter de berg was verdwenen en ze hadden 3 weken bij San Remo strak aan het strand gestaan..) en een Engels stel met een enorme camper.

Donderdag 23 november 2006.

Ik heb er gigantisch veel zin in en dat wordt nog eens aangewakkerd als ik de screens open doe. Stralend blauw ! Even voor 9.00 uur sta ik bij receptie te wachten. De receptie gaat om 9.00 uur open en dan zal (hopelijk) de receptioniste ook komen die ons naar het station zal brengen. Ons .. want ik heb inmiddels gezelschap gekregen van de 2 Engelsen. En het klikt gelijk .. leuk !

Goed .. en daarmee is eigenlijk al het positieve van vandaag (blijkt achteraf) wel gezegd. Want deze dag zal ik niet gauw vergeten ....

Want de receptioniste is natuurlijk een paar minuten te laat. Dat lijkt niet veel maar als je bedenkt dat de trein om 9.15 uur vertrekt, dat het nog een paar minuten rijden is naar het station en dat we daar de kaartjes nog moeten kopen..... pfff, niks voor mij. Als we in de shuttle bus gestapt zijn blijkt deze niet te willen starten ... dus springen we over in de auto van de receptioniste en gaan dan op z'n Italiaans naar het station. Deze keer vond ik het niet erg.

Vlug kaartjes gekocht en afgestempeld (in Italie moet je de kaartjes zelf in een automaat laten afstempelen, zoals in Nederland zeg maar bij de metro ...)

en precies op tijd op het perron. Na een kwartier beginnen we te twijfelen of de trein niet misschien toch al langs geweest is. Maar als ik naar binnen loop en bij een soort van vvv/reisburo/treinloket informeer waar de trein blijft, blijkt dat de trein 40 minuten vertraging heeft.

En dus kan ik mn plannen wel vergeten. Ik wilde vandaag het hele stuk lopen (ca. 5 a 6 uur) maar dat red ik dan niet meer voor donker. Tegen 10.00 uur komt dan eindelijk de trein aan, maar natuurlijk ook nog op een ander perron dan stond aangegeven, dat wordt rennen dus ....

Als we eenmaal in de trein zitten moeten we wel lachen .. dit begint goed.

Eerst even wat over de Cinque Terre. Cinque betekent 5 en de naam Terre stamt uit de middeleeuwen: terra betekende: dorp.

De Cinque Terre bestaat dus uit 5 dorpen, van rechts naar links, Riomaggiore, Manarole, Corniglia, Vernazza (de mooiste !) en Monterosso.

De dorpen zijn met elkaar verbonden met een 12 km. lang pad wat inmiddels zo bekend is dat het hier 's zomers zo druk is dat je op zonnige stukken (wandel) files ontstaan. 12 km. lijkt niet veel, maar er is dus ca. 5 a 6 uur voor nodig om deze 12 km. via trappetje op trappetje af en smalle bergpaadjes te kunnen lopen.

Onderstaand zal ik per dorp een korte omschrijving geven. Het grappige is dat zowel de Engelsen als ik besloten hebben om op het verste punt, dus het dorpje Riomaggiore te beginnen. Eigenlijk is dat niet zo gek, want dat is het makkelijkste (vlak !) en kortste gedeelte.

Een half uur later stappen we uit op het perronnetje van Riomaggiore. De receptioniste had ons aangeraden om vantevoren even te informeren bij het informatiekantoortje of de route goed te belopen is. Daar weten ze dan bijv. ook wat voor weer het wordt vandaag. Het weer valt wel mee (het wordt wel wat bewolkter) maar het 2e stuk wat de dorpjes Manarole en Corniglia met elkaar verbind is afgesloten wegens werkzaamheden.

Ach, niets verbaasd mij vandaag meer ..

Eerst bezoeken we het plaatsje Riomaggiore.

En ik besluit me maar aan het passen aan het tempo van Peter en Elizabeth want ze zijn zijn al aardig op leeftijd. Mn plan om het hele stuk in een keer te lopen gaat vandaag toch al niet meer lukken, dus slenteren we lekker door het plaatsje en drinken nog een bakkie koffie op een terrasje.

Het 1e stuk heeft de naam Via dell'Amore (de Liefdesweg) gekregen:

Dit zijn Peter en Elizabeth. Elizabeth is 70 !!

De geschiedenis van het pad is verbonden met het trekken van een 2e spoor langs de lijn Genova-la Spezia (1926-1928). Voor het bouwen van de tunnel tussen Riomaggiore en Manarole waren 2 paden loodrecht boven de zee nodig. Toen de tunnel afgebouwd was begrepen de inwoners van de 2 vissersdorpen dat er eindelijk een mogelijkheid was om de dorpen van de Cinque Terre met een korte en snelle weg te verbinden. Daarom werd een pad gegraven, dat door de inwoners de "nieuwe weg" werd genoemd. Met de jaren werd het pad door de toeristen "ontdekt" die door de romantische sfeer van deze plaats gefascineerd werden. Daarom werd bedacht de weg een nieuwe en fascinerende naam te geven, waardoor het Via dell'Amore werd. En dat is overal te zien, tot op de cactussen aan toe:

Maar de tijd en het zout van het zeewater erodeerde en verslechterde de weg steeds meer. Al in 1990 begon het pad op vele plekken in te storten, waardoor het meerdere keren gesloten moest worden wegens onderhoud. Het pad is slechts 1 km. lang en als het uitzicht onderweg niet zo fenomenaal was zou je binnen 15 min. in het volgende dorp zijn.

Onderweg is er trouwens ook nog een terrasje tegen de rotsen geplakt:

Het dorpje Manarola bereik je na een lange afdaling van een flink aantal trappen. Op het station aangekomen (toch wel heel bijzonder dat deze kleine dorpjes elk een station hebben.... over het 3e stuk loop je ruim 1,5 uur, de trein doet er 6 minuten over ha ha) blijkt dat de trein over 25 minuten vertrekt. Dus lopen we nog even het dorpje in. Naar mijn mening is dit de minst aantrekkelijke:

"Manarola: de gekleurde huizen zijn kriskas door elkaar gebouwd, waardoor het geheel na het vallen van de avond iets van een kerststal weg heeft". Dat ze kriskras door elkaar gebouwd zijn is duidelijk te zien. Veel privacy hebben de mensen ook niet. Sommige straatjes zijn zo nauw dat de overbuurvrouw bijna jouw was eraf kan halen. Vaak gebeurd dat met het "treklijn" systeem. De was wordt aan de draad gehangen, iets verderop getrokken, weer nieuwe was opgehangen, etc. Grappig gezicht !

Als we op het perron onze broodjes opeten wordt er omgeroepen dat de trein van 12.21 niet rijd. Bij inspectie van het treinschema blijkt dat we nu een uur moeten wachten... goh, verrassend .... Maar net als we aan het bedenken zijn wat we nu zullen doen wordt er omgeroepen dat er een intercity zal stoppen om de vele toeristen van dit station naar het volgende station te brengen. Da's dan toch wel weer netjes.

Die intercities gaan hier anders trouwens gewoon op volle snelheid langs. Je wil er eigenlijk niet bij nadenken als er dan wat gebeurd want feitelijk gaan ze dwars door en onder de dorpjes door ..

Het is even goed kijken, maar iets onder het midden van de foto zie je een goederentrein ... echt ongelooflijk !

Een paar minuten later staan we in Corniglia. Het station ligt onder bij het water maar als we omhoog kijken zien we daar Corniglia hoog bovenop een rots boven het water uitstijgen. De klim voert via een rits trappen waar geen einde aan lijkt te komen. Gelukkig moeten Peter en Elizabeth af en toe even stoppen. Vanaf de trappen heb je trouwens een prachtig uitzicht op Manarola.

En eenmaal boven besluiten we het dorpje nog even te bezoeken voordat we verder gaan. Van de gelegenheid maak ik nog even gebruik om nog even te pinnen want ik raak aardig door mn geld heen. Als ik mn pasje in de Bancomat gestoken heb bekruipt mij het gevoel dat er iets mis is. Gek he ..

En als er na een kwartier wachten nog steeds "please wait" op het scherm staat is er geen twijfel meer, dit is foute boel. Tja, wat nu ? Want je zult net zien, dat als je weg loopt, het geld eruit komt en bovendien ook nog je pasje. Maar gelukkig geeft het scherm even later aan dat de transactie is afgebroken (vandaag even nagekeken, er mist gelukkig geen geld van mn rekening) en dat het pasje binnen 30 seconden weer terug komt. Even heb ik hoop maar na een paar minuten vervaagt dat ook weer. Daarna gaat het scherm helemaal op zwart.... en geen pasje. En dus bel ik "mn bank in Nederland" maar om de pas te blokkeren. Ik doe dat voor de zekerheid maar met de mobiele telefoon, staande voor de Bancomat. Maar het pasje komt echt niet weer terug. Inmiddels is mn pas geblokkeerd, gelukkig heb ik nog een ander pasje bij me ....

Sjonge jonge, wat een dag. Het kost mij even moeite om mn "goede zin" weer boven te krijgen maar gelukkig ben ik in goed gezelschap. We besluiten een cafetje in te duiken. Gezien de komende wandeling beperk ik me maar tot een lekkere cappuccino en ga nog even met Elizabeth naar een hoger in het dorp gelegen Terrazza Panoramique:

En het "slachtoffer" zelf ook nog even op de foto:

Als we Peter weer opgepikt hebben die aan de bar met de rondborstige Italiaanse barvrouw hangt geef ik aan dat we nu toch wel aan moeten maken. Want de wandeling is toch wel ruim 1,5 uur lopen en het is inmiddels door al het gedoe al 14.15 uur. We weten Peter los te weken en beginnen aan de flinke klim: "in dit gedeelte van de wandeling kunt u iets meer moeilijkheden tegenkomen, maar maakt u zich geen zorgen, wat schaduw hier en daar staat u toe op adem te komen. Bovendien wordt u inspanning door het prachtige uitzicht beloond".

Die schaduw is overigens niet meer nodig want de zon is helaas totaal verdwenen. Koud is het zeker niet maar in de verte nadert (zo het lijkt) wel een bui. Eenmaal hoog in de bergen kun je nog mooi terugkijken op het dorpje Corniglia:

Bovenstaande foto als herinnering, want achter de auto midden op de foto was de Bancomat waar mn pasje verdween.

De wandeling biedt inderdaad prachtige vergezichten en als dan ineens de volgende plaats Vernazza opduikt, ben ik helemaal verkocht. Goh wat mooi:

Vernazza is het enige (en ook de mooiste vind ik !) plaatsje met een haventje, dat ingeklemd ligt tussen de gekleurde huizen.

Op de weg naar beneden komen we nog een man tegen die met een "kruiwagen" loopt. En als ik me nu bedenk hoe ik dat uit moet leggen bedenk ik me dat ik m beter op de foto had kunnen zetten. Want de kruiwagen heeft geen gewone band maar 2 rupsbanden. En de handvaten komen overeen met die van een scooter. Want met een kruiwagen hier op de steile hellingen lopen is natuurlijk geen lolletje, daarom gebruiken ze hier de gemotoriseerde versie.

Bij elke bocht dat we het prachtige dorpje zien heb ik de neiging om weer een foto te maken, zo mooi:

Uiteindelijk bereiken we via de smalle trapjes, kriskras tussen de huizen door:

de hoofdstraat van Vernazza. En dat is eigenlijk heel bijzonder. De afgelopen 1,5 uur heb je een flinke wandeling gemaakt en ineens sta je in een redelijke drukke hoofdstraat waar ik mn Engelse vrienden op een heerlijk ijsje trakteer. Overigens is de smaak Crema 5 Terre heeeeeeeeeeerlijk !!! en dat gecombineerde wat de smaak Cocos brengt me weer helemaal op de been. Als we aan het eind van de hoofdstraat het station zien liggen moeten we wel lachen, een flinke trap brengt ons naar het perron ha ha.

Peter en Elizabeth redden het nog net (petje af !!!) en deze keer heeft de trein maar 10 minuten vertraging. Goh .. en dan klagen we in Nederland al als de treinen een paar minuten vertraging hebben.

Als we in het 5e dorpje Monterosso stoppen maak ik nog even een foto van de ondergaande zon:

Monterosso is trouwens het grootste dorp van de Cinque Terre en beschikt over 2 zandstranden, met elkaar verbonden door een tunnel, die ook het nieuwe gedeelte met het historische centrum verbindt.

Tegen 17.00 uur zijn we weer terug in Deiva Marina, bellen daar Sabrina van de camping op en deze pikt ons even later op.

Moe maar toch voldaan kruip ik de camper in. Want ondanks alle tegenslagen van vandaag heb genoten van de prachtige dorpjes, het magnifieke uitzicht over de zee en de bergen en het gezellige gezelschap van Peter en Elizabeth.

Na een lekker hete douche eet ik wat makkelijks en kruip dan voor de televisie. Bah... wat een slechte wedstrijden. En dan te bedenken dat ik nog geprobeerd heb om Parma-Heerenveen te bezoeken. Parma ligt hier namelijk niet zo gek ver vandaan.

Vrijdag 24 november 2006.

Vandaag een administratief daggie. Ik weet nog niet precies wat ik morgen ga doen, of richting San Remo of wachten tot maandag. Dat laatste is eigenlijk iets handiger omdat de eerste campings die ik wil bezoeken, dicht zijn en daar is op zaterdag zeker niets te beleven. Bovendien is het (gratis) wireless internet toch wel handig. Kzag vanmorgen de telefoon (ook internetgebruik via de UMTS datacard) nota: ca. EUR 750 ... Let wel, dat is alleen over de maand oktober. Ik zit nu al weer ruim boven mn bundel dus een paar dagen wireless scheelt behoorlijk.

Het eerste wat ik dan ook vanochtend ga doen is mn verslag bijwerken, want ik heb gisteren flink wat foto's gemaakt. Bovendien is het er wel weer voor want het regent flink.

Voor morgen is de voorspelling wat beter en voor volgende week lijkt het al weer goed, oftewel net iets onder de 20 gr. en zon.

Ik ben bijna de hele ochtend bezig met mn verslag. Halverwege de ochtend komt de receptioniste, met de auto datwel, het gisteren bestelde, brood brengen. De service hier op de camping is echt geweldig !

Aan het eind van de ochtend komen Elizabeth en Peter even naar wat campings informeren. Ook g zij zijn al sinds half september onderweg maar hebben eigenlijk heel lang bij San Remo gestaan. Volgens hun was het daar nog behoorlijk druk. Ook afgelopen week nog ..

Ze gaan nu ongeveer dezelfde route maar dan in omgekeerde volgorde. Zij willen via Pisa langs de kust richting Rome, tja .. en daar weet ik precies welke campings nog open zijn. En dat is wel makkelijk want ze wilden ook naar een camping, die ook volgens hun gids het gehele jaar open was maar waar ik contact mee gehad had .. .en die was dus wel dicht.

Ik laat ze nog even mn site zien en ze vinden het reuze interessant.

Na het eten ga ik met mn mails aan de slag en merk al wel dat ik nog lang niet klaar ben. En als ik nog steeds zit te twijfelen wat ik morgen ga doen, brengt Elizabeth uitsluitsel. Ze vraagt of ik een wijntje kom drinken. In hun camper stellen ze voor om morgen nog naar een ander dorpje te gaan: Porto Venere. Met de trein naar La Spezia en vanaf daar met de bus naar Porte Venere. Ik had daar ook al foto's van gezien en dus besluit ik mee te gaan. Peter informeert bij de receptie of ze ons morgen nog even weer naar het station kunnen brengen: geen probleem !

Het warme eten bestaat vanavond uit gehakt, aardappels, boontjes en een cocostoetje na. Uiteraard maak ik genoeg zodat ik het morgen zo kan opbakken. Lekker makkelijk. Vanavond uiteraard even Baantjer kijken en daarna voetbal en de dag is zo weer voorbij.

Ik merk dat ik wel steeds meer bezig ben met "naar huis gaan". Voelt nog een beetje raar .....