Mn 1e week op Sardinie. Vanaf dinsdag 16 - zondag 21 februari 2010. Route Olbia - Tavolara - Dorgali - Lotzorai - Arbatax - Marina di Gairo (via oostzijde zuidwaarts).

Dinsdag 16 februari 2010.

Om 6.00 uur gaat niet alleen mijn telefoon (wekker), ik word ook via de intercom in 4 talen gewekt. Of ik de kamer zo spoedig mogelijk wil verlaten want we naderen de haven van Olbia. Een half uurtje later heb ik mn kamerpasje ingeleverd en sta ik met een beker café Americano (expresso met een smak water, kosten EUR 0,60 ... echt niet te geloven !!) op dek 8 een frisse neus te halen. Nou ... niet alleen een frisse neus ! Het is nog stikdonker natuurlijk en het regent ook nog wat.

Gisteravond had ik me al bedacht dat ik eigenlijk veel te vroeg arriveer op Sardinië. Want ik wilde vanochtend eerst nog wat mensen bellen, maar ik kan natuurlijk niet voor 8.00 uur mensen gaan bellen. Nou ja ... ik zie wel.

Rond 7.15 uur rijd ik met de camper van de plek. Een "oranje-crew-mannetje" (deze keer een vriendelijke) geeft aan dat ik eerst moet keren .. goh ... Vervolgens begin ik aan de afdaling en zonder kleerscheuren rijd ik het schip af.

Je wordt trouwens netjes de haven uitgeleid en dus ga ik op zoek naar een parkeerplaats. Net buiten Olbia zie ik een enorme parkeerplaats bij een winkelcentrum en dus stop ik daar om mn mail te checken. Onder het genot van een pot koffie kruip ik eerst achter de laptop en even na 9.00 uur ga ik wat telefoontjes plegen. Maar dat wil nog niet echt lukken. Mn contactpersoon bij de Faita Sardegna is niet te bereiken en bij een andere camping waar ik iemand ken krijg ik te horen dat de eigenaresse er pas morgen weer is. Oef ... wat nu ?

Mn contactpersoon heeft een camping bij Lotzorai, zo'n 2,5 / 3 uur rijden. Die camping is gesloten. Onderweg liggen nog 2 campings. Bij de 1e twijfel ik of ie wel open is, de 2e is zeker open. Ik besluit er maar gewoon heen te rijden, ik heb toch een lange dag ha ha. Eerst even over die afstanden. Ik wist dat Sardinië een groot eiland is, het is na Sicilië het grootste eiland in de Middellandse Zee, maar wat ik niet wist (heb ik gisteravond gelezen) is dat het een oppervlakte heeft van 24.090 km.2 en 1,65 miljoen inwoners. Ter vergelijk: Nederland is 41.526 km.2 groot en heeft 16,5 miljoen inwoners. Lekker rustig hier op Sardinië ha ha.

"Sardinië --> Het kristalheldere water van de zee, door de wind en het water uitgesleten rotsen, grotten met reusachtige stalagmieten, uitgestrekte velden met de geur van oleanders en aromatische planten ... De natuurlijke charmes van Sardinië zijn onweerstaanbaar en betoveren elke bezoeker die er voet aan wal zet."

Nou ... nu even niet. Ik ben zo straks in de schemer van het schip gereden en het regent flink. Dus ...

Maar dat wist ik. Vandaag en misschien morgen zou er nog wat regen vallen, maar volgens de voorspellingen is dat de overgang naar mooi weer. Donderdag wordt het zonnig en 19 graden !! Nou ... eerst zien en dan geloven.

Okay, weer even terug naar Olbia. Via de SS125 rijd ik richting Porto San Paolo, waar de 1e camping ligt. Deze kustweg is goed te doen en zeker de moeite waard want even voor deze plaats heb je een geweldig mooi uitzicht (zelfs met dit weer) over de baai waar Porto San Paolo aan ligt en het eiland Tavolara:

Eh ... deze foto heb ik natuurlijk niet zelf gemaakt, want dat laat het weer niet toe. Maar zo ziet het er dus uit .... Het eiland is 565 m. hoog en daardoor vanuit het hele noord-oosten van Sardinie te zien. Er ligt een vrijwel verlaten dorpje met wat huizen, een begraafplaats, een restaurant en een NAVO-basis. Vanwege deze basis is het eiland grotendeels niet toegankelijk voor het publiek ....

Even voorbij Porto San Paolo stop ik bij Camping Village Tavolara en waar ik al bang voor was: inderdaad gesloten. Volgens de gidsen geopend vanaf 6 januari, maar op de site zag ik staan dat de camping pas 1 maart open gaat...

Achter het hek zie ik auto's staan ... een goed teken. Via de intercom meld ik me en ik word zeer gastvrij en vriendelijk te woord gestaan. Ik geef aan waar ik voor kom, of hij (de eigenaar) misschien een gsm-nummer van de contactpersoon van de Faita heeft. Die krijg ik gelijk, maar dat niet alleen, hij belt ook direct. Helaas, ook daar geen contact.

Ik vervolg mn gesprek en even later heb ik een contract voor Mol Travel afgesloten, betaald en al !

Voor het resultaat, kijk maar even op: www.vakantiewoningen-in-europa.nl/3009/vakantiewoning/sardinie/italie.

Terug in de camper zie ik tot mn schrik dat de volgende camping ook 2,5 uur verderop ligt. Oei ... daar had ik niet op gerekend. Op zich is het geen probleem, maar ik zie ook dat de route van Dorgali naar Lotzorai/Arbatax loopt en volgens "mijn" boekje (De Groene Gids - Zuid-Italie van Michelin) is dat een van de mooiste routes van het eiland. En omdat ik het eiland "rond" wil, kom ik er waarschijnlijk maar 1x langs en dat wil ik niet met dit weer. En dus ga ik nog even terug naar de receptie en informeer of het weer vanmiddag zo blijft en hoe de voorspellingen voor morgen zijn. Nou ... vandaag blijft het zo (regenachtig en laag hangende bewolking) en morgenvroeg lijkt het wat op te knappen. Ik geef "mn probleem" aan en even later is er een prachtige oplossing: ik mag hier wel overnachten, ze hebben wel een plekkie met stroom. De camping is gesloten, dus geen sanitair en de eigenaar woont op de camping (ivm. evt. calamiteiten).

Ik bedenk me dat me dit eigenlijk wel heel goed uitkomt want ik heb nog behoorlijk wat werk liggen... En de plek .. helemaal super:

Als ik de stroom heb aangesloten blijkt mn senseo ook nog te werken en de schotel heeft vrij zicht. Een supercamping ha ha. De camping ligt trouwens maar 500m. van het strand. Niet dat me dat nu zo trekt, maar even ter info.

Sjonge jonge ... als de ontvangst hier een graadmeter is voor de rest van mn verblijf op Sardinië, dan teken ik er direct voor.

Ik kruip eerst met een bakkie senseo achter de laptop en zie dat vannacht de 500m. voor mannen op de OS gereden is en dat er om 12.30 uur een herhaling/samenvatting te zien is. Dat wil ik eigenlijk nog wel even zien, dus neem ik nog even pauze. Daarna haal ik de printer "van zolder" om wat contracten, boekingen en post te printen, en werk ik mn verslag bij.

Oh ja ... ik vertelde toch dat ik wat onzeker was hoe het allemaal ging in Livorno bij het inchecken enz. Nou, toen ik mn kamer inging kreeg ik een smsje wat begon met "welkom in Engeland". Toen had ik echt het idee dat ik de verkeerde boot opgegaan was (er staat ook niet op waar ie heen gaat he ?!). Maar toen ik het hele smsje las "welkom in Engeland bij Manx Pronto, uw netwerk... enz". Dat is het mobiele netwerk aan boord van het schip ... Dus ..

Tegen 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag, daarna even afwassen en verder achter de laptop. En opnieuw weer veel boekingen, heel veel last-minutes voor de Voorjaarsvakantie en dus moet het allemaal snel snel. Rond 20.00 uur begint het aantal MB's al behoorlijk op te lopen en dus stop ik met het versturen van mailtjes en kan ik eigenlijk niet meer online zijn. Kga me nog even voorbereiden op morgen en kijk later op de avond naar het voetbal en natuurlijk de 500m. dames.

Woensdag 17 februari 2010.

Sjonge jonge ... ik ben al weer een week onderweg. Nou ja, eerlijk gezegd voelt het veel en veel langer. Als ik kijk waar ik in een week allemaal al geweest ben en wat voor weersverschillen ik gehad heb. Deze ochtend draai ik het dakraampje van de badkamer open en bedenk me dat dat eigenlijk de 1e keer is. Eenmaal buiten (gewapend met een bakkie senseo) voel ik "het weer door mn hele lichaam heen gaan". Poeh .. wat is dit lekker.

En bovendien: het is veel beter weer dan gisteren. Maar als ik vlug nog 2 boekingen afwikkel en weer naar buiten kijk, zie ik de lucht weer betrekken. Als ik op internet (meerdere sites, waaronder www.ilmeteo.eu) kijk is het aan het eind van de ochtend al weer twijfelachtig met grote kans op regen. Tja ... wat doe ik. Ik besluit eerst even richting receptie te gaan. Ik moet nog even wat met de eigenaar afstemmen en misschien hanteren zij wel andere websites.

Daar aangekomen komen zij tot dezelfde conclusie. Ongevraagd geeft Luigi (de eigenaar) aan dat ik hun niet in de weg sta en nog wel een nacht mag blijven.

Misschien speelt wel mee dat ik hem dit verslag heb laten zien en vertelde dat als bijvoorbeeld de lucht strakblauw is, de foto's mooier zijn en mensen die mijn verslag lezen eerder geneigd zijn Sardinië te bezoeken :-)

Voor mij is in ieder geval ook van belang dat ik die man van de Faita te spreken krijg. En die heeft zich nog steeds niet gemeld, ook niet bij Luigi. En de camping van die contactpersoon ligt in de plaats waar ik vandaag naar toe zou. Zo lang die man zich niet meldt heb ik dus ook geen haast en kan ik zeker die plaats niet voorbij rijden. Want dan moet ik later weer terug, terwijl ik toch graag het eiland rond wil.

En dus besluit ik hier nog een nacht te blijven en morgen verder te gaan. Ik heb nog genoeg te doen....

Soms ....

Op 26 maart 2009 was ik in Portugal en schreef ik het volgende:

"Als ik water sta te vullen kom ik de eigenaar van deze "camper" tegen:

De afgelopen dagen had ik al een paar keer naar deze (Nederlandse) bus gekeken, want .... nou ? Precies ... deze bus lijkt wel heel erg veel op de grijze bus uit de clip van "Busje komt zo" van Höllenboer. De bus waarin "de neus" achter het stuur zit. Omdat er toch niet zo heel veel van dit soort bussen meer in Nederland rijden besluit ik het erop te gokken: of de eigenaar deze bus in de regio van Hellendoorn gekocht heeft ? Hij blijkt m 2 jaar geleden in Arnhem gekocht te hebben, maar hij weet zeker dat de bus uit de regio "Wierden-Raalte-Rijssen" komt. Nou .. dat kan niet missen toch ? Dit moet m zijn .. heeeeel apart ha ha ".

In een camperblad las ik deze week dat de camper te koop staat (voor EUR 15.000) omdat de eigenaar in augustus 2009 plotseling is overleden ...

Aan het eind van de ochtend heb ik eindelijk mn contactpersoon van de Faita te pakken. Wel via via via via, maar dat maakt niet uit. Hij is morgenmiddag op de camping en dus komt dat mooi uit want morgenvroeg vertrek ik naar Lotzorai waar zijn camping zich bevindt. De keuze om morgen dat mooie stuk te gaan rijden lijkt voorlopig een goede keuze te zijn want rond de middag regent het weer behoorlijk.

De rest van de middag ben ik bezig met van alles en nog wat. Administratie, voorstellen maken, boekingen afwikkelen en mailtjes te beantwoorden. Onder het eten even tv kijken, afwassen en nog even weer achter de laptop.

Morgen ga ik weer verder. Heb ik nu al zin in. Nu maar duimen dat het morgen mooi weer is. En morgenmiddag natuurlijk een belangrijk gesprek ... ben benieuwd.

Donderdag 18 februari 2010.

Gisteravond is het begonnen te regenen en naar mijn idee is het vannacht niet meer droog geweest. Ik heb nog een paar keer gedacht dat het vandaag onmogelijk mooi weer zou kunnen zijn.

Maar de uitdrukking "na regen komt zonneschijn" gaat weer helemaal op, want als ik wakker word en de screen van mn dakraam open doe zie ik een strakblauwe lucht. Tja .. en met de mooie reis van vandaag in het vooruitzicht kan ik dan echt niet langer in mn nest blijven liggen.

Dus alles gauw aan kant brengen, heel even achter de laptop en dan op pad. Althans ... dat denk ik. Want bij de receptie is niemand te bekennen, het is natuurlijk ook nog niet eens 9.00 uur.

Gelukkig heeft de bedrijfsleider van de camping dinsdag uitgelegd waar hij (op de camping) woont en even later komt er een onderhoudsman aanrijden om mij van de camping te laten vertrekken. Toch superaardige mensen hier !

Mn einddoel vandaag is dus Lotzorai, een rit van in totaal zo'n 2,5 / 3 uur rijden. Waarom nou speciaal een dag wachten op deze rit ? Omdat mijn boekje (De Groene Gids Zuid-Italie van Michelin) zegt "De weg van Dorgali naar Arbatax (SS 125) loopt, naarmate u verder de streek Barbagie inrijdt, door een steeds indrukwekkender landschap." Ik heb dit ook nog even bij Luigi (de eigenaar van Camping Tavolara) gecheckt en die bevestigde het. Maar hij gaf wel aan dat de SS 125 op een aantal plaatsen onderbroken is. Of dat komt door verzakkingen door de regen of gewoon wegonderhoud, dat wist hij niet helemaal zeker.

Even voor San Teodoro doe ik nog even boodschappen en wordt dan inderdaad de snelweg opgestuurd omdat de SS 125 afgesloten is. Even voorbij Posada gok ik het erop, neem weer de afslag en draai weer de SS 125 op. Geen probleem.

Bij het plaatsje La Caletta loop ik nog even het strand op en is het helaas iets bewolkt:

En da's misschien maar goed ook, anders had de kleur van dit huis me helemaal verblind:

Bij Santa Lucia rijd ik richting Orosei en begint de weg al behoorlijk te klimmen. Waar je ook kijkt, naar alle kanten is het uitzicht zeer fraai:

In Orosei gooi ik de tank maar weer eens vol, want de laatste keer was ergens in Frankrijk bij Avignon. Ook mn Italiaanse (WIND) abonnement moet nodig worden opgewaardeerd en ik word door de man van het tankstation naar een straatje iets verderop gedirigeerd. De camper mag ik wel even laten staan. In een piepklein winkeltje laat ik even flink wat bijschrijven, want de komende tijd ben ik mn telefoon nog wel regelmatig nodig.

Orosei is trouwens een leuk plaatsje.

Bij Orosei blijf ik de SS 125 volgen, nu richting Dorgali. Iets voorbij Dorgali besluit ik toch maar even aan de afdaling richting Cala Gonone te beginnen. Daar heb ik foto's van gezien en heel misschien .....

Nou niet dus. De afdaling is pittig, maar goed te doen met de camper. Eenmaal "beneden" aangekomen wordt me met verbodsborden (voor de camper) aangegeven dat ik niet verder mag met de camper. Ik probeer het nog via een andere weg, maar helaas. Uiteindelijk toch maar gewoon doorgereden en de camper geparkeerd (ook nog waar ie niet staan mocht). Maar ik denk dat dat nu allemaal niet zo'n probleem is.

Als ik de richting de zee loop tref ik allemaal hokjes aan, met daarop informatie om met de boot naar de grotten en de prachtige stranden te gaan. Dus ....

Vissers zijn ook niet te bekennen en de Tourist Office is hermetisch afgesloten. Dus maak ik maar een wandeling door het plaatsje, maak nog even 2 leuke foto's:

Maar dit heb ik dus niet gezien:

Helaas ....

Ik begin weer aan de beklimming richting de SS 125 en als je denkt dat het daarna stopt met klimmen ... sjonge jonge.... het gaat behoorlijk de lucht in en het uitzicht is echt overweldigend:

En naast dat dit ook flink vermoeiend rijden is, blijft het niet alleen oppassen voor verkeer wat om een bocht komt zeilen. Want om de haverklap lopen er geiten op de weg (die kun je beter hebben dan schapen want die blijven gewoon liggen) en even later kwam ik de Italiaanse Bertha tegen en die bleef dus ook gewoon staan he !

Op deze foto's kun je duidelijk zien hoe belangrijk het weer is. Als het vandaag geregend had, of als het bewolkt was geweest had ik lang niet zulke mooie vergezichten gehad.

De weg blijft stijgen tot een hoogte van 1.017 meter en daarna begint de afdaling:

In de verte, een heel "eind naar beneden", maar dat kun je niet zo goed zien op foto's, ligt Lotzorai en weer iets verder Tortoli en Arbatax waar behoorlijk wat campings liggen.

Mn maag is inmiddels gaan knorren, ook niet zo gek want het is inmiddels al 13.00 uur geweest. Ik rijd nog even iets verder

En vind vervolgens een heerlijk plekje met een enorm uitzicht en zicht op het tegen de berg aangekwakte dorpje Baunei:

Even later rijd ik dwars door dit dorpje heen (het zal je niet verbazen dat hier geen rondweg is ...) en dat is niet overal even breed.

De afdaling gaat nu verder richting Lotzorai en pas daar zie ik dat de camping waar ik de afspraak heb en de camping waar ik wil overnachten vlak bij elkaar liggen. Mooi da's makkelijk.

Als ik me meld bij Camping Iscrixedda wordt mn contactpersoon Massimo opgetrommeld. Althans, dat is de bedoeling. Maar hij is weer niet te bereiken. Hij had aangegeven dat ik maar naar de camping moest komen en als ik was gearriveerd moest ik maar even bellen. Maar de mensen hier geven aan dat het waarschijnlijk nog wel 1,5 uur zal duren voordat hij hier is. Terug in de camper probeer ik hem zelf nog een keer te bellen, maar helaas ...

Wat ga ik nu doen. Het is wel een belangrijke afspraak. 1,5 uur wachten of naar Camping Le Cernie gaan waar ik wilde overnachten. Ik kies voor het laatste. In de campinggids stond bij deze camping (je spreekt het uit als Le Tsjernieu): let op, slechte toegangsweg. Nou ... Dat klopt helemaal. Allemachtig, de plassen zijn soms 4 bij 4 meter en beslaan de gehele breedte van het pad. Ik ga er stapvoets door en hoop maar dat er geen diepe plassen bij zitten. Het stuk is bijna een km. en op het eind heb ik het gevoel dat ik een survivaltocht gemaakt heb. En 1 ding weet ik zeker, ik ga zeker niet (even) met de camper naar die andere camping.

Tja ... en als ik dan vervolgens bij de receptie van Camping Le Cernie aankom is er niemand te bekennen. Da's helemaal lekker !

Maar na even bellen komt er een mannetje aanlopen. Overnachten is geen probleem en samen met hem loop ik de camping op. Over zaken hoef ik het met hem niet te hebben geeft ie aan en dat scheelt, want hij spreekt alleen maar Italiaans.

En de plek ... tja, kijk zelf maar:

Dit is mn uitzicht:

Het schiereiland op de foto is trouwens Arbatax, daar ga ik morgen naar toe.

Als ik alles net geïnstalleerd heb, gaat mn Italiaanse telefoon ... Massimo. Als ik m aangeef dat ik op camping Le Cernie ben geeft hij aan dat hij hier wel heen komt. Ik had mn eh .. huiskloffie aan, dus gauw even verkleden. Als ik een auto aan zie komen bedenk ik me dat hij waarschijnlijk al gedacht had dat ik hier zou zijn en dat hij wel haast op de camping hier moet zijn geweest.

De kennismaking is goed, al geeft hij direct aan dat hij voor morgen een afspraak heeft gemaakt op Camping Telis (dus op bovenstaand schiereiland). De eigenaar daar gaat eigenlijk over de contracten en publiciteit van de Faita en spreekt bovendien goed Engels. Nou, ook prima. Vervolgens vraagt hij of ik zin heb om ergens een kopje koffie te gaan drinken. Tuurlijk ! En dus rijden we naar het leuke plaatsje Santa Maria Navarrese. We drinken in de haven wat op een terrasje en vervolgens neemt hij me mee naar een uitkijkpunt:

Waar je een mooi uitzicht op de kust hebt. Linksboven zie je weer het schiereiland Arbatax, daar rechts van ligt de (grote) plaats Tortoli en rechts zie je de kustlijn van Lotzorai waar ik direct met de camper aan het strand sta.

Eenmaal terug bij de auto geeft hij aan dat hij ook nog wel even tijd heeft om Tortoli en Arbatax te laten zien. Leuk ? Ja hoor ... altijd goed. Hij laat me vast zien waar Camping Telis is en hij geeft aan dat ik (voor Mol Travel) nog 2 andere campings moet bezoeken en gemakshalve rijdt hij daar ook maar even langs. Ha ha ... wat een kerel.

Op de terugweg rijden we nog even naar een archeologische plaats met een graftombe:

en menhirs (tis toch niet best dat ik dat woord vanuit Asterix en Obelix ken of wel ? Massimo keek mij wel verbaasd aan dat ik dat wist ha ha)

De graftombes hebben hetzelfde principe als de hunebedden in Nederland, maar hier op Sardinië is het onderdeel van de vele archeologische schatten welke zich vaak bij de Nuraghi (prehistorische verdedigingstorens) op meerdere plekken op het eiland bevinden.

We rijden terug naar Lotzorai en alsof het nog niet genoeg geweest is, geeft Massimo nog even op papier alle contactpersonen en mobiele nummers van de campings waar we het vanmiddag over gehad hebben. Helemaal super.

Hij "dumpt" me weer op Camping Le Cernie en poeh ... wat een daggie !

Als ik me gedoucht heb is het inmiddels 18.30 uur, dus besluit ik maar even pannenkoeken te gaan bakken. Dan kan ik gelijk eten ha ha.

De rest van de avond zit ik achter de laptop en kijk ik deels naar het voetbal en het schaatsen. Benieuwd wat me morgen gaat brengen.

Vrijdag 19 februari 2010.

Voor vanochtend heb ik 3 campings op het programma staan, maar ik moet eerst nog wat dingetjes doen. Maar "first things first". Eerst "moet ik weer aan de stroom". Want vannacht heeft het weer flink geregend (ik wil eigenlijk niet weten hoe dat pad er nu uit ziet .... bweeehhh) en ik werd midden in de nacht wakker omdat de koelkast aansloeg. Foute boel dus, want dan is schijnbaar de stroom eraf. Zeer waarschijnlijk omdat de koppeling last van het water had...

Ik probeer een ander stroompunt, kijk de zekeringen na .. maar nee hoor. Intussen heeft Anton (het mannetje van de camping) mij gezien en geeft aan dat er centraal een probleem was. Of ik het nu nog een keer wil proberen ...

En dus heb ik weer stroom. Wel makkelijk want ik moet nog afwassen en wil mn verslag van gisteren nog even afmaken. Maar ondertijd komen er nog 2 boekingen binnen en al met al verloopt de ochtend al weer snel.

Het is nu 10.00 uur ... nu er gauw vandoor ... Oh ja ... en het weer ? gewoon zon en 19 graden ha ha. Maar ook wel wat bewolking hoor ...

Anton heeft me vanochtend al aangegeven dat hij de poort "op een kier" laat, zodat ik weg kan gaan wanneer ik wil. En dat komt me nu wel goed uit. Even later rijd ik HET PAD op. En waar ik al bang voor was ... het is nog slechter dan gisteren. Sommige stukken zijn zo slecht dat ik me echt afvraag of ik er wel doorheen kom en in 1 plas kom ik bijna vast te zitten. Even voor de mensen die deze camping willen bezoeken: dit is echt een probleem van nu. In de zomer wordt de weg eh ... het pad volledig geschaafd en zijn deze problemen er niet.

Even later heb ik weer vaste grond onder mn voeten, maar nu moet ik wel opschieten want ik ben al te laat voor mn 1e afspraak. Onderweg bedenk ik me dat het toch wel handig is dat Massimo me gisteren heeft rondgereden en ik dus precies weet waar de campings liggen. En de mobiele nummers welke ik gisteren gekregen heb. Want bij beide campings kreeg ik vanochtend te horen dat de eigenaren niet aanwezig waren en dat ik vanmiddag maar weer moest bellen. De afspraken heb ik nu dus kunnen maken door de eigenaren mobiel te bellen. Even voor 11.00 uur rijd ik Camping Cigna Bianco op, iets buiten Tortoli.

De eigenaar ontvangt me ook hier weer gastvrij en bijna ongevraagd laat hij me de hele camping (incl. het strand) zien. Daarna hebben we het gesprek samen met 2 receptionistes voortgezet in de receptie, maar geen van hen sprak Engels en daardoor kom ik niet direct tot zaken. Maar daarnaast is dit natuurlijk ook onderdeel van mn "roadshow". Als ik straks een voorstel bij de Faita neer leg voor alle campings op Sardinie en deze wordt richting de leden gecommuniceerd, dan is het handig dat ze mij vast kennen.

Ik ga door "naar de buurman" Camping Orri en daar word ik zeer gastvrij ontvangen. Ik krijg direct ook weer een rondleiding en ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk ben. Het kost me echter soms wel moeite om "door de rommel" heen te prikken want ook deze camping is nog gesloten en ze zijn druk aan het werk. Maar de voorzieningen zijn prima en het zwembad en het strand zien er prachtig uit. Ook Giovanni praat nauwelijks Engels, maar wel iets en mede doordat de receptioniste goed Engels beheerst doe ik hier wel direct zaken. Kijk maar even op: www.vakantiewoningen-in-europa.nl/3011/vakantiewoning/sardinie/italie

En opnieuw moet ik opschieten want de campings welke wel geopend zijn zullen de tussen de middag wel dicht gaan. Maar ook deze camping weet ik al te vinden en even later meld ik me bij de receptie bij Camping Telis in Arbatax. En het wordt eentonig, maar ook hier word ik weer zeer gastvrij ontvangen. De receptioniste is heel behulpzaam en geeft aan dat eigenaar Nello pas later vanmiddag komt. Maar ook zij wist al van mijn komst en ze geeft aan dat overnachten geen probleem is.

Zo, nu eerst maar s even een broodje eten want mn maag begint al weer te knorren. De onderhoudsman heeft net aangegeven dat er maar 4,5 ampère is. Dat is eigenlijk niet genoeg voor mn senseo, maar toch maar even proberen. En het gaat, maar daarmee is ook alles gezegd. Vanavond maar even de tv uit als ik koffie ga zetten ha ha. Dit is trouwens mn plekje hier:

Ik sta zeg maar "met de kont" naar de zee. Helaas geen strand achter me, maar rotsen en af en toe beuken de golven er flink op. Vannacht maar s kijken of dat "lekker slaapt". Als deze test positief uitpakt blijf ik hier tot zondag.

De rest van de middag ben ik bezig met mn mailtjes en om de presentatie van Camping Orri direct online te zetten. Halverwege de middag arriveert de eigenaar en we gaan direct in gesprek. Ook nu pak ik direct door en we spreken later op de middag nog een keer af zodat ik nu mn voorstel kan maken en zodat we het straks kunnen bespreken. En deze wordt goed ontvangen, ik hoor met een week meer. Ik ben heel benieuwd ! Inmiddels zijn er al een aantal geweest die me hebben aangegeven geïnteresseerd te zijn en in totaal zijn er ongeveer 45 campings op Sardinië. Maar als daar 1/3 van mee doet ben ik al heel tevreden ha ha.

En passant komen we ook nog tot overeenstemming voor een vermelding op Mol Travel en wordt ook nu weer de eigenaar van de volgende camping gebeld dat ik er zondag naar toe kom. Ik blijf het apart vinden, maar aan de andere kant is het ook ontzettend handig. Op het "vasteland" van Italie en zeker boven de lijn Rome - Pescara, ken ik al ontzettend veel campingeigenaren, maar hier was dat nog niet het geval. En als je op voorhand al mobiele nummers en contactpersonen krijgt werkt dat heel makkelijk !

Ik maak nog even een wandeling over deze mooie camping want qua ligging is dit zeker een supercamping. Omdat de campingplaatsen en de mobilhomes terrasvormig gesitueerd zijn heb je nagenoeg van elke plaats een prachtig uitzicht over de zee. De camping beschikt over een klein zandstrandje, dat eh .. nu (door de golven) wat aan de kleine kant is:

over een restaurant wat wat hoger op de camping ligt en daar heb je nog een mooier uitzicht ! En ze zijn nu 2 nieuwe sanitairgebouwen aan het plaatsen en men is bezig een volledig nieuw zwembad te bouwen en ook daar weer ... MET uitzicht op zee. Voor meer info, kijk maar even op:www.vakantiewoningen-in-europa.nl/3012/vakantiewoning/sardinie/italie

Terug in de camper ga ik maar s met het eten aan de slag. De bedoeling was om vandaag bietjes te eten, maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. Dus "gewoon" maar even nasi.

Na het eten gaat bij mij langzaam maar zeker het licht uit. Het was ook wel een heftig daggie. En dus neem ik de rest van de avond vrij ha ha.

Zaterdag 20 februari 2010.

Gisteravond heb ik mn gedachten alvast laten gaan over de "terugreis", waarmee ik dus de overtocht naar het vasteland bedoel. Want mn (zakelijke) doel was om met de Faita Sardegna contact te leggen en een goed voorstel te doen. Mn contactpersoon heeft aangegeven dat ik over ongeveer een week antwoord heb, maar ik verwacht eigenlijk dat dat wel meer tijd gaat kosten. En dus ga ik vanochtend 's even kijken wanneer ik terug ga.

Oh ja .. ik heb trouwens vannacht prima geslapen. Het leek wel of de zee en de wind wat kalmer waren. Toch wel lief ...

En er is nog een reden waarom ik nu met de terugtocht bezig ga; ik heb hier WIFI en kan dus rustig even alles uitzoeken. Ik had in Nederland voor vertrek al uitgezocht dat ik in februari nog niet de overtocht van Olbia naar Civitavecchia (havenstad bij Rome) kan boeken. Dat was wel makkelijker geweest (is ook de kortste overtocht), maar die vaart in de winter niet. Blijft dus over OF weer terug naar Livorno OF naar Piombino van waar ik 2 jaar geleden ook naar Elba ben gevaren.

Ik kies voor Piombino om 2 redenen. Ten eerste ligt dat 80 km. zuidelijker dan Livorno, dat scheelt me dus 80 km. rijden. Maar bovenal: naar Livorno moet ik weer een nachtvaart nemen terwijl het naar Piombino een dagvaart is. Vertrek om 10.00 vanuit Olbia, aankomst 17.00 uur in Piombino. Op beide tijdstippen dus nog met daglicht. Mn doel was om in het weekend van 27/28 februari terug te gaan, maar in het weekend zijn er geen overtochten. En dus kies ik voor maandag 1 maart want anders ben ik hier wel heel erg kort. En mn plan was ook om hier 2 weken te blijven.

Okay .. dan de volgende stap. Hoe boek ik ? De heenreis had ik via Overtocht.nl geboekt, maar dat is niet echt handig omdat zij de tickets toesturen na betaling en toesturen natuurlijk lastig is omdat ik al op Sardinië ben. En dus bel ik Mobylines (Duitsland) rechtstreeks met de vraag of ik direct bij hun kan reserveren en dat de tickets dan in de haven neergelegd kunnen worden. Nou ... daar beginnen ze dus niet aan. Maar hij had wel een goede tip: ga gewoon naar een reisbureau op Sardinië en boek daar de overtocht. Goh .. stom, had ik helemaal niet aangedacht. Ik kom ook niet zo vaak bij reisbureaus ha ha.

Ik bedenk me dat hier in het centrum misschien wel een reisbureau zit en dus informeer ik even bij Nello. Ja hoor, naast de kerk. Mooi ! Dan ga ik gelijk op pad. Het is ongeveer 20 minuten lopen naar het centrum en ik wilde er toch al graag even naar toe om de Rocce Rosse te bekijken en om even broodjes te scoren. In Arbatax aangekomen heb ik de kerk natuurlijk gauw genoeg gevonden en dus ook het reisbureau. Omdat ik goed voorbereid ben zijn de tickets zo geregeld. Ze rekenen nog wel EUR 10 handelingskosten maar dat is bijna de helft lager dan bij Overtocht.nl en nu heb ik bovendien direct de tickets in handen en hoef ik me daar volgende week geen zorgen meer over te maken.

Waarom ik nou direct vanuit Nederland de terugtocht niet geregeld had ? Omdat ik gewoonweg niet wist hoe snel ik met de Faita in contact zou komen. Ook nu is dat over een aantal schijven gelopen en ik wilde dat eerst afgerond hebben.

Maar goed, maandag 1 maart ga ik dus weer naar het vasteland en vanaf daar zo goed als zeker naar Rome en dan verder zuidwaarts.

Zoals gezegd wilde ik in Arbatax ook de Rocce Rosse (rode rotsen) bekijken en als je de foto's ziet begrijp je waarom ze zo heten:

Wel heel grappig: aan de overkant kan ik het uitkijkpunt zien waar Massimo mij donderdag naar toe bracht...

Op de weg hier naar toe had ik al een leuk (koffie)tentje gezien en dus geniet ik in het zonnetje van een heerlijke kop cappuccino en een lekkere met room gevulde croissant:

Kosten ? EUR 2,10 !! Ik heb begrepen dat de prijzen hier in de zomer behoorlijk de hoogte in gaan, maar nu is het hier toch wel heel goedkoop !

En voor die prijs maken ze van de room ook nog zo'n mooi "blaadje" in de koffie.

Arbatax is trouwens wel een aardig dorpje:

Op de terugweg haal ik nog even wat broodjes en onderweg kom ik nog weer van die typische woningen tegen in "Mediterrane stijl". Echt heel mooi:

Om 12.30 uur ben ik weer terug op de camping. Eerst even eten en dan antwark ! Deze camping online zetten, verslag bijwerken, mailtjes beantwoorden en met mn verhuursites aan de slag.

Aan het eind van de middag heb ik nog een kort gesprekje met Nello en ik vertik het om het in het verslag te zetten, maar het lijkt wel goed te gaan komen met de Faita-deal. Kben heel benieuwd.

Na het eten ga ik verder met mn verhuursites want ik moet op Mol Travel nog behoorlijk wat nieuwe aanbiedingen plaatsen. Geïnteresseerd ? Kijk maar even op:

www.vakantiewoningen-in-europa.nl/aanbiedingen-vakantiehuizen.php

Om 22.30 uur vind ik wel genoeg. Tijd voor voetbal !

Zondag 21 februari 2010.

Vandaag ga ik weer een stukje verder. En ook nu word ik verwacht. Dit keer op Camping Coccorrocci, op ongeveer 25 minuten rijden. Mn bedoeling is om daar rond 12.30 uur te zijn.

En dus ga ik eerst verder met mn verhuursites en even voor 12.00 uur maak ik me klaar voor vertrek.

Camping Coccorrocci ligt in Marina di Gairo, maar dat kent mn navigatiesysteem niet. Nello had verteld dat het tussen de zee en de bergen lag en zo staat dat ook in de gids. In de gids staat een adres in Gairo (wat behoorlijk verder het binnenland in ligt) en er staat aangegeven dat de camping in het plaatsje Cardedu goed staat aangegeven.

Al na 20 minuten krijg ik de afslag naar Marina di Gairo. Er staat wel een camping aangegeven, maar geen camping Coccorrocci. Ik ga er van uit dat Marina di Gairo een streek is en rijd nog even door. In de veronderstelling dat de camping in de plaats Cardedu wel staat aangegeven. Nou ... niet dus. Je verwacht dan toch dat de camping staat aangegeven aan de SS 125, want daar komt al het verkeer langs.

En weer rijd ik door. Bij een kruising zie ik een campingbord (van Coccorrocci) in de berm liggen. Tja ... ligt het bord goed ? Ik vul het adres wat in de gids vermeld staat in mn navigatiesysteem en Helga geeft dezelfde richting aan als het bord wat op de grond ligt. Eerst heb ik nog twijfel. Wel vraag ik me af of die camping nou echt zo ver de bergen in ligt. Want het begint behoorlijk te klimmen. Halverwege neemt de twijfel toe en als ik dit zie ....

Ook nu kun je het niet goed op de foto's zien, maar ik rijd echt op een enorme hoogte en aan de andere kant van het dal lijkt het weer of ze een aantal dorpjes tegen de bergtoppen aangekwakt hebben.

En in de verte (rechts op de foto) zie ik zelfs weer sneeuw liggen op de Monti del Gennarentu (toppen van bijna 2000 m.) en ik had zo gehoopt geen sneeuw meer te zien ha ha:

..... weet ik zeker dat ik fout zit. Het adres wat in de gids staat is niet ver meer, dus maar doorrijden tot Gairo. Het blijkt midden in dit dorp te zijn, foute boel dus. Als ik iemand vraag blijkt de camping toch echt aan de kust te liggen.

Ik heb geen zin om dezelfde weg terug te rijden en heb gezien dat ik iets verder "het dal kan oversteken". En dus rijd ik (weer) door.

Iets buiten de plaats Gairo kom ik ineens door een "spookwijk". Een tiental huizen en boerderijen wat nu niet meer is dan een ruine. Maar als ik iets verder ben rijd ik door een compleet "spookdorp" heen. Echt niet te geloven.

Als ik het dal ben overgestoken kan ik een foto maken:

Boven op de berg ligt dus Gairo en de huizen daaronder zijn dus allemaal ruines. Sjonge jonge ...

Ik kom nu door plaatsjes als Osini, Ulassai en Jerzu, wie kent ze niet ? Ook hier natuurlijk geen ruimte voor een rondweg en af en toe is het niet echt heel breed:

Poeh .. het blijft wel indrukwekkend om te zien:

Voordat ik weer terug ben op de SS125 ga ik even eten en besluit ik de campingeigenaar even te bellen. Nello had al verteld dat de beste man geen woord Engels, Duits of Frans spreekt maar ik kan m duidelijk maken waar ik zit en dat ik er aan kom. Het is intussen al 14.45 uur ...

Ik besluit maar gewoon weer naar de afslag "Marina di Gairo" te rijden en warempel. Na 10 km. krijg ik eindelijk campingbordjes in het vizier. Vervolgens nog 8 km. over een met stront besmeurde weg want ik moet bijna slalommend tussen de koeien door. Leuke bijkomstigheid: het uitzicht is echt geweldig want ik rijd bijna direct langs de zee.

Een half uurtje later ben ik eindelijk bij de camping en ondanks dat het een prachtige route is geweest heb ik toch een beetje (boel) de smoor in. Ben ik nu zo dom ? Ik besluit de discussie met de campingeigenaar aan te gaan en geef hem aan dat het echt een drama is om zn camping te vinden. Zelfs hier vlakbij op een splitsing moet je echt stoppen om een campingbordje tussen alle bordjes te vinden. En waarom niet aan de SS 125 aangeven ? En hoe zit het met het adres in de gids ? Nou, dat laatste is vrij snel duidelijk: dat is het postadres. Foutje dus.

Op mn opmerkingen waarom de camping dan verder niet beter staat aangegeven krijg ik niet echt antwoord. Hij geeft aan dat het wel duidelijk op zn site staat ... tja, maar die is alleen in het Italiaans.

Pfff ... ik besluit het erbij te laten. We hebben het nog even over het voorstel wat ik aan de Faita gedaan heb en nog even kort over Mol Travel en dan houd ik het voor gezien. Hier overnachten is geen probleem .. pfff.... gelukkig maar ha ha.

We vinden een leuk plekje:

Zelfs nog in de zon en de bomen zijn hier niet zo hoog, dus de schotel heeft vrij zicht. De camping ligt trouwens wel direct aan zee, alleen is er geen zand- maar een kiezelstrand. Helaas is de doorgang afgesloten en dus kan ik het strand niet op. Wel jammer dat ik niet dichter bij de zee kan staan, want alleen door even iets hogerop te gaan kun je de zee ontdekken:

De camper staat dus tussen de bomen iets rechts van het midden. Je kunt nog net iets wits zien ha ha.

Als de senseo pruttelt, de bietjes op het vuur staan en ik inmiddels in een korte bokse (JA JA) achter de laptop zit, bedenk ik me dat deze plek nog niet zo gek is.

Maar opnieuw sta ik alleen, geen enkele toerist te bekennen. En ook deze camping is gewoon geopend. Ik ben toch echt te vroeg wat dat betreft.

Na het eten uiteraard even voetbal en 24 kijken en later op de avond twijfel ik of ik de 1.500m. voor dames ga kijken. Het zal mijn 1e "nachtsessie" worden, dus okay. Vooruit maar...