Italie 2010 winter

Vertrek voor mn 12e reis. Vanaf woensdag 10 - maandag 15 februari 2010. Route Lemelerveld - Luik - Arlon - Luxemburg - Metz - Nancy - Lyon - Auberives sur Vareze - Cote d'Azur - Bloemenriviera - Ceriale - Deiva Marina - Livorno (vertrek naar Sardinië).

En ... ik ben weer op pad. Vorige week dacht ik nog geluk te hebben met het weer, maar naarmate de vertrekdag dichterbij kwam werden de voorspellingen slechter. Maar goed, de boot naar Sardinië is nu gepland (maandagavond 15 februari), dus ik kan nu niet langer wachten. Voor de zekerheid heb ik wel een paar dagen "reserve" ingebouwd, omdat je het nu eenmaal nooit weet met het weer.

Ook een beetje traditie: op de ochtend van vertrek nog even de laatste boodschappen halen. Normaal doe ik dat in Dalfsen en rijd ik via Zwolle, dit keer heb ik de boodschappen gehaald in Heino en ben ik via Deventer gereden. En toen het onderweg begon te sneeuwen en ik hoorde dat zowel de A50 tussen Zwolle en Apeldoorn als de A28 op meerdere plaatsen gestremd waren vanwege ongelukken, bedacht ik me dat ik toch wel een hele goede keus heb gemaakt ha ha.

Want richting Deventer was de weg schoon en bij Arnhem/Nijmegen scheen zelfs het zonnetje. Tussen Venlo en Roermond neem ik de afslag richting het plaatsje Swalmen om daar op de grens met Duitsland bij een tankstation mn gasfles te laten vullen. Het is maar een klein stukkie van de snelweg af en ze (tankstation op de grens --> Bosstraat 122, Swalmen, tel.nr. 0475-501603) vullen de gasfles voor slechts EUR 14,50. Als ik m had laten omwisselen had ik er in Nieuwleusen EUR 27,50 voor moeten betalen. Weet ik dat ook weer voor een volgende keer. Ze vullen trouwens alleen merkloze flessen. Ik had een kakigroene fles van 11kg bij me ...

Even later zit ik weer op de A73 en vervolg mn weg richting Maastrichhh. En daar begint het ineens wel flink te sneeuwen. Onder het eten hoor ik dat het in Belgie een chaos is, maar als ik even later langs Luik rijd en aan de beklimming van de Ardennen begin is de weg helemaal schoon. Pas verderop (en hogerop ...) begint het wat moeilijker te worden. Op het slechtste punt rijd ik met een gangetje van 60 km. p/u en is er 1 rijbaan vrij. Naast de weg giga bulten met sneeuw, maar even verder (en weer wat lager ...) is de weg weer schoon.

En dus schiet het mooi op. Even later draai ik de A4 op richting Luxemburg. Aan de andere kant (dus richting Luik) zie ik nu inmiddels hekken op de weg staan .... op 29 november 2009 schreef ik in mn verslag "Het 1e stuk (richting Brussel) is prima, maar zo gauw de weg zich splitst en je de afrit richting Luik neemt ... nou, maak dan je borst maar nat. Want het wegdek daar slaat werkelijk alles. Of eigenlijk is er nauwelijks sprake van een wegdek. Ongelooflijk wat slecht....".

Nou ... nu moet je niet alleen de gaten in het wegdek, maar ook de hekken nog proberen te ontwijken ... sjonge jonge.

Tegen 16.00 uur draai ik Camping Officiel in Arlon op. Maar helaas ... mn vaste plekkie is bezet ...met sneeuw ! Want hier ligt toch nog behoorlijk wat sneeuw en de beheerders van de camping hebben een paar paden sneeuwvrij gemaakt. Kheb dus niet veel keus. Op Camping Officiel staan trouwens altijd gasten. Ik kom hier natuurlijk de meeste keren ver buiten het seizoen, maar nu stonden er toch weer 2 (Ned.) caravans en na mij komen er nog 2 (Ned.) caravans binnen rollen.

Zo ... nu eerst maar s een bakkie senseo (begint ie weer ...) en de route voor morgen even bekijken. Uiteraard ook even naar het weer kijken want inmiddels heb ik op de radio gehoord dat het in België een puinhoop is. Sjonge jonge ... ik heb toch wel behoorlijk geluk gehad als ik dit zo zie/hoor. Aan het eind van de middag ga ik met het eten aan de slag. Gezien de winterse omstandigheden lijkt me visfilet (in de oven) weer op zn plaats en een uurtje later zit ik aan een heerlijke maaltijd. Daarna even afwassen en nog een poosje achter de laptop. En daarna mn verslag bijwerken. Tis allemaal weer even wennen ha ha.

Vannacht was het weer behoorlijk fris en heb ik voor de zekerheid 2x de kachel aan gedaan om bevriezing te voorkomen. En dat lijkt geen overbodige luxe te zijn geweest want als ik om 8.00 uur zo fris als een hoentje (meer van de kou dan dat ik uitgeslapen ben ..) naast mn bed sta ben ik bijna een uur bezig om de camper sneeuw en ijsvrij te krijgen. Ook weer in de binnenkant ! De condens welke 's avonds op de ruiten komt bevriest 's nachts en dus moet ik de voorruit ook aan de binnenkant krabben ... heel apart.

Omdat ik er niet helemaal zeker van ben of ik op volgende camping wel water kan pakken, gooi ik nog even 30 liter water in de tank en ga dan op pad. Op naar het warme zuiden ... denk ik....

Het eerste stuk gaat nog aardig, de weg is redelijk schoon, maar met de Luxemburgse grens (of wat er nog van over is) in zicht gaat alles op de rem. En de rest van de rit is het stapvoets of met een slakkengangetje ... En dus alle tijd om nog even te tanken. Daarna is het weer aansluiten en pas als ik afbuig richting Metz en Nancy is het beter gesteld met de drukte. Maar de weg wordt er niet beter op. Ik had stille hoop dat het verder zuidwaarts beter zou worden, maar de weg wordt steeds slechter. Veel ongelukken en dus nog een paar keer stil staan. Al met al schiet het geen ruk op.

Iets van 50 km. boven Dijon is de weg ineens schoon en lijkt de zon er zelfs door te komen. Ik rijd nog even door en stop daarna even om wat te eten. Ik realiseer me dat ik nu wel een beetje aan moet maken. Kwilde eigenlijk vanmiddag weer op mn vaste camping in Auberives-sur-Vareze (45 km. ten zuiden van Lyon) overnachten, maar dat ga ik zo niet halen. En dus even een korte stop en even flink doorrijden. Maar het blijft oppassen. Zo rijdt je op een schone weg en haal je net een vrachtwagen in, zo rijdt je ineens in een klein spoortje door de sneeuw en dan moet je echt geen vreemde beweging maken. Maar het gaat allemaal goed en ik heb het belangrijkste stuk gehad. Want vanaf morgen wordt er richting de skigebieden veel drukte verwacht en die afritten (met name net iets voor Dijon) ben ik nu voorbij.

Maar naarmate ik dichter bij Lyon kom wordt het weer witter en de weg weer slechter. Sjonge jonge ...

Als ik bij Lyon de tunnels in duik is het 16.00 uur. Druk is het er altijd, maar ik ontloop volgens mij nog net de spits. Als je met caravan rijdt kan ik me voorstellen dat je de rondweg om Lyon pakt want op de smalle bochtige rijbanen die bovendien nog s deels door tunnels lopen, is het goed oppassen. Maar ook hier gaat het goed en even later neem ik de afslag en tegen 16.45 uur rijd ik Camping Des Nations op. Volgens de campinggidsen is de camping gesloten, maar de eigenaresse had me aangegeven dat ze dat alleen doet omdat ze het niet te druk wil hebben.

Ze is al aardig op leeftijd en heel erg vriendelijk. Ik arriveer samen met een Franse camper en 2 Franse caravans ... hoezo gesloten ? Als de Fransen zijn ingecheckt wil ze me inchecken, maar dan herkent ze me. Ze geeft me de hand en informeert waar ik dit keer heen ga. Als ik haar wil betalen geeft ze aan dat het deze keer gratis is. Want ik moet ergens op een pad blijven staan (daar vragen ze in Arlon EUR 14,80 voor ....) en als ik naar het sanitairgebouw wil moet ik een sneeuwschuiver meenemen. Overdreven ? nou, kijk zelf maar:

Verder op het pad kon niet, want er moeten wel mensen langs kunnen. Kzie morgenvroeg wel of ik er weer uit kom.

Uiteraard is het vanmiddag eerst even tijd voor een bakkie senseo en kruip ik even achter mn laptop om de mail te checken. En daar zit wel een grappige reactie tussen. Dinsdagavond had ik naar het programma "71 graden Noord" gekeken. Dat programma speelt zich af in Noorwegen en af en toe zie ik bekende plekkies. Of een bekende naam. Zo hoorde ik dinsdagavond de naam "Lyngen Alpen" vallen en omdat me dat bekend voor kwam heb ik even op www.vakantiewoningen-in-europa.nl gezocht. En ja hoor ... bij de accommodatie "Sorheim Brygge" (kijk voor meer info even op: www.vakantiewoningen-in-europa.nl/2881/vakantiewoning/troms/noorwegen) lees ik dat ze zicht hebben op de Lyngen Alpen.

En dus stuur ik de eigenaar (die ik toch nog moest mailen) even een mailtje en de link naar het tv-programma. Krijg ik vanmiddag deze reactie:

First, thank you for the link about 71-graden Noord.. I was the contact person in Lyngen and the film taken from the winner team in the cottage is our private cottage…….

At the end of the film they did stay on our camp . It was filmed from the quay. Thank you very much for sending us this link! The man who was leading the program did stay in our cabin together with his wife.

Kheb nog niet veel puf, maar eigenlijk wel zin in pannenkoeken. So it will be. Daarna even bijkomen en afwassen en natuurlijk even naar Wie is de Mol kijken en mn verslag bijwerken.

Morgen ga ik weer verder. Mn eindbestemming is de Bloemenriviera in Italie. Daar heb ik een aantal overnachtingsadressen. De 1e in San Remo, maar eigenlijk wil ik nu wel ergens anders overnachten. Maar s kijken waar ik terecht kom.

Ik heb ook nog geen idee hoe het nu verder met het weer gesteld is. Het lijkt (zo op tv en internet) wel beter te zijn in het zuiden, maar het is maar gewoon afwachten.

Zo ... deze nacht was het al een stuk minder koud dan gisteren en dat scheelt 's morgens veel werk. En dus rijd ik al voor half 9 van de plek. Althans ... dat denk ik. Even denk ik "geef ik nu wel gas ?" want ik kom gewoon niet van de plek. De sneeuw is keihard en ook het pad is net een ijsbaan en de banden krijgen geen houvast. En dus maar even terugrollen en na een paar keer proberen heb ik grip ... nu maar gang houden ha ha.

Als ik de N-7 (waar de camping aan ligt) oprijd is deze mooi schoon. Mooi ! En 5 minuten later rijd ik de Route Soleil weer op ... ook schoon ! Helemaal super !

Het eerste stuk gaat prima en even voorbij Montelimar is het gedaan met de sneeuw. En tussen Orange en Avignon begint zelfs het zonnetje wat te schijnen. Maar heb ik ook een nieuw probleem: harde wind. Ik had op de radio al (Franse) waarschuwingen gehoord, maar ik moet een paar keer vaart minderen omdat ik een flinke zucht in de zij krijg. Bovendien is het dan ook oppassen met vrachtwagens die als dronkemanschauffeurs over de weg waaien.

Iets voorbij Avignon pak ik even een N-route (lopen parallel met de tolroutes) omdat ik nog even wil tanken en deze N-route nauwelijks om is. Bij Salon draai ik de autoroute weer op en ga verder richting Aix-en-Provence. Iets voorbij deze plaats stop ik even om wat te eten. En om een bakkie leut te zetten want ik wil mn mails ook nog checken. Met name of ik nog een reactie heb van de camping in San Remo, maar dat is helaas niet het geval.

Het weer is trouwens totaal omgeslagen, het waait hier niet meer zo hard en de temperatuur is flink de hoogte in gegaan. Ik ga de goede kant op ha ha.

En kom ik langzaam maar zeker dichterbij Bella Italia. Bij een van de vele tolpoorten krijg ik ruzie met het apparaat. Mn kaartje wordt niet gelezen en mn geld wordt ook niet geaccepteerd. En dan beginnen die etterige Fransen natuurlijk ook nog te toeteren. Gelukkig loopt er een medewerker rond (volgens mij zijn er meer problemen) en even later is het gepiept. Sorry hoor ... ik ben nog steeds niet warm te maken voor de Fransen. En autorijden kunnen ze al helemaal niet. Richting aangeven hebben ze nog nooit van gehoord en waarom zou je in de tunnel MET licht aanrijden. Niet nodig toch ?

En een Peugeotje maakt het helemaal bont ... de vrachtwagenchauffeur erachter wordt bijkans helemaal gek. Hij wordt er eerst door ingehaald en vervolgens gaat die Peugeot vlak voor m rijden. En wel zo dat hij moet afremmen. Hij gooit zn truck naar links en probeert hem/haar in te halen. Maar die wordt schijnbaar wakker of wil niet door zo'n grote vrachtwagen ingehaald worden en geeft plotseling gas. De vrachtwagen weer naar rechts en een eindje verder herhaalt ditzelfde tafereel zich nog een keer. Ik zit op de middelste baan en houdt het wel even oplettend in de gaten want volgens mij ontploft (hij rijdt ook nog met gevaarlijke lading ha ha) ie zo ...

En iets verderop bij de afslag naar Monaco is duidelijk te zien dat het weer behoorlijk in de war is want ook hier ligt behoorlijk wat sneeuw:

Zoals je ziet is de sneeuw weer terugkomen, ik begin me nu toch een beetje zorgen te maken wat ik straks in Italië aantref. Later op de dag hoor ik dat er sinds lange tijd op Sardinie ook sneeuw gevallen is en dat de scholen gesloten zijn om de kinderen de kans te geven om zich in de sneeuw te vermaken. En ook in Rome had het voor het eerst sinds 1986 weer gesneeuwd en direct werd alles in Rome ontregeld. Het lijkt Nederland wel ha ha.

Als ik de Franse - Italiaanse grens gepasseerd ben, stop ik even om met mn nationale (Italiaanse) abonnement even een paar telefoontjes te plegen. Maar 1 telefoontje is genoeg. Camping Baciccia in Ceriale is gesloten, maar ik ben meer dan welkom. Ik ken de eigenaren goed, maar heb ze al een tijdje niet gezien en dus rijd ik graag nog even een stukje verder.

Ik laat San Remo dus links ... eh .. rechts liggen en 3 kwartier later rijd ik "naar beneden". De vaste lezers van mn verslag weten wat ik bedoel: de autostrada ligt een behoorlijk stuk hoger dan de kustweg Via Aurelia. Daarom is dit stuk (dus vanaf de grens tot de afslag bij Albenga/Ceriale) eigenlijk best mooi om te rijden. Links besneeuwde toppen en rechts een prachtig uitzicht over de kustlijn. Ver beneden je zie je stranden liggen. Helaas .... ik zei al "eigenlijk", want je hebt eenvoudigweg nauwelijks tijd om dit allemaal te kunnen zien. Vaak zijn het flitsen want je rijdt continue over een smalle snelweg die zich door bochtige tunnels en over bruggen wurmt, met daarbij ook nog s flinke hoogteverschillen. Maar ik ben wat gewend ha ha.

Op de Via Aurelia aangekomen ben ik ook weer op bekend terrein en even later draai ik Camping Baciccia op, hartelijk ontvangen door eigenaar Mauro. Een plekje uitzoeken is niet zo moeilijk, maar wat heel verrassend is ... is de temperatuur. Want het is 14 graden !! en het komt op mij LAUW over. Echt niet normaal. Ik krijg gelijk een sleutel van 1 van de bungalows in de handen gedrukt want het sanitairgebouw is dicht. En dus kan ik van het sanitair van 1 van de bungalows gebruik maken. De plek is trouwens super:

Terug in de camper ga ik met het eten aan de slag en ga ik vast even nadenken wat ik morgen zal gaan doen. Van hier naar Livorno (waar ik maandagavond met de boot naar Sardinie ga) is het nog 3 uurtjes rijden en dus wil ik onderweg nog wat klanten bezoeken. Maar wanneer doe ik wat ? Mn 1e gedachte is om hier morgen nog een dag te blijven. Misschien kan ik mn camper dan wel wassen want die is echt supersmerig. Morgen maar even kiek'n....

Gisteravond had ik aan mn elektrische kacheltje genoeg en vannacht kon ik een keer gewoon doorslapen zonder me zorgen te maken over bevriezing.

Vanochtend vroeg heb ik de kachel (heteluchtverwarming) wel even aangehad om de camper even op te warmen want het is wel rond het vriespunt geweest. Kun je nagaan, dat voelt al weer warm aan ha ha.

Zodra ik mn ontbijt gehad heb kruip ik achter de laptop. Mailtjes beantwoorden, boekingen in orde maken en me voorbereiden op morgen. Want ik blijf hier nog een nacht en wil dan zondag (als dat lukt) onderweg nog een aantal campings bezoeken. De meeste zijn echter gesloten en dus bel ik ze eerst om een afspraak te maken. En alles is "op de route naar Livorno", dus wat ik morgen rijd hoef ik maandag niet meer te rijden.

Ik ga ook even richting het kantoor (van de camping) of het akkoord is dat ik vanmiddag de camper hier op de camping ga wassen .... geen enkel probleem. Mooi !

Aan het eind van de ochtend rond ik de presentatie van deze camping af op Mol Travel, ga even eten en daarna de camper wassen. Het dak is het meest problematische ... want ik heb geen trap en moet dus via het dakraam boven mn bed het dak opkruipen. Waarom het dak niet overslaan ? Omdat deze behoorlijk smerig is en als ik dan de rest wel was en vervolgens een regenbui krijg, ziet mn camper er volgens mij uit als een zebra.

Rond 15.30 uur en vele emmers water later heb ik de camper helemaal schoon en hij ziet er echt weer geweldig uit. En ik kan de reclame weer lezen ha ha:

De rest van de middag kruip ik achter de laptop en doe weer (zoals zo vaak de laatste tijd) de meest noodzakelijke dingen. Daarna even douchen, eten en met een schuin oog naar het Duitse voetbal kijken onder het eten.

En natuurlijk even naar Campinglife kijken want deze aflevering ging over de Bloemenriviera in Italie en ... precies ... daar zit ik nu. En dus was ik wel nieuwsgierig op welke camping het opgenomen zou zijn. Nou, dat bleek dus Camping Villagio C'era una Volta te zijn. Deze camping ligt in Villanova d'Albenga, hemelsbreed zo'n 10 km. hier vandaan. De opnames waren ook in Albenga en daar ben ik gisteren doorheen gereden. Echt heel erg toevallig.

Camping C'era una Volta heb ik eind 2007 bezocht (zie verslag 26 november 2007) voor een afspraak. Maar ik heb toen weinig van de camping kunnen zien omdat deze toen al gesloten was. De camping is inmiddels wel klant (via de Sea Sun Liguria groep), kijk voor meer informatie maar even op: http://www.campings.nl/campings/sea-sun-riviera-ligure/camping-villaggio-cera-una-volta/

Na CampingLife nog even afwassen en daarna weer aan het werk, dit keer met een schuin oog kijkend en luisterend naar "Vancouver".

Ondanks dat het zondag is ga ik vandaag toch op pad en aan het werk. Want dat komt nu eenmaal beter uit in de planning.

Rond 10.00 uur heb ik afgesproken op Camping dei Fiori in Pietra Ligure, op ongeveer 10 minuten rijden van hier. En dus kruip ik vanochtend eerst nog even een tijdje achter de laptop om mn verhuursites bij te werken.

Rond 9.45 uur ben ik startklaar en met enige moeite kom ik tussen de bomen door en kan ik keren. Op de camping is vandaag helemaal niemand aanwezig, dus ik voel me vandaag even campingeigenaar ha ha. Ik open het hek, rijd de camper naar buiten en sluit alles weer goed af. De sleutels deponeer ik een brievenbus en ga weer op pad. Heel apart is dat zo trouwens. Helemaal omdat je met een Nederlandse camper gewoon de camping staat af te sluiten ...

Zoals gezegd, de rit van Ceriale naar Pietra Ligure is ongeveer 10 minuten rijden, maar nu even niet. Want het is echt ongelooflijk druk. De winkels zijn ook gewoon open en ik zie steeds allemaal wielrenners en veel politie. Dus volgens mij is er ook een soort van wedstrijd of zo. In ieder geval doe ik er bijna 25 minuten over om in Finale Ligure te komen en even ben ik bang dat ik eigenaar Daniele mis zal lopen. En dat gesprek is eigenlijk wel belangrijk.

Gisteren had ik gebeld en werd er aangegeven dat Daniele er tussen 10.00 en 10.30 uur zou zijn. Het is nu 10.30 uur maar als ik me bij het woonhuis op de camping meld is hij natuurlijk niet aanwezig. Maar geen probleem, de mensen hier zijn supervriendelijk en Daniele wordt opgetrommeld. Ik maak ondertussen een rondje over de camping en als ik terug ben arriveert Daniele ook niet.

Maar misschien nog wel belangrijker --> deze camping valt onder een groep van 7 campings en van een aantal andere campings in de groep ken ik de eigenaren ook, maar verder is er niemand klant. En dus wil ik natuurlijk graag weten wie de contactpersoon voor deze groep is. Daniele is het jammer genoeg niet, maar hij geeft mij 2 namen door. Een daarvan is de eigenaresse van Camping Valdeiva in Deiva Marina. En omdat die camping het gehele jaar open is, had ik die al als overnachtingadres genoteerd.

Maar onderweg wil ik eerst nog een andere camping bezoeken. Deze camping ligt in Rapallo, op ongeveer een uur rijden van hier. In Finale Ligure pak ik nu direct de autostrada, maar zelfs dan is Rapallo nog ruim een uur rijden.

Op de autostrada val ik met mn neus in de boter, want het is weer feest hier. Natte sneeuw, regen en harde wind. Tel daarbij op: bochtige tunnels, smalle (voor een snelweg) bruggen en soms gewoon een haakse bocht ... niet fijn rijden dus.

Ik geef het nog maar s aan: als je geen ervaren rijder bent en bijv. denkt: ik rijd hier met mn onlangs aangekochte caravan wel even langs ... nou, maak dan je borst maar nat.

Bij Genova (Genua) is het trouwens ook oppassen. De wegen krioelen door elkaar heen en soms is er zo weinig ruimte dat je onder de weg van het tegemoetkomend verkeer door rijdt. De rijbanen liggen dan dus gewoon onder elkaar. Heel vreemd. Even voorbij Genova kijk ik ineens verbaasd naar de verwarming, heb ik m nou harder gezet ? Want ineens is het een stuk warmer. Als ik bij Rapallo de camper uitstap blijkt waarom. De temperatuur is hier gewoon een stuk aangenamer.

Het is trouwens even goed kijken hoe ik op de camping moet komen. Want als ik op het schermpje van mn navigatiesysteem kijk, lijkt het wel of ik de afslag moet nemen, de tolpoortjes moet passeren en de snelweg weer op moet. Nou .. alleen dat laatste klopt (net) niet. Ik moet een zijweggetje van de oprit nemen en daar ligt dan direct de camping. Zo'n beetje tussen de tolpoortjes en de autostrada in. Heel apart. Maar eenmaal op de camping lijkt het nog niet zo gek. Leuke plaatsen, schoon sanitair en vriendelijke mensen. Ik kom een beetje rond lunchtijd en dus vraagt de eigenaresse of ik even kan wachten. Geen probleem, kan ik zelf ook even eten.

Het gesprek na lunchtijd is goed, maar ik doe niet direct zaken. Eenvoudigweg omdat dit een familiecamping is en het met La Familia besproken moet worden. Tja ...als ze straks op Sicilia gaan zeggen "we moeten het even met La Familia bespreken" weet ik niet of ik daar wel op blijf wachten ha ha.

Ik kruip weer in de camper, draai de snelweg weer op en ga naar Deiva Marina, ongeveer 25 minuten rijden. Let op !! Als je de campings in Deiva Marina (er zijn er meerdere ...) wil bezoeken neem dan gewoon de autostrada en vervolgens de afslag Deiva Marina, zeker als je met een camper of caravan bent. Want de tunnels langs de kust ... tja, lees mn verslag van 27 november 2006 maar s. Voordat je de tunnels in gaat krijg je van de camping een heel schema mee wanneer je welke kant de tunnel in kan rijden. Bovendien is het heel erg smal en laag. De aangegeven hoogtes en breedtes zijn trouwens wat lager aangehouden dan ze in werkelijkheid zijn. Maar krap is het zeker. Zeker als je midden in de tunnel een afslag naar een camping krijgt. Vanuit de tunnelbuis draai je dan de camping op. Heeeeeel apart.

In de dagen voor het genoemde verslag heb ik trouwens de Cinque Terre bezocht. Dus als je daar meer info over wilt ...

Als ik Camping Valdeiva op rijd word ik hartelijk verwelkomd door eigenaresse Christine "ciao Marcel". Huh ? kent ze me nog ? Als ze mn verbaasde blik ziet vertelt ze dat ze ondertussen gebeld is door Daniele en hij mijn komst al aangekondigd had. Het gesprek met Christine is goed en ik pak gelijk door. 2 uur later heb ik een mooi voorstel in 7-voud op haar buro liggen en dit zal over 2 weken in de vergadering besproken worden. Kben heel benieuwd.

Weer terug in de camper krijg ik niet veel meer uit handen. Ik kruip nog even met een bakkie leut achter de laptop, ga daarna met het eten aan de slag en kruip (bijna) de rest van de avond voor de buis. Morgen weer een dag. Wel een spannende trouwens, want hoe dichterbij de overtocht (maandagavond) naar Sardinië komt, des te spannender wordt het.

Oef, het was vannacht weer behoorlijk frisser. Dus vanochtend nog even weer de kachel aan. En het regent trouwens ook. Nou ja .. ik heb altijd geleerd dat je daardoor niet je plannen in de war moet laten gooien. Kwas van plan om mn wc-cassette te legen, wat schoon water bij te vullen en me te douchen. En dat ga ik dus ook doen. Als ik uit de douche kom lijkt het wat op te klaren en even later is het droog. Het zonnetje komt er echter nog niet echt door.

Ik twijfel even wat ik zal doen en besluit eerst maar even de camper op orde te brengen en mn verslag bij te werken. En daarna ga ik wat telefoontjes plegen om te kijken of ik onderweg nog wat afspraken kan plannen. Ik ben bijvoorbeeld op dit moment met 2 campings aan het mailen voor een nieuw contract en beide campings liggen op de route. Maar om verschillende redenen lijkt een afspraak vandaag niet te gaan lukken. Inmiddels heb ik wel een plekkie geregeld "voor de middag" op een camping vlakbij Livorno. Dus als ik nu weg moet kan ik daar naar toe. Vanaf die camping is het maar een klein stukje naar de boot.

Maar even later wijzigt het al weer. Ik ga nog even naar Pisa. Op de Vakantiebeurs heb ik een leuk contract afgesloten voor een groep campings in Toscane en mn contactpersoon is de eigenaar van Camping Torre Pendente in Pisa. Die wilde ik nog even spreken en ik kom er toch langs. Hij heeft vanmiddag om 16.00 uur wel even tijd. Komt mooi uit.

En dus loop ik nog even naar de receptie hier op de camping of het goed is dat ik wat later vertrek: no problemo. Als ik weer terug loop richting camper is het inmiddels heel mooi weer geworden. Echt warm is het hier niet, maar het zonnetje komt er nu wel door (in de verte zie je de sneeuw nog op de toppen van de bergen liggen ..):

De rest van de ochtend/middag ben ik bezig met mailtjes beantwoorden want ik had de afgelopen dagen een flinke achterstand opgelopen.

Tegen 14.30 uur maak ik me klaar voor vertrek want Pisa is nog bijna 1,5 uur rijden. Even later rijd ik van de camping en begin aan de beklimming richting autostrada. Eigenlijk is het superweer om te rijden, het zonnetje schijnt en er is nauwelijks wind. En dus schiet het lekker op, tot aan Pisa. Want daar is het altijd druk volgens mij.

"Dat scheve ding" zie ik al weer vanuit de verte en om 16.15 uur rijd ik "het andere scheve ding" op. Want de camping heet ook Torre Pendente (de scheve toren). Kijk voor meer info over deze camping meer even op:

Tegen 16.45 uur kruip ik weer achter het stuur. Livorno is nog ongeveer een half uurtje rijden en om 18.00 uur is het donker. Voor de tijd wil ik er zijn ... dus ga ik gelijk door.

Ik had al even goed gekeken waar ik moest zijn, want ook al ben ik vaak langs en vlakbij Livorno geweest (op 28 september 2009 schreef ik "Als je dan via de kustweg vanaf Marina di Pisa komt, kom je in het havengebied van Livorno want dat is een enorme havenstad. Het stuk waar ik nu langs kom is even eh .. wat minder. Wat zeg ik ... het is verschrikkelijk, de containers staan huizenhoog, overal zie ik opslagdepots voor olie en gas en het stinkt er enorm. Maar gauw doorrijden.")

echt de stad bekijken is er nog nooit van gekomen. Het oude centrum schijnt zeer fraai te zijn, maar het havengebied en ook de weg naar de "imbarco Moby" is eh .. verschrikkelijk. Kleine bordjes geven aan welke kant ik op moet en omdat ik moet zoeken rijd ik wat langzamer en wordt af en toe ingehaald door een grote vrachtwagen met containers..... dus...

Even later heb ik de ingang gevonden en ook daar gaat het anders dan in Denemarken/Noorwegen. Ik beland voor een slagboom met aan het eind (onderaan) van de slagboom een container. In de container zit iemand te wenken ... okay.

Ik eruit met de papieren, deze worden nagekeken, "ik krijg een wenk" en zonder dat er 1 woord gevallen is gaat de slagboom omhoog en kan ik door. Ik beland in een soort "niemansland" met cafe's en winkeltjes welke bestemd zijn voor passagiers van de schepen en personeel. Een kantoor of zoiets is niet te zien. Wel ligt het schip er, ach ... dat is eigenlijk ook het belangrijkste ha ha.

Ik sluit maar aan in de rijen en naast mij staat een Duitser. Als ik bij hem informeer blijkt dat hij vaker met het Moby-bijltje gehakt heeft. Want zijn vrouw woont op Sardinie en hij gaat er 2 weken naar toe. Eh ... zeker een modern huwelijk :-)

Hij geeft aan dat het niet uit maakt in welke rij je gaat staan. Naar verwachting rond 19.00 uur (de boot vertrekt om 21.00 uur) komt er iemand langs om de tickets te controleren. Ik informeer ook even bij hem hoe laat de boot morgenvroeg in Olbia (Sardinië) aankomt ... maar daar is ie niet helemaal zeker van. Waarschijnlijk rond een uur of 7.00 uur. Ik begrijp er trouwens niets van dat dat nergens aangegeven is. Je zou toch verwachten dat dat op de tickets of de bijgevoegde informatie weergegeven is, nou niet dus. Op de (route) kaarten kun je zien dat het ongeveer 10 uur varen is, dus 7.00 uur zal wel ongeveer kloppen.

Ik besluit nog maar even te gaan eten en maak ondertussen nog even een foto van het enorme schip:

wat overigens net zo "bont" is als mijn camper ha ha. Ik ga ook even bij "de laadklep" kijken, want de vorige keer naar Elba kon ik "de knik" niet halen en bleef ik met mn kont achter het metaal hangen. Maar dit schip is veel groter en het lijkt me geen probleem te geven. Als ik mn diner verorberd heb en de afwas aan kant, verschijnt iets later een knaap met een oranje jack met daarop "crew". Die zal hier wel werken ...

Mijn tickets zijn in orde en hij geeft aan dat ik over 15 minuten de boot op kan (inderdaad rond 19.00 uur).

En even later rijd ik de boot op. De laadklep is inderdaad geen probleem, maar op de boot moet ik nog een etage hoger en de "weg" naar boven is niet alleen smal, maar ook voorzien van een flinke knik. Ik twijfel even wat ik zal doen en haal daarbij de woede van nog meer "oranje-crew-mannetjes" op mn hals. Want ik houd natuurlijk alles op ... Ach, als ze toch al kwaad zijn kan ik ook wel uit stappen. Ik geef aan dat ik liever "beneden" blijf, maar ze geven aan dat het geen probleem is. Ze begeleiden me en stapvoets rijd ik naar boven. Inderdaad gaat het (volgens mij net-) goed. Eenmaal boven moet ik op de 1e etage keren. Zie je het voor je met zo'n grote camper binnen in zo'n schip ?

Eenmaal gekeerd zie ik aan het eind van het parkeerdek weer een "oranje-crew-mannetje". Hij geeft aan dat ik strak tegen de zijkant van het schip en zo'n beetje op de bumper van mn voorganger moet parkeren. Als ik zn instructies niet snel genoeg op volg (ik heb gezien wat er in de rijen stond en verwacht dat het lang niet vol zal worden ... waarom dan zo krap parkeren --> blijkt later een misvatting te zijn ...) begint ook dit "oranje-crew-mannetje" pissed off te raken. Zouden zn collega's m ingeseind hebben dat er een lastige Hollander naar boven komt ?

Ik verlaat de camper en ga verder het schip in (ha ha ... dat klinkt ook wel lekker). Ik meld me bij een balie en krijg daar een pasje met een kamernummer. Na even zoeken, sjonge jonge wat een groot schip is dit, vind ik mn kamer en nou ... dat ziet er nog niet zo gek uit. Ik laat mn rugzak achter en ga het schip verder verkennen. Ik vind een enorme bar en besluit daar straks even wat te gaan drinken, maar eigenlijk eerst even het dek op. Op dek 8 (!!) vind ik een uitgang en even later geniet ik van een geweldig uitzicht. Ik zie ook dat de vrachtwagens nu het onderste dek inrijden ... ACHTERWAARTS ! Eh ... ik geloof toch dat ik blij moet zijn dat mn camper een dek hoger staat. Ik bedenk me ook dat ik morgenvroeg waarschijnlijk weer moet keren. Want ik sta met mn snufferd (van de camper) naar de achterkant en als de vrachtwagens er achteruit in moeten rijden sta ik verkeerd om. Dus ...

Na een tijdje wordt het me te fris, maar ik zie er inmiddels nog flink wat auto's en vrachtwagens oprijden. In de bar neem ik even een cappuccino en zie op de ontelbare tv's in de bar een Italiaan EUR 70.000 winnen bij Weekend Miljonairs. Tja ... is de vraag voor EUR 70.000 in het Nederlands al niet makkelijk, in het Italiaans raak ik helemaal het spoor bijster. En de Italiaanse Robert ten Brink kan ik ook al niet volgen ...

En dus ga ik maar richting mn kamer en probeer mn bed of eigenlijk 1 van mn bedden uit. Want ik heb een 2-pers. bed, een 1-pers. bed en 2 opklapbedden (hangen boven de andere bedden). Als ik op het 2-pers.bed ga liggen waan ik me even in een gevangenis en verbaasd kijk ik of er wel een matras onder de hoes zit. Want het lijkt wel of ik zo op beton ben gaan liggen. Sjonge jonge ...

Het 1-pers.bed ligt beter dus de keuze is gauw gemaakt. De rest van de avond ga ik onder het genot van een wijntje even wat lezen. Maar ik maak het niet te laat want morgenvroeg gaat om 6.00 uur de wekker. De Duitser had gelijk, aankomst is om 7.00 uur .... pffff.