Italie, route Florence-Montecatini Terme-Montopoli-San Gimignano-Siena-Sarteano zondag 5 - zaterdag 11 november 2006

Zondag 5 november 2006.

Na een lekker warm douchje maak ik me op voor vertrek want ik wil eigenlijk verder. Reden hiervoor is o.a. dat deze camping schrikbarend duur is. Ook nu betaal je nog EUR 10 p.p. en EUR 15,60 voor de plek incl. stroom. Dat is ook ongeveer de prijs voor het hoogseizoen, maar dan kun je ook van het restaurant en het zwembad gebruik maken en zijn alle toiletgebouwen open. Rond 11.00 uur loop ik naar de receptie en informeer bij (een andere) receptioniste wat ik moet betalen. Ze geeft aan dat ik hier eigenlijk niet ben geweest en dat ik niets hoef te betalen. En ze wenst me verder veel succes met mn werk. Sjonge jonge, dat is wel heel netjes. 2x gratis overnachting + een gratis maaltijd.

Maar naast dat de camping (normaal dan) behoorlijk prijzig is, is het ideale plek om Florence te bezoeken. Je hebt een prachtig uitzicht over de stad, het is er heerlijk rustig en de receptionistes spreken vloeiend Engels, Duits en Frans en zijn heel behulpzaam. Ook de shuttle bus is een ideale service.

Kortom: Camping Panoramico Fiesole is me goed bevallen !

Voordat ik weer naar de camper ga bel ik eerst de volgende te bezoeken camping op. Volgens alle gidsen is deze dicht, de website van de camping geeft geen uitsluitsel maar ik heb ergens vandaan gehaald dat de camping nog open is. En inderdaad, er wordt opgenomen, de camping is open. En dus ga ik vanmiddag naar camping Belsito in Montecatini Terme, even voorbij Pistoia richting Lucca/Pisa.

Normaal bezoek ik 's zondags geen campings maar ik wil eigenlijk wel verder .. dus ...

Ik geef het navigatiesysteem opdracht om de snelweg te mijden en via een buitenwijk van Florence rijd ik richting Pisa. De weg door de buitenwijk is in het begin nog redelijk breed, maar even verder bedenk ik me dat ik vooral niets moet tegenkomen nu, want de weg is niet breder dan 3 a 3,5 meter, er zitten flinke goten naast de weg en daarnaast allemaal muren van de grote huizen waar ik voor langs rijd.

Tja, en dan gebeurt het dus wel. En nog wel een vrachtauto. Gelukkig een kleintje, maar elkaar passeren is er niet bij. Achter hem staat ook een auto, maar ik geef hem aan dat er achter mij geen enkele uitwijkplaats is. Dus "drukt" hij de auto achter hem wat achteruit en rijd half een inrit op. Maar daar staan allemaal grote hekken voor dus de ruimte die ik heb is heel smal. Heeeel smal want uiteindelijk moet ik de spiegel nog inklappen om erlangs te kunnen.

Maar dan die auto nog he ... die blijft gewoon staan en gebaart dat ik er maar langs moet rijden. Maar ik sta helemaal links van de weg tegen de muur aan en kan dus onmogelijk helemaal naar rechts. Dus dan maar op z'n Italiaans. Gewoon oprijden en al gebaren makend aangeven dat dat stomme mens (sorry hoor..) achteruit moet.

Even verder kom ik weer op een breder stuk .. pfff ...

Even buiten Florence kom ik in de file terecht vlakbij een outletcentre. Die heb je hier ontzettend veel en het is er giga druk. Gelukkig kom ik de meeste auto's tegen. Even verder kom je in een gigantisch tuindersgebied. Zo ver je kan kijken allemaal planten en bomen. Ongelooflijk.

Tegen 15.30 uur bereik ik het plaatsje Montecatini Terme. Volgens het navigatiesysteem ben ik al vlakbij de camping, maar eerst nog even een haakse bocht. Zoals ik het kan inschatten red ik dat niet in 1 keer. Dus eerst even stoppen om te kijken of ik ergens kan draaien maar dat lijkt er niet op. Tja, en dan beginnen die Italianen gelijk te toeteren he.

Als er even van de andere kant niets aan komt rijd ik naar linkerkant van de weg en de bocht naar rechts. En inderdaad .. dat red ik niet ... dus nog maar een keer insteken. Als ik die Italianen nou helemaal gek wil krijgen moet ik hier nog een poosje blijven staan ha ha.

Een paar minuten later rijd ik camping Belsito op, prachtig gelegen op een heuvel.

De jonge campingeigenaar is hartelijk, heeft niet direct interesse in een advertentie (begin volgend jaar moest ik het maar weer proberen via de mail), en geeft aan dat ik beter een plekje wat hoger op de heuvel kan zoeken. Hij wijst mij op een gebouw voor aan de weg en geeft aan dat het "olijvenoogst" is.

Hij geeft aan dat het wel leuk is om even te gaan kijken. Dat vind ik wel leuk, maar eerst even de camper te plek zetten.

Bij het fabriekje is het een komen en een gaan van tractors maar ook van auto's waarvan de bumper bijna op de grond hangt, zo vol met olijven. In kisten, zakken en emmers worden de olijven aangeleverd en gaan dan in grote kratten:

Ook deze foto is wat vaag. Het lijkt of mn camera wat kuren heeft, gisteren in de Dom ook al. Kzal m s nakijken ...

Op de kratten liggen allemaal briefjes van de eigenaren. Trouwens, veel eigenaren blijven erbij als ze in de machine gaan om te worden ontpit en gemalen. Tenminste, het lijkt dat dat ermee gebeurd. Hier worden de kratten met olijven in de machine geleegd:

Wel grappig eigenlijk. Ik had dit al een keer bij Het Roer Om gezien, dat was ook in Toscane .. misschien sta ik wel bij hetzelfde fabriekje ha ha.

Als ik weer terug loop naar de camper zie ik dat de olijvenbomen op de camping nog helemaal volhangen:

Weer terug bij de camper ga ik eerst aan een bakkie senseo en me voorbereiden op de campings die ik de komende week wil bezoeken.

's avonds tijdens de voetbal hoor ik dat er voor Petter Hansson van Heerenveen interesse is en dat Fiorentina (Florence) hem misschien wil inlijven. Grappig.

Vanavond ga ik wat later naar bed want de "olijvenmachines" draaien nog steeds. Even voor 00.00 uur is het rust ... pffff..

Maandag 6 november 2006.

Als ik wakker word voel ik al dat dit niet mijn dag word. Het wil niet ... En als ik dan de 1e campings ga bellen, geeft de 1e aan geen interesse te hebben, de 2e is de hele tijd in gesprek en tijdens het bellen van de 3e camping begint er een tegelzetter op de camping een pot lawaai te maken zodat ik genoodzaakt ben de verbinding te verbreken.

De eigenaar schijnt ergens op de camping te zijn maar die kan ik natuurlijk niet vinden. Ik zie z'n vader bij de receptie. Dat wordt dus betalen ha ha.  Dus dan maar even van de campervoorzieningen gebruik maken want ik heb bijna geen water meer.

Als ik de camping afrijd moet ik inderdaad betalen, goed ingeschat dus...

En op een dag als deze rijd ik natuurlijk ook nog verkeerd en kom ik op de snelweg terecht. Nu oppassen dat ik mn camper niet in de prak rijd. De 1e camping die ik wil bezoeken is camping San Giusto in Limite sull'Arno. Daar tref ik wel de eigenaar maar die spreekt alleen maar Italiaans. Zijn zoon regelt eigenlijk alle financiele zaken en die is nu op vakantie (.....). Dus ik laat informatie achter en rijd verder richting Empoli.

Inmiddels heb ik ook weer even flink boodschappen ingeslagen en ben ik op zoek naar een leuke parkeerplaats. Maar rond Empoli heb je veel industrie, niet echt fijn om even wat te eten. En bovendien ben ik bijna bij de camping. Maar wat later eten dus.

Even na 14.00 uur rijd ik camping Toscana Village op in Montopoli Val d'Arno. Een kilometer of 40 oostelijk van Pisa. De receptie is niet geopend, maar morgenvroeg wel weer en ik wilde hier toch al overnachten. Ik vind een mooi plekje maar krijg de stroom niet voor elkaar. Op veel campings hier is de stroom uitgeschakeld. Als je dan de stekker erin doet moet je de dus ook de schakelaar omzetten maar dat is niet altijd even duidelijk. En nu ook niet handig want de stroomkast staat een "terras" hoger en ik moet telkens heen en weer lopen om te kijken of ik nu wel of niet stroom heb. Toch handig als je alleen bent. Maar gelukkig helpt mn Finse buurman me even. Zo klaar ! En de senseo doet het ook nog. Eerst maar s effe wat eten.

De rest van de middag/avond ben ik bezig om boekingen uit te printen en om me verder voor te bereiden op de campings die ik deze week wil bezoeken.

Ik had trouwens ook een reactie van camping Toscana Village (waar ik dus nu al sta) op mn mailtje dat ik een dezer dagen de camping wilde bezoeken. Ik moest maar even aangeven wanneer ik precies zou komen. Heb ik maar even een mailtje teruggestuurd dat ik er nu al sta ha ha.

Dinsdag 7 november 2006.

Rond 9.30 uur loop ik naar de receptie en heb daar een gesprek met Linda, de receptioniste. Ondanks haar naam en het feit dat ze vloeiend Engels spreekt is ze toch puur Italiaanse en ze heeft opdracht van haar baas gekregen om zoveel mogelijk over onze websites te weten te komen. Ik geef haar een presentatie, ze is enthousiast en geeft aan dat ze later die dag met haar baas, die in Milaan zit, zal bellen. Dus spreek ik met haar af dat ik hier nog maar een nachtje blijf en dat we het morgenvroeg misschien definitief kunnen afstemmen.

Enne ik heb vandaag nog zat te doen, dus dat komt goed uit. Ik heb gisteren al wat adressen en tel.nrs. van campings opgezocht die ik wil bezoeken en ga die nu eerst s bellen. Maar dat schiet niet echt op. Bij 2 campings wordt mij gevraagd om het voorstel via de mail te sturen en daar komt over het algemeen weinig uit. Overigens zijn alle campings in de naaste omgeving dicht, dus het is nu wel een beetje puzzelen waar ik ga overnachten.

Uiteindelijk lukt het me om bij Camping Boschetto di Piemma in San Gimignano (van de torens ...) een afspraak te maken met de manager. En aangezien ik San Gimignano ook wil bezoeken en daar ook een wandeling wil maken laat ik het hier verder bij. In deze regio vind ik de afspraken op de campings van minder belang, er is hier zoveel te zien...

Ik bereid me vast voor op morgen en geniet 's middags nog even van het zonnetje:

Links op de foto achter mij staat een gigantische camper. Aan alle kanten schuift er wat uit en er rolt aan de achterzijde ook nog even een autotje uit. Het zijn Engelsen en ik heb het idee dat deze mensen ook niet op vakantie zijn.

Want opnieuw is het heerlijk weer. Ik kan me trouwens niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst regen gehad heb. De nacht was hier trouwens wel steenkoud. Opnieuw had ik 's morgens het ijs op de ruiten. Ik ben er nu achter dat voornamelijk ligt aan de hoogte van de campings. Deze camping ligt weer redelijk hoog en vangt bovendien behoorlijk wat wind.

's middags begeeft het slot van de zijdeur van de camper het. Ik krijg het niet voor elkaar om het te repareren en vraag via de mail de dealer om raad.

En vanmiddag weer opmerkelijk veel boekingen. Allemaal voor de Kerst en Oud en Nieuw. En ook met aantrekkelijke huurprijzen van ca. EUR 1.000. Leuk voor de provisie.

's avonds geniet ik hangend op de ba... eh stoel van CSI en bekervoetbal.

Woensdag 8 november 2006.

Na opnieuw een zeer koude nacht ga ik 's morgens eerst naar de receptie want ik wil op tijd weg. Linda geeft aan dat haar baas wel interesse heeft maar nog even wat dingetjes wil afstemmen. Ik krijg hem aan de telefoon en samen met hem lopen we nog een keer de presentatie door ... en dan zul je net zien, krijgt de site kuren ... nou ja .. bij Google krijgen ze kuren. Blijkt de site niet meer via Google te vinden. Oh, das lekker. Contact met mn baas opgenomen, blijkt dat er wat problemen zijn met Google. En geen idee wanneer dit weer is opgelost. Inmiddels vind de eigenaar het welletjes en geeft aan dat hij er wel op terugkomt. Shitzooi.

Met de smoor in (omdat het bijna rond was en door een technisch mankement het verhaal nu niet door lijkt te gaan) loop ik terug naar de camper. Gelukkig hoef ik niet te betalen, dat is toch wel weer aardig. Ik heb alles al klaargemaakt voor vertrek en even later rijd ik de camping af. Mijn doel vandaag is dus San Gimignano, bijna 1,5 uur rijden. Nou kies ik er ook wel voor om niet de grote weg te pakken want ik wil ook wat van de omgeving zien natuurlijk. Onderweg kom ik weer prachtige optrekjes tegen, eentje staat zelfs mn naam op:

Casa betekent trouwens huis. Onderweg heb ik me een paar keer afgevraagd waarom Toscane toch zo bijzonder is. De natuur is prachtig maar, naar mijn mening, niet te vergelijken met de imposantheid van Noorwegen. En ik ben er nu achter dat het puur een gevoel is. Je krijgt gewoon een heerlijk gevoel van alles wat je om je heen ziet.

Even een voorbeeld: in Noorwegen hebben je gedeeltes waarbij je eigenlijk helemaal niets ziet. Alleen maar een dorre vlakte, of alleen maar water bijv. Maar hier zie je altijd wel wat. Prachtige natuur, op elke heuvel een prachtig pand of kasteeltje en schitterende stadjes en dorpjes. En met name dat laatste zul je in Noorwegen niet aantreffen. Hier is het een combinatie van... je rijd door prachtige natuur en even later zit je weer in een of ander gezellig stadje....

Vanuit de verte zie ik San Gimignano al liggen:

Even na 12 uur kom ik aan op de camping, heb een leuk gesprek met de directeur van de camping, maar hij geeft aan dat het budget op is. Hij is echter wel enthousiast over de site en wil het dit weekend wel met de eigenaar overleggen. Hij komt er volgende week op terug.

Ik vraag hem of ik hier misschien mag overnachten maar daar reageert hij niet echt op. Hij geeft aan dat de camping dicht is .. goh, dat wist ik nog niet en dat er een eindje verderop een camperplaats is.

Dus daar maar naar toe, want als die ook een beetje in de buurt van San Gimignano is, is dat natuurlijk wel makkelijk. Maar dat blijkt niet het geval. De camperplaats ligt aan een drukke weg, bijna net zover van de het stadje dan de camping ligt. En bovendien kost een overnachting EUR 22. Ja daaaagg. Voor een parkeerplaats aan een drukke weg. ... ik vind het wel goed en ik rijd terug naar de camping en vraag of ik daar vanmiddag de camper mag parkeren. Dat is geen probleem ...

Dus eerst even eten, fiets achteruit de camper, klaarmaken voor vertrek en op naar San Gimignano. En daar heb ik heel veel zin in. Dit stadje stond al geruime tijd op mn verlanglijstje. Khad het een paar gezien op tv (campinglife) en in bladen. Even wat voorinformatie:

San Gimignano behoort tot de meest bezochte steden van Midden-Italie. In het stadje is de bebouwing uit de 13e en 14e eeuw uitzonderlijk goed bewaard gebleven. Bepalend voor het stadsbeeld zijn de beroemde torens van machtige families die elkaar te vuur en te zwaard bestreden. Ooit stonden er 72 torens in San Gimignano, daarvan zijn er nog maar 15 over ..

Vroeger stonden dit soort bouwwerken in de meeste steden van midden-Italie. In Florence, Siena en Pisa stonden honderden torens. Alleen in San Gimignano zijn ze bewaard gebleven. De torens dienden in geval van oorlog tussen verschillende families als verdediging; men trok zich bij belegering in de torens terug. Belangrijker echter was het prestige dat de eigenaars eraan ontleenden. De onderlinge concurrentie was groot en elke familie bouwde een zo hoog mogelijke toren. Ze hielden echter geen rekening met instortingsgevaar en dus ging het wel eens mis.

In San Gimignano mochten particuliere torens volgens de wet dan ook niet hoger worden dan de toren van het gemeentehuis (54m.). Het symbolische karakter van de torens wordt geillustreerd door een merkwaardige gewoonte: na een gevecht werden de torens van famlies die een nederlaag hadden geleden "gecastreerd" : als teken van onderwerping werd de bovenste verdieping afgebroken. En dat is nog steeds goed te zien.

Als ik met mn fietsie de berg waarop het stadje ligt heb bedwongen is het inmiddels al 13.30 uur en besluit ik eerst de wandeling te gaan maken. Deze heeft een lengte van 9 km met een duur van 1.40 uur en heeft bijna continue een prachtig uitzicht over San Gimignano:

Telkens als ik naar het stadje kijk vraag ik me af waar die 15 torens toch allemaal staan, want ik tel er geen 15 ... Is er misschien ondertussen weer een oorlog tussen een aantal families geweest ?

Volgens de Wandelgids Toscane van de ANWB is het een lichte wandeling over brede, gemakkelijke paden. Dat laatste dat klopt maar als ik op een gegeven moment zo steil de berg op loop, dat ik het idee heb dat ik elk moment achterover kan vallen en mn (dikke) kuiten dreigen te ontploffen twijfel ik aan de kwalificatie "licht". Maar overal waar ik loop, het uitzicht is super. Prachtige pandjes:

En eindeloze wijngaarden en olijfbomen:

En dat het tijd voor de olijfoogst is, is duidelijk. Overal zijn mensen bezig om de olijven te plukken. Dit gebeurt trouwens in de meeste gevallen gewoon met de hand. Ik snap niet dat die olijven niet duurder zijn want het is een hele klus. In de meeste gevallen wordt er een net onder de olijvenboom gelegd om de olijven op te vangen. En als men het niet met de hand doet (staand op een ladder tegen de boom) wordt er of een stok gebruikt en onlangs zag ik iemand met een stok met 2 propellers eraan. Zoals ik het zag zijn deze wel van kunststof, anders zou je olijven kapot slaan. Met die propeller slaan ze de olijven uit de boom en vallen in de netten.

Even voor half 4 kom ik aan in San Gimignano en het eerste waar ik mee geconfronteerd wordt zijn stoplichten:

Die verwacht je hier niet echt maar zijn gewoon noodzakelijk, eenvoudigweg omdat de straatjes en kruizingen te smal zijn om elkaar te passeren. Even later bereik ik de Piazza della Cisterna, zeg maar de binnenplaats in het centrum ... wauw !

Uiteraard koop ik hier een ijsje want de ijsmaker van San Gimignano is dit jaar opnieuw wereldkampioen geworden. Ik had gezien dat hij een aantal jaren geleden ook al wereldkampioen was (in Campinglife) maar dat hij dat nu weer gered heeft, is overal duidelijk aangegeven.

Ook hier stikt het weer van de Amerikanen en uiteraard Japanners. Op campings hoor ik nu dat ze proberen om die Japanners in de maxi-caravans te krijgen, maar dat wil nog niet zo lukken. Met Amerikanen lukt dat zeker niet, die krijg je echt niet uit de hotels. Bah .. wat een vervelende lui zijn dat (uitgezonderingen daargelaten). Ze zijn overal nadrukkelijk aanwezig. Niet alleen vanwege hun lichaamsomvang maar vooral vanwege hun geschreeuw. Ze lopen midden door de nauwe steegjes en peinzen er niet over om aan de kant te gaan. De meeste mannen lopen met dikke sigaren in de snufferd en de meeste vrouwen dragen kleding en zonnebrillen .. nou ja .. laat maar ...

En als je dan zo'n horde Amerikanen met gids tegenkomt, kun je maar beter aan de kant gaan.

Via de stadspoort:

bereik ik mn fietsie weer en ga vlug richting camper want om 17.00 uur is het donker en ik heb besloten om naar een camping te rijden die iets voorbij Siena ligt. Die camping, Le Soline in Casciano di Murlo, is het gehele jaar geopend.

Omdat het al schemerig wordt besluit ik dit keer maar de snelweg te pakken en een uurtje later rijd ik in het donker de camping op. De eigenaresse is allerhartelijkst en ik zoek een plekje, en dat blijft lastig in het donker.

Donderdag 9 november 2006.

En vannacht was het ineens helemaal niet meer koud ... heel apart. Omdat zowel de campingeigenaresse als ikzelf gisteravond geen zin hadden om over zaken te praten ben ik vanochtend eerst naar de receptie gegaan. Mijn 1e indruk was: hier doe ik geen zaken. Ze is heel erg aardig maar met internet doen ze nagenoeg niets. Ze hebben wel een eigen site maar mailtjes beantwoorden vind ze maar onzin. Tja, en als je dan ziet dat de computer bijna onder een stapel rommel tevoorschijn getoverd moet worden en toen we die eenmaal aan de praat hadden bleek dat de verbinding ook nog s "supersnel" was ...

Inderdaad doe ik geen zaken, ze gaat het nog wel met haar man overleggen maar soms voel je het al gelijk. Dit gaat niet lukken.

De camping is echter mooi, groot zwembad, grote terrassen bij het zwembad en een knus restaurant. Ook de toiletgebouwen zien er super uit. Ik informeer bij haar of er nog een bus naar Siena gaat, maar ze geeft aan dat die buiten het seizoen alleen 's morgens vroeg en 's middags laat rijd. En aangezien het maar 25 km. is besluit ik de scooter van stal te halen.

Als ik de scooter uit de garage heb (dat duurt even omdat alles er dan uit moet) ga ik eerst nog even een broodje eten en pak me goed in. Want het zonnetje schijnt wel, als je met gang over de bergen crosst is het toch wel een beetje fris.

Rond 13.30 uur kom ik in Siena aan. Een plekje zoeken voor de scooter is niet zo moeilijk. Vlakbij de universiteit zet ik m in een groep van ongeveer 100 scooters maar wel zo dat het kenteken wat uit het zicht is. Volgens mij kun je beter zorgen dat niet te zien is dat het een Nederlandse scooter is. Maar volgens een politieagent die op een kruising er vlakbij staat is het geen enkel probleem.

Dit keer ga ik de stadswandeling maken zoals deze in Globus Reisgids is aangegeven. En die begint vanaf de Piazza del Campo, volgens velen het mooiste plein van heel Italie:

Aan het Piazza del Campo staat ook het Palazzo Pubblico met de 88 m. hoge Torre del Mangia:

In de stad heerst weer een gezellige "studentendrukte". Want overal waar je kijkt zitten studenten want Siena is een behoorlijke studentenstad. De route gaat verder via de smalle winkelstraat Via di Citta met opnieuw weer een imposant palazzo (foto rechtsboven).

Ook hier staan de gebouwen weer op een kleine ruimte (net als in Florence). Want als je de hoek om loopt sta je ineens voor de Duomo Nuovo:

Overal waar je kijkt, prachtige marmeren trappen en vloeren:

Maar ik tref het niet want, zoals zo vaak buiten het seizoen, de Duomo staat in de steigers. Over de dom is trouwens wel een aardig verhaal te vertellen. Want in 1339 wilde men de oude dom uitbreiden om zo de grootste kerk van Toscane te bouwen. De pestepidemie, geldgebrek en uiteindelijk ook politieke problemen maakten in 1348 een einde aan die poging. En gek genoeg staat een gedeelte van de uitbreiding nog steeds zoals men toen een aanvang heeft genomen:

Weer terug in de nauwe gezellige winkelstraatjes die eigenlijk rondom het Piazza del Campo lopen heb je telkens mooie doorkijkjes naar het plein. Dat je nu buiten het seizoen zit is hier totaal niet te merken. Het is er enorm druk:

En opnieuw kom ik een Peter Bareman klas tegen. Dit keer volg ik een stukje excursie van de Hogeschool Drenthe uit Emmen. Grappig ..

Weer teruggekomen op het Piazza del Campo zoek ik eerst maar s een terrasje op. Want voor mensen die niet goed ter been zijn of voor mensen die zere kuiten hebben (zoals ik) is het af en toe flink klimmen in de stad. Want Siena is gebouwd op 3 heuvels en niets is vlak. Sjonge wat een mooi plein:

Zelfs het plein is nergens vlak. Het is gebouwd in de vorm van een schelp (goed te zien op de foto) en daalt licht in zuidoostelijke richting, waar als het ware wordt opgevangen door de facade van het Palazzo Pubblico (zie 2e foto Sienna).

Het plein is trouwens net als vroeger nog steeds het toneel van de nog altijd gehouden paardenrace, de Palio.

Op het terras, onder het genot van een lekkere (maar dure dit keer ..) cappucciono, lees ik nog even in mn boekie:

Siena is een middeleeuwse stad met nauwe steegjes en hoge palazzi. Het lijkt alsof de tijd hier eeuwen geleden is blijven stilstaan. Heel Siena is een groot gotisch kunstwerk. Rond de 60.000 inwoners tellende plaats is niet veel handel en industrie van betekenis. De stad leeft van het toerisme.

Desondanks is Siena allesbehalve een slaperig stadje. Integendeel zelfs, want in de nauwe middeleeuwse stegen en straatjes is het altijd een drukte van jewelste. Dit komt mede doordat Siena al sinds de 13e eeuw een belangrijke universiteitsstad is.

Het centrum heeft zijn historische karakter ook kunnen behouden dankzij het feit dat het al in 1959 werd afgesloten voor autoverkeer !

Ik slenter nog wat door de stad en ga dan terug naar mn scooter. Want ondanks dat het slechts 25 km. is, is het toch wel 3 kwartier rijden. En dat is niet vanwege de snelheid want gemiddeld kan ik ongeveer 60km. p/u rijden maar meer vanwege het geslinger in de bergen. Tja, en als je dan ook nog niet de goede weg terug kunt vinden duurt het wel heel erg lang. Gelukkig ben ik ruim voor donker "thuis" en kruip gauw in de nog warme camper.

En opnieuw vind ik het 's avonds verder wel prima. Beetje tv kijken, mailtjes bijwerken en boekingen doorgeven/doorvoeren.

Vrijdag 10 november 2006.

Vandaag heb ik 1 camping op het programma staan op ongeveer een uur rijden van hier. Kweet nog steeds niet wat ik na vandaag ga doen. Want ik wil toch eigenlijk wel vasthouden om rond 1 december weer terug te zijn en ik twijfel of ik Lago Trasimeno wel moet gaan bezoeken, want alle campings zijn daar dicht. Daar heb ik wel ervaring mee maar dan had ik meestal nog wel een slaapplek. En echt veel camperplaatsen hier in de omgeving zijn er ook niet. Dus vanochtend eerst maar s een aantal campings bellen. Ik heb ook contact met de Ned. eigenaar van camping Lido Trasimeno maar die woont niet bij de camping. Daar overnachten lukt dus ook niet. Ik besluit het er maar op te gokken ....

Tijdens het voorbereiden wordt op de camperdeur geklopt. Mn ZuidAfrikaanse buurman is in voor een praatje. En maakte ik op de weblog van Rick en Margot (die nu in Afrika zitten) nog een grapje dat ik Zuid Afrika te ver vond met mn camper, deze mensen zijn dwars door Afrika naar Europa gereden.

Ze rijden in een jeep met camperopbouw en kunnen de opbouw op poten zetten en de auto eronder weg rijden. De man, Vrolijk (zo heet ie) is van oorsprong Nederlands en praat met een mooi dialect. Z'n vrouw komt uit Australie.

Als hij mij vraagt wat ik hier alleen doe en ik mn verhaal vertel begint ie te lachen. Kijk maar s op www.vrolijksontrek.com zegt ie. Blijkt dat ze al meer dan een jaar onderweg zijn en in Zuid Afrika alles verkocht hebben. Ze zijn dwars door Afrika gereden, hebben heel Europa doorgecrosst, tot de Noordkaap aan toe en zijn nu zuidwaarts vanwege de winter. Via Zuid Italie gaan ze via Griekenland naar Turkije, overwinteren daar en gaan dan via de Oostbloklanden richting Rusland met als eindbestemming ... Australie !! Sjonge... dan is, wat ik nu aan het doen ben, kinderwerk.

Aan het eind van de ochtend neem ik afscheid van mn Zuid Afrikaanse buren, reken af bij de receptie (dit keer wel betalen, 2 x EUR 11,60 .. nog niet gek..) en vertrek richting Sarteano, ca. 35 km. zuidwestelijk van het meer van Trasimeno.

Onderweg wil ik Montepulciano nog bezoeken maar het loopt allemaal iets anders.

Want onderweg moet ik een paar keer stoppen om een telefoonkaart te kopen. Want het toeristenseizoen is afgelopen en aangezien de campings en de bars ze met doosjes tegelijk aankopen en de telefoonkaarten per 1 januari van elk jaar verlopen, slaan ze geen nieuwe meer in.

En ik stop nog even bij een opa Mol winkeltje om een brood te kopen en op een werkelijk schitterende plek peuzel ik die op:

Omdat het zo druk is met boekingen en zo langzamerhand alles vol raakt met Kerst en Oud & Nieuw pak ik mn laptop ook nog even tevoorschijn en heb inderdaad weer een boeking. Toch wel grappig, op zo'n plek een boeking uit Nederland aannemen, doorgeven via Internet en vervolgens de boeking bij Roompot laten registreren. En weer een tank diesel verdiend...

De route over de "146" van San Quirico d'Orcia naar Chianciano Terme is werkelijk schitterend, maar weer heel anders dan in het noorden van Toscane. Ten zuidoosten van Siena strekken zich de bizarre, karig begroeide heuvels van de Crete uit. Het gebied wordt gekenmerkt door eenzaamheid en ruimte. Het landschap is er nog ongerept en er zijn bijna geen grote plaatsen. Naar verhouding wonen er buitengewoon weinig mensen, de bevolkingsdichtheid is nog geen derde van het gemiddelde in Toscane. De rust en harmonie van deze gebieden doen soms bijna onwerkelijk aan:

En naar mijn mening is dit een foto zoals iedereen zich Toscane voor de geest haalt: prachtige gebouwen en daar omheen  statige Cipressen. De cipressen flankeren, geordend in rijen, de toegangswegen naar deftige landhuizen en markeren, alleen of in groepjes, de plek waar eenvoudige boerenhuizen staan. Op het eiland Cyprus - dat naar deze boom is genoemd - geloofde men dat in elke cipres een godheid huisde. In Toscane hebben cipressen niet zozeer een bijzondere betekenis of praktisch nut, maar ze dragen wel in hoge mate bij aan de schoonheid van het landschap:

Tegen half 3 ben ik bij Montepulciano maar helaas heb ik geen tijd meer om deze plaats te bezoeken aangezien ik tussen 15.00 en 15.30 uur op camping Parco Delle Piscine zou zijn en dat is nog ruim een half uur rijden. Even verder stop ik nog even bij een telefooncel en weet bij 2 campings aan het Lago Trasimeno een afspraak te regelen voor a.s. maandag. Zo, nu weet ik zeker dat ik daar nog naar toe ga. Weer een onzekerheid uit de lucht. Nu nog een overnachting.

Ik maak nog even een paar foto's van Montepulciano, waarbij de zon voor mooie plaatjes zorgt:

en rijd door naar de camping. Daar wordt ik niet echt gastvrij onthaald door de eigenaar, signore Guerrini. Hij geeft aan in al genoeg gidsen de adverteren en lijkt mij weg te sturen. Maar pech voor hem .. vandaag heb ik een superdag. Ik vraag hem of ik wat op internet mag laten zien, hij mompelt wat, ik snap het niet maar loop naar het dichtsbijzijnde buro met computer en laat hem en z'n assistent zien hoe de site werkt. En het lukt.. ze zijn beide enthousiast, de vrouw van de eigenaar komt er nog bij en even later is het rond. En zelfs een dubbele advertentie. Helemaal super, ik was wel weer s toe aan een succesje.

En aangezien ik nu toch op dreef ben vraag ik ook gelijk maar of ik hier mag overnachten, als het kan met electriciteit. Daar krijg ik in het Italiaans antwoord op, maar het klinkt niet echt positief. D'r wordt wat gediscussieerd en ik besluit me er maar even niet in te mengen.

Terwijl de assistent de papieren aan het kopieren en faxen is pakt signore Guerrini mij bij de arm. Hij mompelt iets van "i show you the camping" en springt op een elektrisch wagentje. Ik probeer mn verbazing te verbergen. 20 minuten geleden wilde hij me nog wegsturen ..

We crossen de hele camping over en hij laat me alle plaatsen zien, de 3 zwembaden, het restaurant, de gigantische speeltuin en sportvelden en de toiletgebouwen. Als we weer terug zijn bij het kantoor ligt mn map klaar wordt er weer wat in het Italiaans gebrabbeld en neemt hij mij weer mee naar buiten. Hij geeft aan dat ik in de camper moet stappen en hem moet volgen. Als we weer voor bij het hek komen zie ik een kabel liggen. Huh ? alles al geregeld .. ja hoor ! Hij geeft aan dat ik wel op de parkeerplaats voor de camping mag overnachten en sluit persoonlijk de kabel aan. Hij verteld erbij dat het hier heel rustig is ... nou, ik vind het prima. Aan de rand van het dorpje Sarteano, met stroom (ook nog voldoende voor de senseo), met tv ontvangst en (voor het eerst) zelfs met UMTS verbindingssnelheid voor internet. Helemaal super !

Ik ben helemaal in mn nopjes. Ik heb weer s zaken gedaan en besluit hier het hele weekend te blijven. Kan ik morgen mooi mn verslag bijwerken en de campings voor volgende week voorbereiden.

Zaterdag 11 november 2006.

11 november is de dag .... dat er in Sarteano markt wezen mag ... en dat betekent dus vroeg wakker. Heel vroeg wakker want om 7.30 uur sta ik al naast mn bed. En het is vannacht heeeeel koud geweest. Als ik de screens naar beneden doe zit het ijs weer op de ruiten. Tja, was ook wel een beetje te verwachten op 600 meter hoogte. Bovendien vertelde de campingeigenaar gisteren dat het hier in de zomer ca. 35 graden gemiddeld is maar dat het 's avonds altijd lekker afkoelde ... toen was ik er al een beetje bang voor dat dat nu 's nachts ook wel zou gebeuren.

Mn plekje:

Zoals gisteren aangegeven en zoals je achter de camper kunt zien is de camping gesloten. Dat betekent dus dat ik op de voorzieningen van de camper ben aangewezen. Omdat het vantevoren al onduidelijk was waar ik zou overnachten had ik maar dus goed op voorbereid. Dus lege toiletcassette, vol schoon water en een lege vuilwatertank en mn accu's vol opgeladen.

Ondanks dat de camping dicht is wordt vandaag regelmatig het hek geopend en komt er een tuf tuf met hout langs. De laatste keer met een wel heel zware lading .. toen de bestuurder instapte had ik het idee dat ie om zou klappen, maar nee hoor ... en dan even later gewoon vol gas weg racen he !

Uiteraard moet ik vandaag ook even naar de markt. Toen de campingeigenaar mij gisteren vertelde dat er vandaag markt zou zijn had ik me een bepaalde voorstel gemaakt maar gezien de drukte vanochtend ...

Als ik later op de ochtend het plaatstje in loop valt mn mond open van verbazing, honderden kramen !! ongelooflijk. En gigantisch druk, nou blijkt dat niet direct uit onderstaande foto's maar op de drukste plekken kon ik gewoon geen foto's maken. De markt is een echt een treffen voor de plaatselijke bevolking en af en toe wordt ik vreemd aangekeken. Huh ? een toerist ? Bij navraag blijkt dat dit de grootste markt uit de omgeving is. Op elk pleintje en op alle straten staan kraampjes en als ik voor de zoveelste keer langs een kraam loop met alleen maar chocola en nootjes geef ik me gewonnen en koop een paar stukken chocola, waarvan 1 gevuld met cocos ...mmmm.

Ook koop ik vast brood voor zondag want ik blijf hier nog tot maandagochtend.

Terug bij de camper ga ik eerst mn zijdeur van de camper loshalen want het slot draait door. Maar als ik alles heb blootgelegd kan ik niets ontdekken en dus laat ik het er verder maar bij. Want ik kan m aan de binnenkant wel dichtdoen en gewoon voor de camper binnengaan, maar handig is het niet.

De rest van de dag besteedt ik mn tijd aan het bijwerken van mn verslag, wat ook wel weer nodig was.

Op een gegeven moment zie ik wat consternatie verderop op de weg naar het dorp. Een gedeelte is onverhard en ze zijn de weg aan het afsluiten. Even later zie ik een tankauto van de gemeente erover rijden. Als ik goed kijk zie ik dat ze aan het sproeien zijn, om het stuiven te voorkomen natuurlijk.

En dan bedenk ik me ineens dat het al tijden niet geregend heeft. Eerlijk gezegd kan ik me het niet meer herinneren dat het regende. Bijna elke ochtend als ik de screen van het dakraam boven mn bed open doe, kijk ik naar een stralend blauwe lucht. Sjonge .... ik heb het wel getroffen met het weer. Want het is al 11 november en toch nog heerlijk weer, ca 18 gr. vandaag. De italianen lopen echter allemaal wel in dikke kleding want die zijn natuurlijk een zomer gewend van 35 gr. Ik denk als hier nu een Noor zou lopen dat ie de korte bokse aan zou hebben ha ha.

Na het eten ga ik even voor Campinglife zitten want dat programma spreekt me natuurlijk wel aan. (op het moment dat ik dit "schrijf" is het dinsdagochtend en gistermorgen heb ik op camping Villaggio Italgest aan het meer van Trasimeno een grote foto van het team van Campinglife zien hangen. Die waren daar een paar jaar geleden geweest voor opnames ..) Vorige week was Campinglife aan het Gardameer en zag ik veel herkenningspunten maar dit keer zitten ze helaas in Frankrijk.

En dan 20.30 uur is het tijd voor "24" .. sjonge wat een lekker programma is dat. Superspannend !